Ενα περίεργο σκηνικό στήθηκε πριν από
μερικές ημέρες στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά. Ενώ οι εργάτες είχαν καταφέρει
στις αρχές του έτους, για δεύτερη φορά, να εμποδίσουν τις κατασχέσεις
γερανών, πλοίων και δεξαμενών, έναντι χρεών που είχαν τα Ναυπηγεία
Σκαραμαγκά, στις 4 μ.μ. της Τρίτης διμοιρίες ΜΑΤ και ο εισαγγελέας
επέτυχαν να εφαρμοσθεί η δικαστική απόφαση: κατέσχεσαν έναν πλωτό γερανό
ενώ το ναυπηγείο βρισκόταν υπό τη διαχείριση του Πολεμικού Ναυτικού,
όπως άλλωστε είχε συμφωνήσει ο υπουργός Αμυνας, Δημήτρης Αβραμόπουλος,
με τον ισχυρό άνδρα των ναυπηγείων, Ισκαντάρ Σάφα. Η ελληνική πλευρά
είχε καταστήσει σαφές προς την πλευρά του Λιβανέζου μεγαλομετόχου της
προβληματικής ναυπηγικής επιχείρησης ότι οι τυχόν δικαστικές,
φορολογικές ή άλλες εκκρεμότητες δεν επηρεάζουν τη μεταξύ τους συμφωνία
για την παράδοση στο ελληνικό Ναυτικό των υποβρυχίων, τα οποία έχουν
κοστίσει 2,5 δισ. ευρώ στον Ελληνα φορολογούμενο.
«Αυτό δεν σημαίνει ότι έπρεπε να μας φορτώσουν με επιπλέον δικαστικά βάρη», λέει με νόημα πηγή προσκείμενη στον κ. Σάφα. Και δεν είναι μόνο ο τελευταίος που έχει δεχθεί βροχή ανταγωγών και απαιτήσεων του υπουργείου Αμυνας. Το ίδιο ισχύει και με τη Thyssen Krupp Marine Systems, που δύο εβδομάδες μετά τη συνάντηση με την αντιπροσωπεία του Πολεμικού Ναυτικού, σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», κατέστησε σαφές στην ηγεσία του υπουργείου Αμυνας ότι παροχή εγγυήσεων και αγωγές για απαιτήσεις, έναντι των συμβάσεων, εκ μέρους του ελληνικού Δημοσίου, αποτελούν ασυμβίβαστα. Πηγές κοντά στον κ. Αβραμόπουλο προσπάθησαν να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις, αλλά η γερμανική πλευρά φαίνεται ότι εξανέστη όταν την επομένη της συνάντησης με τον κ. Αβραμόπουλο και τον αρχηγό του Ναυτικού βρήκε νέες δικαστικές απαιτήσεις του ελληνικού Δημοσίου να την περιμένουν στο τραπέζι των νομικών της συμβούλων, για τις οποίες υποθέτει ότι η ηγεσία, που συνομιλούσε μαζί της για την εξεύρεση λύσης στο πρόβλημα των υποβρυχίων, θα έπρεπε να είναι ενήμερη από τις αρμόδιες υπηρεσίες. Προηγουμένως το ελληνικό Δημόσιο είχε εγείρει απαιτήσεις ύψους 112 εκατ. ευρώ, έναντι της γερμανικής πλευράς, από την υλοποίηση των παλαιότερων συμβάσεων των υποβρυχίων.
Η άρνηση της γερμανικής πλευράς να χορηγήσει εγγύηση καλής λειτουργίας του κατασκευαστή ακυρώνει στην ουσία την προσπάθεια του υπουργείου Αμυνας και του Πολεμικού Ναυτικού να παραλάβουν τα υποβρύχια «προσπερνώντας» το θέμα των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά και φυσικά καθιστά κενή περιεχομένου την απόφαση του ελληνικού Κοινοβουλίου που στηρίζεται σε δεδομένα τα οποία δεν υφίστανται πλέον. Την ίδια ώρα, περίπου 300 από τους 800 εργάτες, που γύρισαν στα ναυπηγεία ύστερα από δύο χρόνια εργασιακής αποχής, απασχολούνταν στη φόρτιση των μπαταριών των υποβρυχίων και στην προετοιμασία των χώρων παραγωγής για να γίνουν «αξιόμαχοι».
Παρόμοια αλλά λιγότερο τραγική εικόνα παρουσιάζεται και στα άλλα δύο ναυπηγεία της χώρας. Αξίζει να σημειωθεί ότι φέτος αυτές οι επιχειρήσεις για πρώτη φορά δεν εκπροσωπήθηκαν στη ναυτιλιακή έκθεση «Ποσειδώνια». Στο Νεώριο της Σύρου, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν τρία πλοία προς επισκευή, οι διαρκείς αντιπαραθέσεις με το προσωπικό και τα χρέη προς την εφορία και τους ασφαλιστικούς οργανισμούς μπλοκάρουν τη λειτουργία και καταστρέφουν τα τελευταία αποθέματα καλής φήμης της επιχείρησης. Οι εργαζόμενοι δεν πληρώνονται αν και δουλεύουν, καθώς η εφορία προχωρεί σε κατασχέσεις εις χείρας τρίτων. Και εδώ ως σωτήρας εμφανίζεται το Δημόσιο, που ωστόσο είναι αμφίβολο, σύμφωνα με παράγοντες κοντά στην κυβέρνηση, αν μπορεί να σώσει τον μεγαλύτερο «εργοδότη» της πόλης της Σύρου.
Οσο για τα Ναυπηγεία Ελευσίνας, εκεί το Δημόσιο κατέβαλε ένα ποσόν που όφειλε έναντι προγραμμάτων που «τρέχουν», με τη μερίδα του λέοντας να πηγαίνει σε οφειλόμενα στους εργαζομένους (18,5 από τα 21 εκατ. που έφτασαν στα ταμεία της επιχείρησης). Σήμερα τα πράγματα είναι λιγότερο τραγικά για αυτό το ναυπηγείο -σε σχέση με τα άλλα δύο- αλλά και αυτό θα στερείται, μετά την εξάντληση των χρημάτων που χρωστούσε το ΥΕΘΑ, κεφαλαίων κίνησης.
«Αυτό δεν σημαίνει ότι έπρεπε να μας φορτώσουν με επιπλέον δικαστικά βάρη», λέει με νόημα πηγή προσκείμενη στον κ. Σάφα. Και δεν είναι μόνο ο τελευταίος που έχει δεχθεί βροχή ανταγωγών και απαιτήσεων του υπουργείου Αμυνας. Το ίδιο ισχύει και με τη Thyssen Krupp Marine Systems, που δύο εβδομάδες μετά τη συνάντηση με την αντιπροσωπεία του Πολεμικού Ναυτικού, σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», κατέστησε σαφές στην ηγεσία του υπουργείου Αμυνας ότι παροχή εγγυήσεων και αγωγές για απαιτήσεις, έναντι των συμβάσεων, εκ μέρους του ελληνικού Δημοσίου, αποτελούν ασυμβίβαστα. Πηγές κοντά στον κ. Αβραμόπουλο προσπάθησαν να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις, αλλά η γερμανική πλευρά φαίνεται ότι εξανέστη όταν την επομένη της συνάντησης με τον κ. Αβραμόπουλο και τον αρχηγό του Ναυτικού βρήκε νέες δικαστικές απαιτήσεις του ελληνικού Δημοσίου να την περιμένουν στο τραπέζι των νομικών της συμβούλων, για τις οποίες υποθέτει ότι η ηγεσία, που συνομιλούσε μαζί της για την εξεύρεση λύσης στο πρόβλημα των υποβρυχίων, θα έπρεπε να είναι ενήμερη από τις αρμόδιες υπηρεσίες. Προηγουμένως το ελληνικό Δημόσιο είχε εγείρει απαιτήσεις ύψους 112 εκατ. ευρώ, έναντι της γερμανικής πλευράς, από την υλοποίηση των παλαιότερων συμβάσεων των υποβρυχίων.
Η άρνηση της γερμανικής πλευράς να χορηγήσει εγγύηση καλής λειτουργίας του κατασκευαστή ακυρώνει στην ουσία την προσπάθεια του υπουργείου Αμυνας και του Πολεμικού Ναυτικού να παραλάβουν τα υποβρύχια «προσπερνώντας» το θέμα των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά και φυσικά καθιστά κενή περιεχομένου την απόφαση του ελληνικού Κοινοβουλίου που στηρίζεται σε δεδομένα τα οποία δεν υφίστανται πλέον. Την ίδια ώρα, περίπου 300 από τους 800 εργάτες, που γύρισαν στα ναυπηγεία ύστερα από δύο χρόνια εργασιακής αποχής, απασχολούνταν στη φόρτιση των μπαταριών των υποβρυχίων και στην προετοιμασία των χώρων παραγωγής για να γίνουν «αξιόμαχοι».
Παρόμοια αλλά λιγότερο τραγική εικόνα παρουσιάζεται και στα άλλα δύο ναυπηγεία της χώρας. Αξίζει να σημειωθεί ότι φέτος αυτές οι επιχειρήσεις για πρώτη φορά δεν εκπροσωπήθηκαν στη ναυτιλιακή έκθεση «Ποσειδώνια». Στο Νεώριο της Σύρου, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν τρία πλοία προς επισκευή, οι διαρκείς αντιπαραθέσεις με το προσωπικό και τα χρέη προς την εφορία και τους ασφαλιστικούς οργανισμούς μπλοκάρουν τη λειτουργία και καταστρέφουν τα τελευταία αποθέματα καλής φήμης της επιχείρησης. Οι εργαζόμενοι δεν πληρώνονται αν και δουλεύουν, καθώς η εφορία προχωρεί σε κατασχέσεις εις χείρας τρίτων. Και εδώ ως σωτήρας εμφανίζεται το Δημόσιο, που ωστόσο είναι αμφίβολο, σύμφωνα με παράγοντες κοντά στην κυβέρνηση, αν μπορεί να σώσει τον μεγαλύτερο «εργοδότη» της πόλης της Σύρου.
Οσο για τα Ναυπηγεία Ελευσίνας, εκεί το Δημόσιο κατέβαλε ένα ποσόν που όφειλε έναντι προγραμμάτων που «τρέχουν», με τη μερίδα του λέοντας να πηγαίνει σε οφειλόμενα στους εργαζομένους (18,5 από τα 21 εκατ. που έφτασαν στα ταμεία της επιχείρησης). Σήμερα τα πράγματα είναι λιγότερο τραγικά για αυτό το ναυπηγείο -σε σχέση με τα άλλα δύο- αλλά και αυτό θα στερείται, μετά την εξάντληση των χρημάτων που χρωστούσε το ΥΕΘΑ, κεφαλαίων κίνησης.