Του Hans Kundnani Από την ημέρα της προσάρτησης της Κριμαίας και το χάος που ακολούθησε
στην Ανατολική Ουκρανία, υπήρξε μια έντονη συζήτηση στη Γερμνανία για τη
Ρωσία, η έκβαση της οποίας δεν είναι ακόμη σαφής. Συγκεκριμένα, υπήρξε
μεγάλη συζήτηση αναφορικά με τον ρόλο των οικονομικών συμφερόντων στην
απροθυμία της γερμανικής κυβέρνησης να επιβάλει αυστηρές κυρώσεις στη
Ρωσία, που θεωρείται ότι είναι αποτέλεσμα του ισχυρού ρωσικού λόμπυ.
Στην πραγματικότητα, όπως και στη Γερμανία, η επιχειρηματική κοινότητα
από μόνη της φαίνεται να συγκρούεται για τη Ρωσία, μοιρασμένη μεταξύ των
αυστηρών κυρώσεων και των business as usual.
Αμέσως μετά από την προσάρτηση της Κριμαίας, ο διευθύνων σύμβουλος της Siemens, Joe Jaeser συναντήθηκε με τον Ρώσο πρόεδρο Vladimir Putin στη Μόσχα και δήλωσε ότι η εταιρεία του κάνει busieness με τη Ρωσία για 160 χρόνια και δεν θα επιτρέψει στην «βραχυπρόθεσμη» αναταραχή να τις επηρεάσουν. Αλλά σε άρθρο του τον περασμένο μήνα στους Financial Times, ο Markus Kerber, γενικός διευθυντής της ομοσπονδίας των γερμανικών βιομηχανιών, προσπάθησε να διορθώσει την εικόνα μιας «αποφασιστικής εκστρατείας lobbying από τη ρωσόφιλη γερμανική βιομηχανία» και δήλωσε ότι η γερμανική βιομηχανία θα υποστηρίξει τις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας, παρά το κόστος.
Ωστόσο, όσο δύσκολη είναι η ουκρανική κρίση για τις γερμανικές επιχειρήσεις, το πραγματικό τεστ θα ήταν μια «ασιατική Κριμαία». Ένα σενάριο-εφιάλτης που οι φορείς χάραξης πολιτικής και οι αναλυτές έχουν συζητήσει τις τελευταίες εβδομάδες. Οι γερμανικές επιχειρήσεις έχουν χρόνια ιστορίας με τη Ρωσία, όπως υπογράμμισε ο Kaesar, αλλά βλέπουν την Κίνα ως το μέλλον. Η γερμανική κυβέρνηση πιθανώς θα βρισκόταν υπό ακόμη μεγαλύτερη πίεση από ό,τι ήταν για τη Ρωσία τις τελευταίες εβδομάδες.
Από το 2009 που ξεκίνησε η οικονομική κρίση, η Κίνα έχει προωθήσει μια πιο επιθετική εξωτερική πολιτική και αποξένωσε τους περισσότερους από τους γείτονές της. Στη διάρκεια της πρόσφατης επίσκεψής του στην Ασία, ο Αμερικανός πρόεδρος Barack Obama προσπάθησε να διαβεβαιώσει τους περιφερειακούς συμμάχους για τη δέσμευση των ΗΠΑ. Αλλά αμέσως μετά από την επίσκεψή του, μια κινεζική κρατική πετρελαϊκή εταιρεία μετακίνησε μια εξέδρα άντλησης σε μια περιοχή της Θάλασσας της Νότιας Κίνας μεταξύ του Βιετνάμ και αμφισβητούμενων νήσων, όπου συγκρούστηκαν κινεζικά και βιετναμέζικα πλοία.
Τα τελευταία χρόνια, οι εντάσεις έχουν αυξηθεί επίσης με την Ιαπωνία για τα νησιά Senkaku/Diaoyu στη Θάλασσα της Ανατολικής Κίνας, και με τις Φιλιππίνες για το Scarborough Shoal στην ίδια θάλασσα, στην οποία περιπολούν κινεζικά πλοία μετά από μια αντιπαράθεση το 2012. Στο βασικό της άρθρο στις 6 Απριλίου η The Wall Street Journal προειδοποίησε ότι, με την υπαναχώρηση από τις «Έξι Διαβεβαιώσεις» προς την Ταϊβάν, η κυβέρνηση Obama μπορεί να καλεί την Κίνα να νομίζει ότι μπορεί να οργανώσει αρπαγές γης με μικρό κόστος σε ό,τι αφορά τις σχέσεις της με τις ΗΠΑ.
Εάν επρόκειτο να λάβει χώρα μια «ασιατική Κριμαία», οι γερμανικές επιχειρήσεις θα βρισκόταν σε μία ακόμη πιο δύσκολη θέση σε σχέση με την Κίνα από ό,τι βρέθηκε σε σχέση με τη Ρωσία. Με μοχλό εταιρείες όπως οι BASF και Volkswagen, οι οποίες έχουν φτιάξει εργοστάσια στην Κίνα, το γερμανικό εμπόριο με την Κίνα έχει αυξηθεί δραματικά στην τελευταία δεκαετία. Προκειμένου να βαθύνουν οι εμπορικές σχέσεις με την Κίνα, ο Καγκελάριος Gerhard Schroeder επισήμανε την ανάγκη επίσκεψης της Κίνας τουλάχιστον μια φορά το χρόνο προκειμένου να προωθηθούν οι γερμανικές επιχειρήσεις, μια παράδοση που η Angela Merkel έχει συνεχίσει και έχει εντείνει μάλιστα.
Η Γερμανία είναι τώρα περισσότερο εξαρτώμενη από το εμπόριο με την Κίνα παρά με τη Ρωσία. Συγκεκριμένα, οι γερμανικές εξαγωγές προς την Κίνα υπερβαίνουν αυτές προς τη Ρωσία. Το 2013, σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία της γερμανικής υπηρεσίας, η Ρωσία ήταν ο 11ος μεγαλύτερος προορισμός για τις γερμανικές εξαγωγές, και η Κίνα ο πέμπτος μεγαλύτερος. Οι γερμανικές εξαγωγές στη Ρωσία αντιστοιχούσαν σε 36 δισ. δολάρια. οι γερμανικές εξαγωγές προς την Κίνα διαμορφώθηκαν στα 67 δισ. ευρώ. Η Κίνα είναι τώρα η μεγαλύτερη αγορά για τη Volkswagen και για τη Mercedes S-Class.
Δεδομένης της εξάρτησής τους από την κινεζική αγορά, οι γερμανικές επιχειρήσεις θα αντιδρούσαν ακόμη πιο πολύ στο ενδεχόμενο επιβολής κυρώσεων κατά της Κίνας παρά κατά της Ρωσίας. Υπάρχει επίσης ένα ισχυρό κινεζικό lobby μέσα στη Γερμανία –η Επιτροπή γερμανικών επιχειρήσεων της Ασίας-Ειρηνικού, η οποία ήταν αντίθεση στις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας. Η γερμανική κυβέρνηση πιθανώς θα ήταν ακόμη πιο απρόθυμη να λάβει αυστηρά μέτρα που θα μπορούσαν να απειλήσουν τις εξαγωγές της προς την Κίνα. Κάτι που θα δημιουργούσε ακόμη μεγαλύτερες έριδες εντός της Ευρώπης και μεταξύ της Ευρώπης και των ΗΠΑ σε σχέση με την τρέχουσα κρίση.
Επομένως, η πιθανότητα μιας «ασιατικής Κριμαίας» αναδεικνύει το πόσο ευάλωτη είναι η γερμανική οικονομία. Αν και επιτυχημένη, στηρίζεται σε εξαγωγές για το 47% του ΑΕΠ της, μεγάλο μέρος των οποίων έχει προορισμό αυταρχικά καθεστώτα και ρεβισιονιστικές αρχές. Η δομή της γερμανικής οικονομίας σημαίνει ότι ίσως θα πρέπει να συνηθίσει σε τέτοιου είδους διλήμματα που αντιμετωπίζει τώρα σε σχέση με τη Ρωσία.
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ: http://www.ecfr.eu/content/entry/commentary_the_nightmare_for_german_business_an_asian_crimea267
Αμέσως μετά από την προσάρτηση της Κριμαίας, ο διευθύνων σύμβουλος της Siemens, Joe Jaeser συναντήθηκε με τον Ρώσο πρόεδρο Vladimir Putin στη Μόσχα και δήλωσε ότι η εταιρεία του κάνει busieness με τη Ρωσία για 160 χρόνια και δεν θα επιτρέψει στην «βραχυπρόθεσμη» αναταραχή να τις επηρεάσουν. Αλλά σε άρθρο του τον περασμένο μήνα στους Financial Times, ο Markus Kerber, γενικός διευθυντής της ομοσπονδίας των γερμανικών βιομηχανιών, προσπάθησε να διορθώσει την εικόνα μιας «αποφασιστικής εκστρατείας lobbying από τη ρωσόφιλη γερμανική βιομηχανία» και δήλωσε ότι η γερμανική βιομηχανία θα υποστηρίξει τις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας, παρά το κόστος.
Ωστόσο, όσο δύσκολη είναι η ουκρανική κρίση για τις γερμανικές επιχειρήσεις, το πραγματικό τεστ θα ήταν μια «ασιατική Κριμαία». Ένα σενάριο-εφιάλτης που οι φορείς χάραξης πολιτικής και οι αναλυτές έχουν συζητήσει τις τελευταίες εβδομάδες. Οι γερμανικές επιχειρήσεις έχουν χρόνια ιστορίας με τη Ρωσία, όπως υπογράμμισε ο Kaesar, αλλά βλέπουν την Κίνα ως το μέλλον. Η γερμανική κυβέρνηση πιθανώς θα βρισκόταν υπό ακόμη μεγαλύτερη πίεση από ό,τι ήταν για τη Ρωσία τις τελευταίες εβδομάδες.
Από το 2009 που ξεκίνησε η οικονομική κρίση, η Κίνα έχει προωθήσει μια πιο επιθετική εξωτερική πολιτική και αποξένωσε τους περισσότερους από τους γείτονές της. Στη διάρκεια της πρόσφατης επίσκεψής του στην Ασία, ο Αμερικανός πρόεδρος Barack Obama προσπάθησε να διαβεβαιώσει τους περιφερειακούς συμμάχους για τη δέσμευση των ΗΠΑ. Αλλά αμέσως μετά από την επίσκεψή του, μια κινεζική κρατική πετρελαϊκή εταιρεία μετακίνησε μια εξέδρα άντλησης σε μια περιοχή της Θάλασσας της Νότιας Κίνας μεταξύ του Βιετνάμ και αμφισβητούμενων νήσων, όπου συγκρούστηκαν κινεζικά και βιετναμέζικα πλοία.
Τα τελευταία χρόνια, οι εντάσεις έχουν αυξηθεί επίσης με την Ιαπωνία για τα νησιά Senkaku/Diaoyu στη Θάλασσα της Ανατολικής Κίνας, και με τις Φιλιππίνες για το Scarborough Shoal στην ίδια θάλασσα, στην οποία περιπολούν κινεζικά πλοία μετά από μια αντιπαράθεση το 2012. Στο βασικό της άρθρο στις 6 Απριλίου η The Wall Street Journal προειδοποίησε ότι, με την υπαναχώρηση από τις «Έξι Διαβεβαιώσεις» προς την Ταϊβάν, η κυβέρνηση Obama μπορεί να καλεί την Κίνα να νομίζει ότι μπορεί να οργανώσει αρπαγές γης με μικρό κόστος σε ό,τι αφορά τις σχέσεις της με τις ΗΠΑ.
Εάν επρόκειτο να λάβει χώρα μια «ασιατική Κριμαία», οι γερμανικές επιχειρήσεις θα βρισκόταν σε μία ακόμη πιο δύσκολη θέση σε σχέση με την Κίνα από ό,τι βρέθηκε σε σχέση με τη Ρωσία. Με μοχλό εταιρείες όπως οι BASF και Volkswagen, οι οποίες έχουν φτιάξει εργοστάσια στην Κίνα, το γερμανικό εμπόριο με την Κίνα έχει αυξηθεί δραματικά στην τελευταία δεκαετία. Προκειμένου να βαθύνουν οι εμπορικές σχέσεις με την Κίνα, ο Καγκελάριος Gerhard Schroeder επισήμανε την ανάγκη επίσκεψης της Κίνας τουλάχιστον μια φορά το χρόνο προκειμένου να προωθηθούν οι γερμανικές επιχειρήσεις, μια παράδοση που η Angela Merkel έχει συνεχίσει και έχει εντείνει μάλιστα.
Η Γερμανία είναι τώρα περισσότερο εξαρτώμενη από το εμπόριο με την Κίνα παρά με τη Ρωσία. Συγκεκριμένα, οι γερμανικές εξαγωγές προς την Κίνα υπερβαίνουν αυτές προς τη Ρωσία. Το 2013, σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία της γερμανικής υπηρεσίας, η Ρωσία ήταν ο 11ος μεγαλύτερος προορισμός για τις γερμανικές εξαγωγές, και η Κίνα ο πέμπτος μεγαλύτερος. Οι γερμανικές εξαγωγές στη Ρωσία αντιστοιχούσαν σε 36 δισ. δολάρια. οι γερμανικές εξαγωγές προς την Κίνα διαμορφώθηκαν στα 67 δισ. ευρώ. Η Κίνα είναι τώρα η μεγαλύτερη αγορά για τη Volkswagen και για τη Mercedes S-Class.
Δεδομένης της εξάρτησής τους από την κινεζική αγορά, οι γερμανικές επιχειρήσεις θα αντιδρούσαν ακόμη πιο πολύ στο ενδεχόμενο επιβολής κυρώσεων κατά της Κίνας παρά κατά της Ρωσίας. Υπάρχει επίσης ένα ισχυρό κινεζικό lobby μέσα στη Γερμανία –η Επιτροπή γερμανικών επιχειρήσεων της Ασίας-Ειρηνικού, η οποία ήταν αντίθεση στις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας. Η γερμανική κυβέρνηση πιθανώς θα ήταν ακόμη πιο απρόθυμη να λάβει αυστηρά μέτρα που θα μπορούσαν να απειλήσουν τις εξαγωγές της προς την Κίνα. Κάτι που θα δημιουργούσε ακόμη μεγαλύτερες έριδες εντός της Ευρώπης και μεταξύ της Ευρώπης και των ΗΠΑ σε σχέση με την τρέχουσα κρίση.
Επομένως, η πιθανότητα μιας «ασιατικής Κριμαίας» αναδεικνύει το πόσο ευάλωτη είναι η γερμανική οικονομία. Αν και επιτυχημένη, στηρίζεται σε εξαγωγές για το 47% του ΑΕΠ της, μεγάλο μέρος των οποίων έχει προορισμό αυταρχικά καθεστώτα και ρεβισιονιστικές αρχές. Η δομή της γερμανικής οικονομίας σημαίνει ότι ίσως θα πρέπει να συνηθίσει σε τέτοιου είδους διλήμματα που αντιμετωπίζει τώρα σε σχέση με τη Ρωσία.
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ: http://www.ecfr.eu/content/entry/commentary_the_nightmare_for_german_business_an_asian_crimea267
