Οι αναφορές στο παρελθόν στην προσέγγιση της διεθνούς συγκυρίας
είναι συχνά αυθαίρετες και στην καλύτερη περίπτωση παραπλανητικές. Πιο
πρόσφατο παράδειγμα η πολεμική σύγκρουση στη Βοσνία πριν από είκοσι
χρόνια, όταν η πόλη του Σεράγεβο προσφερόταν για να φωτισθεί η σύγκρουση
ως απειλή για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.Τη διαπίστωση
ότι το 2014 θυμίζει το 1914 την έκανε με σχόλιό του στο Spiegel online
στις 25-12 ένας από τους πιο έγκυρους αναλυτές της κρίσης στην Ευρωζώνη,
ο Wolfgang Munchau: Η συλλογιστική του είναι απλή, η Γερμανία επιμένει
σε μια γραμμή πλεύσης που δεν μπορούν να υιοθετήσουν και να αντέξουν
χώρες του Νότου, όπως η Ισπανία και η Ιταλία, άρα η μετωπική σύγκρουση
που μπορεί να προκληθεί ανά πάσα στιγμή από ένα ατύχημα είναι ζήτημα
χρόνου.
Ας προσθέσουμε μια άλλη επικίνδυνη αναλογία με την 1.1.1914: Την τεχνητή αισιοδοξία ότι τα χειρότερα είναι πίσω μας και ότι τελικά θα επικρατήσουν η λογική και ο ρεαλισμός. Σήμερα αρχίζουμε τη νέα χρονιά με την Ιρλανδία και την Ισπανία να έχουν ξεπεράσει τα δύσκολα όπως ισχυρίζονται Δουβλίνο, Μαδρίτη και Βερολίνο.Πριν από εκατό χρόνια την Πρωτοχρονιά του 1914 κυριαρχούσε η αισιοδοξία: Η ισορροπία δυνάμεων στην Ευρώπη, είχε αντέξει την Κρίση του Αγκαντίρ στο Μαρόκο που παρ' ολίγο να οδηγήσει σε πόλεμο τη Γαλλία και τη Βρετανία με τη Γερμανία, είχε αντέξει τον πόλεμο Ιταλίας - Οθωμανικής Αυτοκρατορίας του 1911-12 και τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-13, με τις ανταγωνίστριες Μεγάλες Δυνάμεις να αποτρέπουν την τελευταία έστω στιγμή τη διολίσθηση σε μια γενικευμένη σύγκρουση.
Ετσι και σήμερα, ορθολογικές αναλύσεις μάς εγγυώνται ότι τα πράγματα δεν θα φθάσουν στα άκρα για τον πολύ απλό λόγο ότι ούτε η Γερμανία ούτε ο Νότος της Ευρωζώνης έχουν σχέδιο Β, εναλλακτική της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης στρατηγική, με την εμβάθυνση να είναι μια σχεδόν υποχρεωτική και αυτόματη δυναμική.Θα ήταν ευτυχές όλα τα παραπάνω να υπηρετούν απλώς και μόνο εκλογικές σκοπιμότητες εν όψει των ευρωεκλογών και να μην είναι μια επικίνδυνη και προκλητικά ανιστόρητη άγνοια κινδύνου.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ-kapopoulos@pegasus.gr
Ας προσθέσουμε μια άλλη επικίνδυνη αναλογία με την 1.1.1914: Την τεχνητή αισιοδοξία ότι τα χειρότερα είναι πίσω μας και ότι τελικά θα επικρατήσουν η λογική και ο ρεαλισμός. Σήμερα αρχίζουμε τη νέα χρονιά με την Ιρλανδία και την Ισπανία να έχουν ξεπεράσει τα δύσκολα όπως ισχυρίζονται Δουβλίνο, Μαδρίτη και Βερολίνο.Πριν από εκατό χρόνια την Πρωτοχρονιά του 1914 κυριαρχούσε η αισιοδοξία: Η ισορροπία δυνάμεων στην Ευρώπη, είχε αντέξει την Κρίση του Αγκαντίρ στο Μαρόκο που παρ' ολίγο να οδηγήσει σε πόλεμο τη Γαλλία και τη Βρετανία με τη Γερμανία, είχε αντέξει τον πόλεμο Ιταλίας - Οθωμανικής Αυτοκρατορίας του 1911-12 και τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-13, με τις ανταγωνίστριες Μεγάλες Δυνάμεις να αποτρέπουν την τελευταία έστω στιγμή τη διολίσθηση σε μια γενικευμένη σύγκρουση.
Ετσι και σήμερα, ορθολογικές αναλύσεις μάς εγγυώνται ότι τα πράγματα δεν θα φθάσουν στα άκρα για τον πολύ απλό λόγο ότι ούτε η Γερμανία ούτε ο Νότος της Ευρωζώνης έχουν σχέδιο Β, εναλλακτική της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης στρατηγική, με την εμβάθυνση να είναι μια σχεδόν υποχρεωτική και αυτόματη δυναμική.Θα ήταν ευτυχές όλα τα παραπάνω να υπηρετούν απλώς και μόνο εκλογικές σκοπιμότητες εν όψει των ευρωεκλογών και να μην είναι μια επικίνδυνη και προκλητικά ανιστόρητη άγνοια κινδύνου.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ-kapopoulos@pegasus.gr