Οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, με επίκεντρο το Ιράκ, είναι ραγδαίες και οι μεγάλοι παίχτες διεθνώς αλλά και στην περιοχή μας λαμβάνουν θέσεις «μάχης» για την επόμενη ημέρα. Ηδη ο Σιμόν Πέρεζ, μιλώντας με τον πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα, και ο υπουργός Εξωτερικών Αβιγκντορ Λίμπερμαν στη συνάντησή του με τον Αμερικανό ομόλογό του, Τζον Κέρι, προετοίμασαν τους Αμερικανούς ότι το Ισραήλ θα αναγνωρίσει αμέσως το ανεξάρτητο Κουρδιστάν, δημοσιοποιώντας έτσι μια στενή σχέση του εβραϊκού κράτους με τους Κούρδους, που στα διπλωματικά σαλόνια ήταν ένα «κοινό μυστικό».
Η Τουρκία βρίσκεται σε δεινή θέση, διότι όλοι οι σχεδιασμοί της για την ευρύτερη περιοχή απέτυχαν στην ολότητά τους. Το γεγονός και μόνο ότι οι τρομοκράτες που σαρώνουν τους σιίτες σε πολλές περιοχές του Ιράκ είναι προστατευόμενοι του Τούρκου πρωθυπουργού και του κόμματός του αποδεικνύει πόσο λανθασμένη ήταν η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας για τη γειτονιά της. Η απόλυτη αποτυχία μπορεί και να αποβεί μοιραία για τη χώρα, η οποία διοικείται από έναν παρανοϊκό πρωθυπουργό που ανακαλύπτει συνεχώς κατά φαντασία εχθρούς.
Εγκριτοι αναλυτές στην Ουάσιγκτον αλλά και αξιωματούχοι του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας (NSC) αρθρώνουν κριτικό λόγο για τον Ερντογάν, ο οποίος βρίσκει κλειστές τις πόρτες, που ήταν ορθάνοιχτες γι' αυτόν και τις «τρελές ιδέες» του μέχρι τις 16 Μαΐου 2013. Η ευθύνη για την κατάσταση στη Συρία και το Ιράκ είναι ταυτισμένη με τον Ερντογάν, ο οποίος απαιτούσε από τον Ομπάμα την αποστολή δυνάμεων στη Συρία, στο πρότυπο της εισβολής του 2003, στο Ιράκ. Ευτυχώς, βρήκε το σθένος και απέρριψε το παράλογο αίτημα του.
Η Λευκωσία περισσότερο και η Αθήνα λιγότερο επηρεάζονται από τα γεγονότα στη Μέση Ανατολή για δύο σημαντικούς λόγους: Πρώτον: Η Τουρκία στα δύσκολα στρέφει τις απογοητευμένες τουρκικές μάζες προς την Κύπρο και την Ελλάδα, ως υπεύθυνες για τα προβλήματά τους. Αυτήν τη φορά θα αποτύχει. Δεύτερον: Το Ισραήλ είναι και πάλι ο μεγάλος παίχτης στον οποίο θα στηριχθεί η Αμερική για να εξέλθει από το χάος που της δημιούργησε ο Ερντογάν.
Η Ελλάδα και η Κύπρος πρέπει να σταματήσουν την πολιτική της «στρογγυλοποίησης» και να αποφασίσουν να πολιτευθούν με βάση τα συμφέροντά τους. Τώρα είναι η μεγάλη ευκαιρία...
ΜΙΧΑΛΗΣ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Η Τουρκία βρίσκεται σε δεινή θέση, διότι όλοι οι σχεδιασμοί της για την ευρύτερη περιοχή απέτυχαν στην ολότητά τους. Το γεγονός και μόνο ότι οι τρομοκράτες που σαρώνουν τους σιίτες σε πολλές περιοχές του Ιράκ είναι προστατευόμενοι του Τούρκου πρωθυπουργού και του κόμματός του αποδεικνύει πόσο λανθασμένη ήταν η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας για τη γειτονιά της. Η απόλυτη αποτυχία μπορεί και να αποβεί μοιραία για τη χώρα, η οποία διοικείται από έναν παρανοϊκό πρωθυπουργό που ανακαλύπτει συνεχώς κατά φαντασία εχθρούς.
Εγκριτοι αναλυτές στην Ουάσιγκτον αλλά και αξιωματούχοι του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας (NSC) αρθρώνουν κριτικό λόγο για τον Ερντογάν, ο οποίος βρίσκει κλειστές τις πόρτες, που ήταν ορθάνοιχτες γι' αυτόν και τις «τρελές ιδέες» του μέχρι τις 16 Μαΐου 2013. Η ευθύνη για την κατάσταση στη Συρία και το Ιράκ είναι ταυτισμένη με τον Ερντογάν, ο οποίος απαιτούσε από τον Ομπάμα την αποστολή δυνάμεων στη Συρία, στο πρότυπο της εισβολής του 2003, στο Ιράκ. Ευτυχώς, βρήκε το σθένος και απέρριψε το παράλογο αίτημα του.
Η Λευκωσία περισσότερο και η Αθήνα λιγότερο επηρεάζονται από τα γεγονότα στη Μέση Ανατολή για δύο σημαντικούς λόγους: Πρώτον: Η Τουρκία στα δύσκολα στρέφει τις απογοητευμένες τουρκικές μάζες προς την Κύπρο και την Ελλάδα, ως υπεύθυνες για τα προβλήματά τους. Αυτήν τη φορά θα αποτύχει. Δεύτερον: Το Ισραήλ είναι και πάλι ο μεγάλος παίχτης στον οποίο θα στηριχθεί η Αμερική για να εξέλθει από το χάος που της δημιούργησε ο Ερντογάν.
Η Ελλάδα και η Κύπρος πρέπει να σταματήσουν την πολιτική της «στρογγυλοποίησης» και να αποφασίσουν να πολιτευθούν με βάση τα συμφέροντά τους. Τώρα είναι η μεγάλη ευκαιρία...
ΜΙΧΑΛΗΣ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
