Του ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ*
Η κυβέρνηση είναι σε αποσύνθεση, η ΧΑ δεν
είναι δύναμη ανατροπής, η πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ είναι ιστορική νίκη. Σε
κάθε ανάλυση των εκλογικών αποτελεσμάτων κάθε συνεπές στέλεχος του
ΣΥΡΙΖΑ επαναλαμβάνει αυτό το τρίπτυχο. Δυστυχώς υπάρχει συνοπτικός
αντίλογος: Α) Η κυβέρνηση είναι σε αποσύνθεση αλλά
παραμένει, δεν ανατρέπεται. Όχι πάντως με μάχες εντός του Κοινοβουλίου ή
επισκέψεις στον Παπούλια. Μάχες εκτός Βουλής δεν υπάρχουν ή είναι
αμελητέες. Β) Το επιχείρημα ότι η ΧΑ δεν είναι δύναμη
ανατροπής είναι άνευ σημασίας. Ο κόσμος αδιαφόρησε παντελώς περί αυτού
και εδώ και στην ΕΕ. Ο κόσμος αγνόησε ακόμα και τα περί εγκληματικής
οργάνωσης. Ενδιαφέρθηκε, παντού στην ΕΕ (με εξαίρεση την Ιταλία), μόνο
για όποιον τηρούσε επιδεικτικά σκληρή στάση απέναντι στις
Βρυξέλλες/Βερολίνο. Ο κόσμος με την ψήφο του είπε καθαρά: 1) Ας τηρούσατε εσείς, οι Αριστεροί, σκληρή στάση δίνοντας το πραγματικό, ουσιαστικό περιεχόμενο, αλλά δεν το κάνατε. 2)
Επειδή δεν το κάνατε δεν σας πιστεύουμε όταν κατηγορείται τους όποιους
άλλους ότι κάνουν απλώς επίδειξη και φιγούρα ή ότι υπηρετούν το Σύστημα. 3) Με ένα τέτοιο αντίλογο τα περί πρωτιάς έχουν σχετική αξία, μάλλον με φιλοφρονήσεις εις εαυτόν μοιάζουν. Μηδενίζω τη νίκη; Όχι, όχι, όχι. Απλώς φοβάμαι τους πανηγυρισμούς, ότι συγκαλύπτουν ένα σκοτεινό, δυσάρεστο μέλλον.
Γιατί επιτέλους ανέβηκε παντού στην Ευρώπη η ακροδεξιά και οι ευρωσκεπτικιστές;
Αν κάποιος πιστεύει ότι ανέβηκαν επειδή κυκλοφορούν κουρεμένοι και
δέρνουν, είναι απλώς ανόητος- η Λεπέν κομψή γαλλίδα, ο Φάρατζ σωστός
Burberry's. Οι καταγγελίες δεν νικούν το «τέρας». Είναι
ηλίου φαεινότερο ότι η αντιφασιστική προπαγάνδα της εποχής της
ευημερίας- ωραία λόγια προς λίγο-πολύ χορτάτους- δεν πιάνει. Είμαστε σε
σκληρές εποχές κι όποιος δεν λέει τα σύκα-σύκα, έχασε. Ο κόσμος έχει
απέναντί του: Μετανάστευση, Υποτέλεια, Εξάρτηση, Φτώχεια. Η ακροδεξιά
παίζει με τις συνέπειες: ρατσισμό και εθνικισμό.
Τι κάνει η Αριστερά σε όλη την Ευρώπη και στην Ελλάδα; Παριστάνει
ότι «δεν ξέρει τίποτα για το φόνο», παρακάμπτει τα προβλήματα, στην
καλύτερη περίπτωση. Στη χειρότερη κατηγορεί τον κόσμο ότι είναι
λιγουλάκι φασιστάκος όταν λέει κακά λογάκια για τους μετανάστες και
μυρίζει (ο κόσμος) άσχημα όταν μιλάει για πατρίδα και πατριωτισμό. Κάνω
λάθος; Τι έλεγαν τα «έγκυρα» διεθνή ΜΜΕ για τη Μετανάστευση πριν από
μόλις λίγα χρόνια; Πρέπει, έλεγαν, να πάμε στις πατρίδες των φτωχών, να
ανεβάσουμε το βιοτικό επίπεδο και η Μετανάστευση θα σταματήσει. Η
φτώχεια δεν σταμάτησε αλλά σταμάτησαν τα ΜΜΕ να λένε τέτοιες
ηλιθιότητες. Διότι αν οι Άρχοντες των ΜΜΕ τάϊζαν τους φτωχούς, ούτε
δούλους/μετανάστες θα είχαν εδώ ούτε υπερεκμετάλλευση θα είχαν εκεί.
Η
Αριστερά τι λέει; Τίποτα το ουσιώδες πέραν των ανθρωπιστικών της
διακηρύξεων. Ναι στην ανθρωπιά και επί δέκα. Αλλά δυστυχώς δεν αρκεί.
Επειδή το θέμα δεν είναι πια μόνο ούτε κυρίως ανθρωπιστικό. Είναι Οικονομικό, Πολιτικό, Εθνικό. Και
για Πατρίδα μιλάνε όλοι ως και ο Σημίτης των Ιμίων και ο ΓΑΠ των
Μνημονίων. Και ο Τσίπρας μίλησε για πατριωτισμό... Ως αντιπολίτευση ο
ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αποβάλλει τη Σαμπιχά και το τίμημα να είναι μερικές
ψήφοι. Αν ή όταν γίνει κυβέρνηση θα πρέπει να μετρηθεί με την Τουρκία
(εκεί είναι το πρόβλημα με τη Σαμπιχά) και τότε θα κληθεί να
διευκρινίσει πως εννοεί τον πατριωτισμό. Η διαφορά είναι ότι η
αντιπολίτευση λέει λόγια, η κυβέρνηση βάζει «υπογραφή», δεσμεύει. Με το
ανάλογο πολιτικό αλλά και προσωπικό κόστος. Εννοείται ότι
«διευκρινίσεις» αξιοπιστίας ζητούνται και από την αντιπολίτευση. Πως θα
γίνει κυβέρνηση αν δεν είναι αξιόπιστη αντιπολίτευση;
Στο
χώρο της ευρείας Αριστεράς, εντός ή εκτός ΣΥΡΙΖΑ, επικρατεί, σχηματικά,
ο διαχωρισμός σε πατριώτες (ή κατ' άλλους, εθνικιστές) και σε
εθνομηδενιστές(ή κατ' άλλους, διεθνιστές)-υιοθετώ την ορολογία για
λόγους ευκολίας. Στοιχειώδης διαπίστωση είναι ότι από τους
λεγόμενους πατριώτες δραστήριοι, δημοσίως, εμφανίζονται όσοι δεν
εντάσσονται οργανωτικά στον ΣΥΡΙΖΑ ενώ το αντίθετο συμβαίνει με τους
λεγόμενους εθνομηδενιστές. Το αποτέλεσμα είναι ήδη ορατό. Η κατάληξη
είναι επίσης ορατή και ισχύει για κάθε περίπτωση και κάθε ιδέα: ό,τι δεν
υπερασπίζεσαι το χάνεις. Χάνεσαι και συ μαζί του. Το ερώτημα είναι αν
κάποιοι, έστω ελάχιστοι, υποψιάζονται ότι έτσι όπως πάνε αυτή τη στιγμή
τα πράγματα πχ με τη Σαμπιχά ή με την αποφυγή αναφοράς στη γενοκτονία
των Ποντίων, η Αριστερά διακινδυνεύει να μην πιεί τελικά νερό. Η σιωπή
της ΚΕ στην αυθαίρετη καθαίρεση της Σαμπιχά δεν είναι καλός οιωνός για
το μέλλον. Γιατί το πρόβλημα δεν είναι μόνο να μπεις στην κυβέρνηση.
Αλλά και το πώς θα βγεις.
*Είναι αυτονόητο ότι οι απόψεις του αρθρογράφου είναι προσωπικές.
Τετάρτη 4 Ιουνίου 2014
