O βουλευτής επικρατείας της ΝΔ και στενός συνεργάτης του Αντώνη Σαμαρά Χρύσανθος Λαζαρίδης βρίσκεται αρκετές φορές στο στόχαστρο για τις «θεωρίες»
του. Η θεωρία των άκρων, που τον έχει κάνει αντιπαθή τόσο στην
καραμανλική όσο και στη μητσoτακική πτέρυγα της ΝΔ (ανεξαρτήτως
ορθότητας), αποδεικνύεται μέχρι στιγμής μια πολύ ευφυής τακτική κίνηση.
Παράγει συγκεκριμένα αποτελέσματα. Έχει καταστήσει την αξιωματική αντιπολίτευση αμυνόμενη, ενώ θα έπρεπε να είναι επιτιθέμενη.Είναι ίσως η πρώτη αμυνόμενη αξιωματική αντιπολίτευση όσα χρόνια παρακολουθώ τα δημόσια πράγματα: αμύνεται για
να αποδείξει ότι δεν είναι αυτό που της καταλογίζεται και αυτό την
περισπά. Είναι λάθος όμως να πιστεύουμε ότι η θεωρία των άκρων είναι η
βασική κίνηση στρατηγικής της ΝΔ. Ακούγοντας τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά να κάνει άνοιγμα στη σημιτική κίνηση των «58» κατά τη διάρκεια της τηλεοπτικής του συνέντευξης, θυμήθηκα το πολιτικό σχέδιο της ένωσης των μεταρρυθμιστών, όπως μου το είχε αναπτύξει ο Λαζαρίδης κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης που μου έδωσε τον Δεκέμβριο του 2012. Σε χρόνο ανύποπτο δηλαδή.
Σε
αυτήν είχε υποστηρίξει ότι η νέα διαχωριστική γραμμή που θα μας
οδηγήσει στα κόμματα της νέας μεταπολίτευσης είναι οι μεταρρυθμίσεις.
Τότε που συζητούσαμε
ήταν οι αλλαγές στα πανεπιστήμια. Σήμερα οι μεταρρυθμίσεις στην
οικονομία, όπως το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, το άνοιγμα των
καταστημάτων τις Κυριακές κ.λπ.
Σχολάζουσες δυνάμεις, διάσπαρτες, εγκλωβισμένες σε όλα τα κόμματα -κυρίως στο ΠΑΣΟΚ και στη ΔΗΜΑΡ-
μπορούν μαζί με τους φιλελεύθερους της ΝΔ να αποτελέσουν το νέο κορμό
μιας κεντροδεξιάς παράταξης, σύμφωνα με τη λογική αυτή· να αποτελέσουν
τη μαγιά για έναν νέο κομματικό σχηματισμό, ο οποίος θα υπερβαίνει τους
παλαιούς.
Τι είπε ο πρωθυπουργός για την κίνηση των «58» στη τηλεοπτική του συνέντευξη στις 4 Νοεμβρίου 2013
Γ. Πρετεντέρης (ΓΠ): Για την κεντροαριστερά, για την κίνηση των «58» πώς τη βλέπετε; Eίναι κάτι που ευνοεί την αντίληψη που έχετε για τα πράγματα;
Α. Σαμαράς (ΑΣ):
Προσέξτε, επειδή είναι μία κίνηση την οποίαν τη βλέπω από σοβαρούς
ανθρώπους, εγώ από αυτή τη θέση που έχω τώρα, δεν κάνει να ανακατευτώ σε
αυτές τις διεργασίες. Όμως πιστεύω ότι ο μέσος Έλληνας έχει σήμερα μέσα
του καταλήξει σε πέντε
βασικά
πράγματα: η κοινωνική δικαιοσύνη δεν είναι μόνον κάτι της αριστεράς,
είναι όλου του κόσμου· τα θέματα της ασφάλειας δεν είναι μόνον κάτι της
δεξιάς, είναι όλου του κόσμου· δεν μπορείς να μοιράζεις αν δεν παράγεις·
η πατρίδα είναι η ανώτατη συλλογικότητα· η Ευρώπη είναι το σπίτι μας,
στο οποίο πρέπει να έχουμε το νου μας και την προσοχή μας.
Όποιος
είναι υπέρ σε αυτά, εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα. Να σας το πω
διαφορετικά: αν δεν είσαι υπέρ αυτών, πιστεύω ότι η Ελλάδα θα συνεχίζει
να βράζει στο ζουμί της. Από κει και πέρα θα τους κρίνω, βλέποντας αυτά
τα οποία θα πουν και θα είναι συγκεκριμένα.
«Εάν το ΠΑΣΟΚ πέσει από το 12% στο 5% και η ΔΗΜΑΡ από το 5% στο 2.5%, πού νομίζετε πως θα πάει όλος αυτός ο κόσμος;» ρωτάνε στο Μαξίμου και θυμίζουν ότι «επειδή
το ΠΑΣΟΚ δεν έχει βουλευτή σε 23 νομούς, ο κόσμος του απευθύνεται πλέον
δειλά-δειλά στους βουλευτές της ΝΔ για τις υποθέσεις του». Το
σενάριο αυτό της συμπαράταξης της πατριωτικής δεξιάς με τους
εκσυγχρονιστές ενισχύθηκε από μιαν απάντηση που έδωσε ο πρωθυπουργός
κατά τη διάρκεια της τελευταίας τηλεοπτικής συνέντευξής του: αφού πρώτα «έσκισε» τον «μισητό» σε αυτούς Γιώργο Παπανδρέου για το αστόχαστο δημοψήφισμα που εξήγγειλε,
με συνέπεια να τεθεί ζήτημα αποπομπής μας από το ευρώ, στη συνέχεια
κάλεσε ευθέως τους «58» να συμφωνήσουν μαζί του σε πέντε βασικές αρχές:
Ÿ Κοινωνική δικαιοσύνη,
Ÿ ασφάλεια,
Ÿ πατρίδα (ως «ανώτατη συλλογικότητα»),
Ÿ Ευρώπη (το «σπίτι» μας) και
Ÿ όχι παροχές χωρίς παραγωγικότητα.
«Όποιος είναι υπέρ, εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα» είπε ο κ. Σαμαράς και αφού χαρακτήρισε «σοβαρούς ανθρώπους» αυτούς που ηγούνται της σημιτικής κίνησης, ξεκαθάρισε ότι «θα τους παρακολουθώ και θα τους κρίνω».
Τούτων δοθέντων, η στήριξη στους Βενιζέλο, Στουρνάρα, Χρυσοχοΐδη και η προγραμματική συμφωνία ΝΔ-ΠΑΣΟΚ
δεν είναι μια αναγκαστική κίνηση για τις ανάγκες της κυβερνητικής
συνοχής, αλλά υπακούει σε ένα ευρύτερο σχέδιο απορρόφησης-συγχώνευσης
των σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων, κατά το πρότυπο της απορρόφησης της ΕΔΗΚ από τη ΝΔ του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Από την άλλη πλευρά, η δημόσια στήριξη Σημίτη στον Σαμαρά και οι αναφορές που κάνει το κείμενο των «58» στην «υπερηφάνεια τον πατριωτισμού» και στον «λαϊκό ευρωπαϊσμό» δεν είναι επίσης τυχαίες. Μοιάζουν προϊόν παρασκηνιακών συνεννοήσεων.
Η εξίσωση αυτή έχει όμως έναν αστάθμητο παράγοντα: τη βάση της λαϊκής δεξιάς, που αποτελεί τον κύριο κορμό της παράταξης σήμερα. Εάν
κληθεί να στηρίξει ένα τέτοιο εγχείρημα, θα ακολουθήσει ή θα κλοτσήσει,
όπως επανειλημμένως έχω προειδοποιήσει από αυτήν εδώ τη θέση. Τα χνότα
του Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος έχει μιαν απίστευτη ευκολία να τα βρίσκει και με «το λιμάνι» και με «το σαλόνι», μπορεί να ταιριάξουν. Του Χρύσανθου επίσης. Του πολύ κόσμου, ο οποίος έχει ζήσει στο πετσί του τον ιμπεριαλισμό αυτού του συστήματος όμως; Έχω αμφιβολίες!
