Γράφει: Ουρανία Καργούδη
Εύλογο. Από το 2010 και μετά ήρθε το πάνω -κάτω στην
ελληνική κοινωνία. Πώς θα μπορούσαν τα πολιτικά κόμματα να μείνουν
ανέγκιχτα;Πολλώ δε μάλλον όταν ήδη από τίς αρχές του 2.000 πολιτικοί αρχηγοί
επιχείρησαν να ανακατώσουν την τράπουλα αλλά η καθεστηκυία τάξη, στο
κομματικό και όχι μόνο σύστημα, δεν ακολούθησαν.
Απαριθώ:
- Δεύρυνση του ΠΑΣΟΚ προς τα αριστερά με τη συμπερίληψη δυνάμεων από τον ευρύ χώρο της ανανεωτικής Αριστεράς, από τον Κώστα Σημίτη.
Ο κομματικός μηχανισμός δεν ακολούθησε και υπονόμευσε το εγχείρημα.
- Αμφίπλευρη διεύρυνση πρός τα δεξιά και πρός τα αριστερά, από τον Γιώργο Παπανδρέου, στις εκλογές του 2004. Σηματοδοτήθηκε με τη συμπερίληψη στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας των Μάνου, Ανδριανόπουλου και των Δαμανάκη, Ανδρουλάκη.
Κυρίαρχο σύνθημα, “άλλαξε τα όλα”, ενώ στο στενό
παπανδρεικό πυρήνα κάποιοι προωθούσαν την άποψη, καθώς το ΠΑΣΟΚ έβαινε
πρός την αντιπολίτευση, οι αλλαγές να είναι συνθέμελες,
σχεδόν ιδρυτικού χαρακτήρα.
Αποτέλεσμα, χειρότερο από το εγχείρημα Σημίτη.
Ο Γιώργος Παπανδρέου βρέθηκε να ηγείται, να αποθεώνεται από το πιο βαθύ σκούρο, πράσινο ΠΑΣΟΚ.
Το πλεονέκτημα που του έδινε το όνομα Παπανδρέου μεταβλήθηκε σε αιχμαλωσία ή (στην καλύτερη) σε αδιέξοδο συμβιβασμό.
Αυτός ο αδιέξοδος συμβιβασμός επηρέασε καταλυτικά τη σύνθεση και αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης Παπανδρέου μέχρι και την κατάρρευσή της.
- Πάμε κυβέρνηση Καραμανλή: Ορθώς ο Κώστας Καραμανλής -όπως αποδεικνύεται από την κρίση που διανύουμε– είχε ως προμετωπίδα της ατζέντας του την περίφημη “επανίδρυση του κράτους“.
Θέλω να ελπίζω πως δεν εννοούσε αυτό που κατέληξε, δηλαδή τις αθρόες προσλήψεις γαλάζιων παιδιών .
Ένας αξιοσέβαστος αθρογράφος με γερές πηγές στο τότε Μαξίμου, όταν
πιά ο Κώστας Καραμανής είχε επί της ουσίας αποσυρθεί στη Ραφήνα, μου
είχε πεί πως όταν ο τότε πρωθυπουργός διαπίστωσε την ποιότητα του
πολιτικού του προσωπικού παραιτήθηκε απο κάθε προσπάθεια ανατροπής των
ισχυόντων και λάτρεψε Ραφήνα και καλή ζωή .
Πάντως, αν κάτι μας έμεινε απο την τακτική -η στρατηγική δεν είχε
χρόνο να αναπτυχθεί– ήταν μια «άτυπη “ συμμαχία με ΚΚΕ /ΣΥΡΙΖΑ εναντίον
του ΠΑΣΟΚ. Συνέχεια αυτής του Κώστα Μητσοτάκη .
Θα τολμήσω να πω πως τα ανοίγματα του ΣΥΡΙΖΑ πρός τους Κωνσταντίνο και Κώστα Καραμανλή -απέναντι πάλι στο ΠΑΣΟΚ -μοιάζουν με ανταπόδοση
χρωστούμενων .
- Στο χώρο της Αριστεράς, η Προεδρία Αλαβάνου στον ΣΥΡΙΖΑ προώθησε
τη διεύρυνση μέχρι και τον αντιεξουσιαστικό χώρο, ανασταίνοντας τον
θνήσκοντα ΣΥΡΙΖΑ σε κοινοβουλευτική δύναμη και, κυρίως, σε επιρροή στο
χώρο της νεολαίας . Απότοκο, οι σημερινές πολλές και ανταγωνιστικές
μεταξύ τους συνιστώσες του κόμματος, που είναι κόμμα στα χαρτιά και
άθροισμα συνιστωσών στην ουσία .
- Φτάνουμε στο τελευταίο εγχείρημα, με την Πρωτοβουλία για τη Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη, άλλως «Κίνηση των ’58″ .
Στόχος, η κάλυψη του ενδιάμεσου μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ χώρου.
Ξεκινώντας δηλαδή απο το ριζοσπαστικό Κέντρο, περνώντας από το
Σοσιαλδημοκρατικό ΠΑΣΟΚ και καταλήγοντας στην Ανανεωτική Αριστερά .
Πιο λιανά, ποιές είναι αυτές οι δυνάμεις στην κοινωνία: οι
φιλελεύθεροι πολιτικά πολίτες, οι σοσιαλδημοκράτες και οι
revolutionnaires chic (οι σικάτοι επαναστάτες ) κατά την έννοια μικρών
σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων που έδρασαν στη Γαλλία και την Ιταλία, όταν
στη μέν πρώτη ο Μιτεράν επέμενε ότι είναι Σοσιαλιστής και οι Ιταλοί
Ευρωκομμουνιστές,Κομμουνιστές.
Διαβάζω πως ο Γ. Παπανδρέου δεν θα προσέλθει στη συνάντηση της Πρωτοβουλίας τη Δευτέρα .
Αν ισχύσει, τότε η όποια αμφιβολία για τα ανοίγματα και τις προσμίξεις του παπανδρεικού ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ θα έχει αρθεί.
Ενδεχομένως δε έναντι αυτού του ενδεχόμενου εισοδισμού, ο νουνεχής και πολύπειρος Λαφαζάνης κατέβασε στη χθεσινή Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ εναλλακτικό κείμενο ακριβώς απέναντι στις θέσεις της ηγετικής ομάδας του Αλέξη Τσίπρα
όπου μεταξύ των άλλων με σαφή τρόπο αποκλείει στελέχη του ΠΑΣΟΚ που
φέρουν ευθύνη και είχαν συμμετοχή στις πολιτικές του Μνημονίου .
Κατακλείδα: Show must go on. ‘ Ή κατά το Σαββοπούλειο, ”ας κρατήσουν οι χοροί “, της ανανέωσης του ελληνικού πολιτικού σκηνικού…
