Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Η «Κόκκινη Γραμμή» στον τίτλο
του κειμένου αφορά στην επίσημη τοποθέτηση του Αμερικανού Προέδρου
Ομπάμα, το 2012, ότι εάν στη Συρία το καθεστώς Άσαντ αποτολμήσει να
χρησιμοποιήσει χημικά όπλα «κατά του λαού του», τότε θα έχει διαβεί μια
«κόκκινη γραμμή» που αυτόματα θα ενεργοποιούσε μαζική αμερικανική
επέμβαση με στόχο την ανατροπή του.
Η «Γραμμή του Ποντικού» είναι από την εποχή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου
ευρέως διαδεδομένη φράση για πολύμορφες κρατικές (υπόγειες, όπως υπόγεια
λειτουργούν τα ποντίκια) μυστικές επιχειρήσεις, σαμποτάζ αλλά και
παραπλάνησης, που στοχεύουν άμεσα τον εχθρό ή, σε πιο εκλεπτυσμένο
επίπεδο, στοχεύουν στην παραπληροφόρηση και παραπλάνηση όχι του εχθρού
αλλά της κοινής γνώμης της δικής σου χώρας ή της λεγόμενης διεθνούς
κοινότητας. Στη δεύτερη περίπτωση και εφόσον οι δράσεις αυτές έχουν
στρατιωτική μορφή, ονομάζονται επίσης και «False flag operations».
Είναι, δηλαδή, υπόγειες επιχειρήσεις που υλοποιεί ένα κράτος αποδίδοντάς
τες στον αντίπαλο, με στόχο τον διεθνή στιγματισμό του ώστε ο αντίπαλος
ως «δράστης» να υποστεί τις όποιες συνέπειες και κυρώσεις είτε από το
«θυματοποιημένο και αυτοαμυνόμενο» κράτος είτε από τη διεθνή κοινότητα
ως εντολοδόχου για τη διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας. Αυτό
που συνέβη στις 21 Αυγούστου στη συνοικία Ghouda, ανήκει στη δεύτερη
περίπτωση.
Ήταν μια τουρκική τρομοκρατική επιδρομική επιχείρηση με χρήση διεθνώς απαγορευμένων χημικών όπλων με εκατοντάδες θύματα και, με άμεσο στόχο, όχι βέβαια τον Άσαντ αλλά τον Ομπάμα. Με την επίθεση οι Τούρκοι αποσκοπούσαν να ξεγελάσουν τον Ομπάμα, ώστε ο τελευταίος να ξεπεράσει τους αυξανόμενους ενδοιασμούς του και να διατάξει αμερικανική επίθεση κατά της Συρίας με στόχο την ανατροπή του Άσαντ, κάτι που η Μεγάλη (Buyuk) Τουρκία με τον μεγαλύτερο νατοϊκό στρατό στην Ευρώπη προφανώς αδυνατούσε να πετύχει.
Ήταν μια τουρκική τρομοκρατική επιδρομική επιχείρηση με χρήση διεθνώς απαγορευμένων χημικών όπλων με εκατοντάδες θύματα και, με άμεσο στόχο, όχι βέβαια τον Άσαντ αλλά τον Ομπάμα. Με την επίθεση οι Τούρκοι αποσκοπούσαν να ξεγελάσουν τον Ομπάμα, ώστε ο τελευταίος να ξεπεράσει τους αυξανόμενους ενδοιασμούς του και να διατάξει αμερικανική επίθεση κατά της Συρίας με στόχο την ανατροπή του Άσαντ, κάτι που η Μεγάλη (Buyuk) Τουρκία με τον μεγαλύτερο νατοϊκό στρατό στην Ευρώπη προφανώς αδυνατούσε να πετύχει.
Ο Hersh αποκαλύπτει επίσης ότι είχαν προηγηθεί δύο άλλες μικρότερης έκτασης τουρκικά οργανωμένες και πάλι χημικές επιθέσεις, Μάρτιο και Απρίλιο, που και πάλι δεν έπεισαν τον Ομπάμα, κάτι που εκνεύρισε μέγιστα τον Ερντογάν. Κατά τον Hersh, στις αρχές 2012 ΗΠΑ, Τουρκία, Σαουδική Αραβία και Κατάρ συμφώνησαν να οργανώσουν την επιχείρηση «Rat Line», τροφοδοτώντας τους αντικαθεστωτικούς με όπλα, από τη Λιβύη του ανατραπέντος Καντάφι.
Την επιχείρηση στη Λιβύη συντόνιζε η CIA στην πόλη Βεγκάζη, υπό την εποπτεία του εκεί Αμερικανού αλλά και του Τούρκου πρέσβη, με τουρκικά πλοία να μεταφέρουν τα όπλα στην Τουρκία και από εκεί οδικώς στη Συρία. Ήταν στο αρχηγείο της επιχείρησης αυτής που επιτέθηκαν εξτρεμιστές ισλαμιστές στις 11 Σεπτεμβρίου 2012 και δολοφόνησαν, μεταξύ άλλων, τον Αμερικανό πρέσβη.
Δέκα λεπτά πριν από την επίθεση είχε αποχωρήσει από εκεί ο Τούρκος πρέσβης που συντόνιζε με τον Αμερικανό τη Rat Line! Εν τω μεταξύ στον Λευκό Οίκο στις 16 Μαΐου έγινε μια πολύ σημαντική συνάντηση τις λεπτομέρειες, της οποίας μας αποκαλύπτει ο Hersh. Συναντήθηκαν ο Πρόεδρος Ομπάμα, ο Αντιπρόεδος Μπάιτεν και ο σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας Ντόνιλον, με τους Ερντογάν, Νταβούτογλου και τον αρχηγό της Τουρκικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, Φιντάν. Τη συνάντηση ζήτησε επίμονα ο Ερντογάν για να πείσει τον Ομπάμα ότι ο Άσαντ χρησιμοποίησε χημικά όπλα την Άνοιξη, ότι έτσι παραβίασε την «Κόκκινη Γραμμή» Ομπάμα και έπρεπε η Αμερική να επιτεθεί.
Ο Ομπάμα άκουγε αλλά πονηρεμένος από τις δικές του υπηρεσίες δεν επείθετο. Όταν ο Ερντογάν ζητούσε επίμονα να κάνει ενημέρωση ο αρχιπράκτοράς του, ο Ομπάμα τον έκοβε λέγοντας στον Φιντάν «γνωρίζουμε τι κάνετε με τους εξτρεμιστές». Τότε, κατά μαρτυρία που αποδίδεται στον Ντόνιλον, ένας εξαγριωμένος Ερντογάν άρχισε να κουνά το δάκτυλό του στον Ομπάμα φωνάζοντας ότι ο Άσαντ «παραβίασε τις κόκκινες γραμμές σου». Κατά πηγή του Hersh, o Nτόνιλον είπε ότι ο Ερντογάν κουνούσε το «γ..... του δάκτυλο κατά του Προέδρου μέσα στον Λευκό Οίκο».
Η κουστωδία Ερντογάν αποχώρησε, και τον Αύγουστο οργάνωσε τη μεγάλη επίθεση με χημικά, η οποία είχε πάνω από 1.000 νεκρούς! Ο Ομπάμα απέφυγε την τουρκική παγίδα. Αλλά σε προπαγανδιστικό επίπεδο η κυβέρνησή του εξυπηρετείτο να κατηγορεί τον Άσαντ και να «ποιεί τη νήσσαν» έναντι του νατοϊκού της συμμάχου και, με αμερικανική βούλα πλέον, κράτους - τρομοκράτη. Γνωρίζαμε, παραδέχεται Αμερικανός αξιωματούχος, ότι οι Τούρκοι προσπάθησαν να σπρώξουν τον Πρόεδρο πέραν των «κόκκινων γραμμών». Λειτουργήσαμε ανεύθυνα, συνέχισε. Αλλά, υπογράμμισε, δεν μπορούσαμε να παραδεχθούμε λάθος. Και δεν μπορούσαμε αφού κατηγορούσαμε συνεχώς τον Άσαντ, να αρχίσουμε να λέμε δεν το έκανε αυτός, αλλά Ερντογάν!
Η πηγή του Hersh συνεχίζει με μια καθόλα εκπληκτική παραδοχή που νοηματοδοτεί όλη τη συμπλεγματική σχέση των ΗΠΑ με την Τουρκία και ερμηνεύει, κατά εμένα, τα πάντα στο Κυπριακό και τα ελληνοτουρκικά. Λέει, χαρακτηριστικά: «Έχουμε γ.... Θα μπορούσαμε να βγούμε δημόσια, αν ήταν άλλος εκτός του Ερντογάν, αλλά η Τουρκία είναι ειδική περίπτωση (but Turkey is a special case). Είναι νατοϊκή μας σύμμαχος. Οι Τούρκοι δεν εμπιστεύονται τη Δύση. Δεν θα μας ανέχονται αν δεν εξυπηρετούμε τα συμφέροντά τους. Αν δημοσιοποιούσαμε τον ρόλο του Ερντογάν, θα ήταν καταστροφικό». Και ολοκληρώνει λέγοντας ότι αν τους καταγγέλλαμε, θα μας μισούσαν!
Οι προβοκάτσιες των ισλαμοπασάδων
Την περασμένη Κυριακή δημοσιεύθηκε στον «Φ» κείμενό μου υπό τον τίτλο «Τουρκία: Ένα κράτος προβοκάτορας». Εκεί έκανα αναφορά στον διαχρονικό ρόλο και μεθοδεύσεις της Τουρκίας να κατασκευάζει διεθνείς προβοκάτσιες για να εξυπηρετεί τα κρατικά της συμφέροντα σε βάρος των γειτόνων της, ακόμη και των πολιτών της. Και υποστήριξα ότι το πρόβλημα της βίας σε ένα κράτος όπως είναι η Τουρκία, δεν είναι περιστασιακό αλλά εγγενές και αποτελεί δομικό του χαρακτηριστικό.
Χρησιμοποίησα πολλά ιστορικά παραδείγματα με πιο πρόσφατο τη βούληση των Τούρκων, σε ύψιστο κρατικό επίπεδο και με εντολή Ερντογάν, να οργανώσουν προβοκατόρικους βομβαρδισμούς κατά της Τουρκίας από τα εδάφη της Συρίας ως αφορμή για να της επιτεθούν «αμυνόμενοι»! Το γεγονός αυτό, που καταγράφτηκε και δημοσιοποιήθηκε, οι Τούρκοι από τον Πρόεδρο τους και κάτω παραδέχθηκαν δημόσια. Ευτυχώς, που σχεδόν ταυτόχρονα με το κείμενό μου δημοσιεύθηκε και το αποκαλυπτικό κείμενο του Αμερικανού δημοσιογράφου στην έγκριτη λονδρέζικη επιθεώρηση. Ο Hersh προχώρησε την ιστορία παραπέρα, αποδεικνύοντας όχι μόνο την προβοκατόρικη ροπή των ισλαμοπασάδων αλλά και αυτή προς την κρατική τρομοκρατία, ως εργαλείο εξωτερικής πολιτικής. Όχι ότι εμείς δεν γνωρίζαμε τέτοιες τουρκικές πολιτικές, που ο λαός μας έχει βιώσει στο πετσί του.
Όλα τα παραπάνω έρχονται σαν τροχοπέδη για όλους τους μεταμοντέρνους νεοεποχίτες και «αποδομιστές» που έχουν, εδώ και δύο σχεδόν δεκαετίες, αναλάβει εργολαβικά σε Αθήνα και Λευκωσία, να ελληνοποιήσουν την τουρκική προπαγάνδα στο Κυπριακό και τα ελληνοτουρκικά, να εξαγνίσουν την Άγκυρα και να δημιουργήσουν, ειδικά στην Κύπρο, το αναγκαίο κλίμα για μια εκτρωματική λύση και με «εγγυητή», μάλιστα, ένα κράτος-τρομοκράτη.
Ανεξάρτητα, το παρόν κείμενο όπως και άλλα δικά μου συναφή, απευθύνονται σε όλους εκείνους που δεν έχουν κάνει και αρνούνται πεισματικά να κάνουν το ταξίδι στα Σούσα. Απευθύνονται σε εκείνους που δεν είναι διατεθειμένοι να θυσιάσουν τα δημοκρατικά και πολιτικά τους δικαιώματα για να εξασφαλίσουν εφήμερη «ασφάλεια», θέτοντας όμως το αναφαίρετο δικαίωμά τους στην ελευθερία και αξιοπρέπεια υπό την αίρεση ανελεύθερων και φασιστικών καθεστώτων.
