Τρίτος και σπουδαιότερος λόγος είναι η απροθυμία των ΗΠΑ -που τον ανέδειξαν μέσω του Ιδρύματος του κ. Σόρος- να τον αντικαταστήσουν, αφενός επειδή με την πολιτική που ακολουθεί απομακρύνεται από την Ε.Ε. -βούτυρο στο ψωμί των Αμερικανών-, αφετέρου η περιοχή των Σκοπίων δεν είναι τόσο απαραίτητη στο ΝΑΤΟ, όσο την θεωρούσαν παλαιότερα.
Να σταθούμε λίγο σ’ αυτό το θέμα. Προ δεκαετίας, με την ανάπτυξη του στρατοπέδου Bondsteel στα σύνορα Κοσσυφοπεδίου-Σκοπίων, οι ΗΠΑ επρόκειτο να έχουν ως βάση την περιοχή. Το εν λόγω στρατόπεδο εθεωρείτο το μεγαλύτερο εκτός των ΗΠΑ -μετά το Βιετνάμ- και θα εξυπηρετούσε 7.000 άνδρες, τα τρία τέταρτα των αμερικανικών δυνάμεων στη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Αν προστεθούν οι τεχνικοί, διοικητικοί και το προσωπικό από Κοσοβάρους και Σκοπιανούς, η επιμελητεία έκανε λόγο για μια μικρή πόλη των 25.000 κατοίκων.
Από την στιγμή όμως που επήλθε ειρηνική συνύπαρξη με την Ρωσία και αναβλήθηκε -ή εγκαταλείφθηκε- η τοποθέτηση αντιπυραυλικής ασπίδας, αλλά κυρίως επειδή το αμερικανικό ενδιαφέρον στράφηκε αν όχι καθ’ ολοκληρία, αλλά κατά μεγάλο μέρος προς την Ασία, το στρατόπεδο ουσιαστικώς υπολειτουργεί και μάλιστα είχε δημοσιευθεί πως επρόκειτο να το… πωλήσουν (Και ποιοι ανακοίνωσαν ότι ενδιαφέρονται να το αγοράσουν; Οι Τούρκοι φυσικά!).
Φάνηκε, επομένως, ότι η αλλοπρόσαλλη πολιτική του κ. Γκρούεφσκι δεν στέκεται εμπόδιο στους ισχυρούς, σε σημείο να τον αντικαταστήσουν άμεσα, ώστε να μπορέσει να ενταχθούν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ, κάτι που δεν μπορεί να συμβεί όσο τα Σκόπια παραμένουν αδιάλλακτα και υπάρχει το ελληνικό βέτο.
Ίσως πάλι, να έχουν εξασφαλίσει την ελληνική έγκριση ότι θα ενταχθούν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ ως FYROM, κι έτσι η αδιαλλαξία του κ. Γκρούεφσκι δεν θα αποτελεί εμπόδιο. Να σημειώσω φυσικά, ότι η άρνηση της Ελλάδας για ένταξη των Σκοπίων στα διεθνή φόρα, δεν εστιάζεται μόνον στο ζήτημα της ονομασίας, αλλά και στο άλλο σημαντικό κεφάλαιο που λέγεται «σχέσεις καλή γειτονίας». Ομολογώ όμως, πως το τρίδυμο Σαμαράς - Βενιζέλος - Αβραμόπουλος, δεν ξέρω αν θυμηθεί την ύπαρξή του.
Για την ιστορία, ο συνασπισμός VMRO-DPMNE υπό την ηγεσία του κ. Γκρούεφσκι είναι ο νικητής των εκλογών, μόνο που είναι υποχρεωμένος να συγκυβερνήσει με ένα από τα δύο αλβανικά κόμματα, όπως προέκυψε από την «Συμφωνία της Αχρίδας» το 2001 μετά την ένοπλη σύρραξη Αλβανών και Σλάβων.
Περισσότερες πιθανότητες συνεργασίας έχει το αλβανικό κόμμα DUI του κ. Αλί Αχμέτι, όχι τόσο επειδή έλαβε μεγαλύτερο ποσοστό, 13,7 % (έναντι του Δημοκρατικού Κόμμτος Αλβανών - DPA) του κ. Μέντουχ Θάτσι με 5,9%), αλλά διότι η μέχρι τούδε συνεργασία Γκρούεφσκι-Αχμέτι ήταν επιτυχής, όπως έδειξαν άλλωστε τα αποτελέσματα.
Η σλαβική αντιπολίτευση απέτυχε για μια ακόμη φορά, και μάλλον θα υπάρξει πάλι αλλαγή αρχηγού (25,2 % η Σοσιαλδημοκρατική Ένωση - SDSM, του Ζόραν Ζάεβ). Η οποία αντιπολίτευση δήλωσε ότι δεν θα αναγνωρίσει τις εκλογές και το αποτέλεσμά τους και ζήτησε τον σχηματισμό μίας μεταβατικής κυβέρνησης με σκοπό, όπως είπε, την επαναφορά της δημοκρατικής τάξης στη χώρα και τη διοργάνωση νέων, ελεύθερων εκλογών.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι υπήρξε νοθεία, αλλά ποιος δίνει σημασία στα Βαλκάνια; Το έγραψε άλλωστε και η Deutsche Welle: «Σκάνδαλο οι εκλογές στη FYROM» είναι ο τίτλος του κύριου άρθρου, του Ράδιο Ντόιτσε Βέλε, στην σκοπιανή γλώσσα, που επικαλείται δημοσιεύματα του γερμανικού τύπου για τη διπλή εκλογική διαδικασία αναφέροντας τις κατηγορίες ότι ο κ. Γκρούεφσκι κατά την προεκλογική εκστρατεία χρησιμοποίησε κρατικά κεφάλαια για να εξασφαλίσει την επανεκλογή του στο αξίωμα.
Ο Μακεδών
