Από την άλλη όμως τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντά της με τη Ρωσία και
ειδικότερα η μεγάλη εξάρτησή της από το ρωσικό φυσικό αέριο, την
υποχρεώνουν να δείχνει ανοχή στις ενέργειες της Μόσχας. Για τον Ερντογάν
υπάρχει ακόμη ένας λόγος να μη συντάσσεται με τους Δυτικούς, λόγω των
ψυχρών σχέσεών του με την Ουάσινγκτον και τις υποψίες του ότι πίσω από
τον Γκιουλέν με τον οποίο βρίσκεται σε πόλεμο, κρύβονται οι Αμερικάνοι.
Όσον αφορά στην Κύπρο παρά τη δεδηλωμένη φιλοδυτική στάση της σημερινής
κυπριακής κυβέρνησης και του Προέδρου Αναστασιάδη και παρά την αποδοχή
από μέρους τους των αμερικανικών σχεδιασμών στην Ανατολική Μεσόγειο,
είναι υποχρεωμένοι, λόγω των πολλαπλών οικονομικών σχέσεων με τη Μόσχα,
να τηρούν κάποιες δειλές αποστάσεις από την ανοιχτή καταδίκη της ρωσικής
επέμβασης στην Κριμαία.
Το νέο όμως στοιχείο αυτή τη στιγμή, με την ουκρανική κρίση, είναι πως η Ουάσινγκτον θα επιταχύνει τις διαδικασίες για την εξομάλυνση της κατάστασης στην Ανατολική Μεσόγειο προκειμένου να υπάρξει πολύ πιο γρήγορη εκμετάλλευση του φυσικού αερίου της περιοχής ως αντίβαρο της ρωσικής πίεσης που ασκείται στην Ευρώπη. Στην πράξη αυτό σημαίνει να κλείσει το Κυπριακό το συντομότερο δυνατό, να κατασκευαστεί ο αγωγός μεταφοράς του φυσικού αερίου στην Ευρώπη μέσω Τουρκίας και να αποφευχθεί η οποιαδήποτε ρωσική παρέμβαση στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Υπό αυτές τις συνθήκες οι πιέσεις για υποχωρήσεις θα ασκηθούν προς την κυπριακή πλευρά η οποία θεωρείται δεδομένη, προκειμένου να ικανοποιηθεί η Τουρκία.
Μολονότι η Άγκυρα δεν πρόκειται να χαλάσει με κανένα τρόπο τις σχέσεις της με τη Μόσχα, εντούτοις με τις παραχωρήσεις που θα τις γίνουν στο Κυπριακό θα διευκολύνει τους αμερικανικούς σχεδιασμούς μεταφοράς του κυπριακού φυσικού αερίου όπως και μέρους αυτού του Ισραήλ προς την Ευρώπη. Άλλωστε έχει και η ίδια άμεση ανάγκη για τη δική της αγορά το κυπριακό και το ισραηλινό φυσικό αέριο, κάτι που θα μπορούσε να την οδηγήσει και σε μερική απεξάρτηση από τη Μόσχα. Το κυριότερο όμως είναι ότι μια λύση του Κυπριακού σύμφωνα με τις αμερικανικές προδιαγραφές θα καθιστούσε την Τουρκία επικυρίαρχη δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο και συνεταίρο στο κυπριακό φυσικό αέριο.
Η Κύπρος θα είναι ο μεγάλος χαμένος της υπόθεσης αφού με τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας θα βοσνιοποιηθεί, θα μετατραπεί σε προτεκτοράτο, και θα ενταχτεί στη σφαίρα επιρροής της Τουρκίας. Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες έχουν αρχίσει οι διαπραγματεύσεις για λύση του Κυπριακού ευνοούν την τουρκική πλευρά για τους λόγους που έχουν αναλυθεί κατ' επανάληψη από αυτήν εδώ τη στήλη. Το χειρότερο βεβαίως, εκτός από την επίδραση των εξωτερικών παραγόντων, είναι το γεγονός ότι οικοδομείται στο εσωτερικό μια συμμαχία διατεθειμένη να αποδεκτεί λύση αμερικανο-νατοϊκών προδιαγραφών, εκμεταλλευόμενη και την οικονομική κρίση αλλά και την κόπωση του λαού. Και όσον αφορά στον Αναστασιάδη και την κομπραδόρικη αστική τάξη που εκπροσωπεί πολιτικά, πρόκειται για μια αναμενόμενη στάση αφού νυχθημερόν ονειρεύονται την τουρκική αγορά.
Ακατανόητη παραμένει όμως η στάση της ηγετικής ακελικής νομενκλατούρας που συντάσσεται με τον Αναστασιάδη και τη μεταπρατική αστική τάξη υπέρ αυτής της λύσης. Στην ίδια συμμαχία εντάχθηκε και ο Αρχιεπίσκοπος, για τα δικά του οικονομικά συμφέροντα, αφού από καιρό έχει δηλώσει ότι δεν έχει πρόβλημα μεταφοράς του κυπριακού φυσικού αερίου μέσω Τουρκίας. Το αδύνατο βεβαίως σημείο της αφύσικης αυτής ιεράς συμμαχίας, θα είναι η αντίδραση της λαϊκής Δεξιάς από τη μια, αν εκδηλωθεί όπως εκδηλώθηκε το 2004, και των ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων της Αριστεράς, αν επίσης εκδηλωθούν όπως εκδηλώθηκαν το 2004. Σε αυτή την περίπτωση, η λύση αμερικανο-νατοϊκών προδιαγραφών δεν θα έχει πολλές ελπίδες να επιβληθεί.
Το νέο όμως στοιχείο αυτή τη στιγμή, με την ουκρανική κρίση, είναι πως η Ουάσινγκτον θα επιταχύνει τις διαδικασίες για την εξομάλυνση της κατάστασης στην Ανατολική Μεσόγειο προκειμένου να υπάρξει πολύ πιο γρήγορη εκμετάλλευση του φυσικού αερίου της περιοχής ως αντίβαρο της ρωσικής πίεσης που ασκείται στην Ευρώπη. Στην πράξη αυτό σημαίνει να κλείσει το Κυπριακό το συντομότερο δυνατό, να κατασκευαστεί ο αγωγός μεταφοράς του φυσικού αερίου στην Ευρώπη μέσω Τουρκίας και να αποφευχθεί η οποιαδήποτε ρωσική παρέμβαση στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Υπό αυτές τις συνθήκες οι πιέσεις για υποχωρήσεις θα ασκηθούν προς την κυπριακή πλευρά η οποία θεωρείται δεδομένη, προκειμένου να ικανοποιηθεί η Τουρκία.
Μολονότι η Άγκυρα δεν πρόκειται να χαλάσει με κανένα τρόπο τις σχέσεις της με τη Μόσχα, εντούτοις με τις παραχωρήσεις που θα τις γίνουν στο Κυπριακό θα διευκολύνει τους αμερικανικούς σχεδιασμούς μεταφοράς του κυπριακού φυσικού αερίου όπως και μέρους αυτού του Ισραήλ προς την Ευρώπη. Άλλωστε έχει και η ίδια άμεση ανάγκη για τη δική της αγορά το κυπριακό και το ισραηλινό φυσικό αέριο, κάτι που θα μπορούσε να την οδηγήσει και σε μερική απεξάρτηση από τη Μόσχα. Το κυριότερο όμως είναι ότι μια λύση του Κυπριακού σύμφωνα με τις αμερικανικές προδιαγραφές θα καθιστούσε την Τουρκία επικυρίαρχη δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο και συνεταίρο στο κυπριακό φυσικό αέριο.
Η Κύπρος θα είναι ο μεγάλος χαμένος της υπόθεσης αφού με τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας θα βοσνιοποιηθεί, θα μετατραπεί σε προτεκτοράτο, και θα ενταχτεί στη σφαίρα επιρροής της Τουρκίας. Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες έχουν αρχίσει οι διαπραγματεύσεις για λύση του Κυπριακού ευνοούν την τουρκική πλευρά για τους λόγους που έχουν αναλυθεί κατ' επανάληψη από αυτήν εδώ τη στήλη. Το χειρότερο βεβαίως, εκτός από την επίδραση των εξωτερικών παραγόντων, είναι το γεγονός ότι οικοδομείται στο εσωτερικό μια συμμαχία διατεθειμένη να αποδεκτεί λύση αμερικανο-νατοϊκών προδιαγραφών, εκμεταλλευόμενη και την οικονομική κρίση αλλά και την κόπωση του λαού. Και όσον αφορά στον Αναστασιάδη και την κομπραδόρικη αστική τάξη που εκπροσωπεί πολιτικά, πρόκειται για μια αναμενόμενη στάση αφού νυχθημερόν ονειρεύονται την τουρκική αγορά.
Ακατανόητη παραμένει όμως η στάση της ηγετικής ακελικής νομενκλατούρας που συντάσσεται με τον Αναστασιάδη και τη μεταπρατική αστική τάξη υπέρ αυτής της λύσης. Στην ίδια συμμαχία εντάχθηκε και ο Αρχιεπίσκοπος, για τα δικά του οικονομικά συμφέροντα, αφού από καιρό έχει δηλώσει ότι δεν έχει πρόβλημα μεταφοράς του κυπριακού φυσικού αερίου μέσω Τουρκίας. Το αδύνατο βεβαίως σημείο της αφύσικης αυτής ιεράς συμμαχίας, θα είναι η αντίδραση της λαϊκής Δεξιάς από τη μια, αν εκδηλωθεί όπως εκδηλώθηκε το 2004, και των ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων της Αριστεράς, αν επίσης εκδηλωθούν όπως εκδηλώθηκαν το 2004. Σε αυτή την περίπτωση, η λύση αμερικανο-νατοϊκών προδιαγραφών δεν θα έχει πολλές ελπίδες να επιβληθεί.
*Ο Στέφανος Κωνσταντινίδης είναι καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Κεμπέκ του Καναδά και επιστημονικός συνεργάτης του Πανεπιστημίου Κρήτης.
E-mail : stephanos.constantinides@gmail.com
- See more at: http://www.philenews.com
