Πράγματι, τα όσα είπε ο κ. Κακλαμάνης θα μπορούσαν δυνητικά να επαληθευτούν. Ωστόσο, σε καμία περίπτωση δεν παρατηρείται σήμερα κινητικότητα των τουρκικών στρατευμάτων που να δικαιολογεί οποιονδήποτε φόβο για άμεση πολεμική εμπλοκή των δύο χωρών. Αλλωστε γίνονται εκατέρωθεν προσπάθειες σε διπλωματικό επίπεδο για τη σύσφιγξη των μεταξύ μας σχέσεων, προσπάθειες οι οποίες όμως δεν πρέπει να αποτελούν πεδίο εφησυχασμού για τη διασφάλιση της εδαφικής μας ακεραιότητας αλλά και της περιφρούρησης των συμφερόντων μας, στο πλαίσιο πάντα του Διεθνούς Δικαίου και των Διακρατικών Συμφωνιών. Αυτός άλλωστε είναι ο ρόλος των Ενόπλων μας Δυνάμεων, της πολιτικής και της διπλωματίας.
Ας δούμε τώρα, τι είπα στη Βουλή, το οποίο δυστυχώς, όπως προανέφερα, παρερμηνεύτηκε, δημιουργώντας την εντύπωση επικείμενης, άμεσης απειλής: «Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι υπάρχει ενεργός απειλή διατυπωμένη από τη γείτονα και δεν υπάρχει, επίσης, καμία αμφιβολία ότι υπάρχει υπερσυγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων και στον Εβρο και στα μικρασιατικά παράλια, αλλά και σημαντική αύξηση των στρατιωτικών δαπανών της Τουρκίας».
Δεν μίλησα για συγκέντρωση, ή μετακίνηση στρατευμάτων εν εξελίξει, αλλά για την από μακρού χρόνου εγκατάσταση τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων στον Εβρο και τα παράλια της Μικράς Ασίας, μία πραγματικότητα που ισχύει εδώ και αρκετά χρόνια, καθώς μεγάλος αριθμός στρατιωτικών Μονάδων της Τουρκίας έχει έδρα στον Εβρο και τα μικρασιατικά παράλια. Αναφέρθηκα επίσης στην αύξηση των στρατιωτικών δαπανών της γείτονος, γεγονός επίσης γνωστό σε όλους, την ώρα μάλιστα που οι ελληνικές εξοπλιστικές δαπάνες έχουν υποστεί σημαντικές μειώσεις.
Δεν αντιλαμβάνομαι, λοιπόν, προς τι η έκπληξη για τα όσα είπα, λες και ανακοίνωσα κάποιο σπουδαίο μυστικό. Και ο τελευταίος Ελληνας πολίτης γνωρίζει πως όλα αυτά απηχούν την πραγματικότητα, μία πραγματικότητα που σε καμία περίπτωση δεν αναιρεί τις διπλωματικές πρωτοβουλίες για διμερή συνεργασία των δύο χωρών.
Τόνισα επίσης κάτι για το οποίο υπάρχουν σχεδόν καθημερινές αναφορές στα δελτία ειδήσεων και στον Τύπο, ότι «ουδείς αμφισβητεί ότι υπάρχει καθημερινή πρακτική, αεροπορική και ναυτική, όσον αφορά παραβιάσεις, επεμβάσεις σε περιπτώσεις έρευνας και διάσωσης από τη γείτονα, κάτι που σημαίνει ότι η χώρα μας πρέπει ανά πάσα στιγμή να έχει τα αντίστοιχα και ανάλογα δεδομένα, προκειμένου να μη βρεθεί ελλείπουσα προς αυτήν την πραγματικότητα. Τούτη την πραγματικότητα, διαχειριζόμαστε σε όλα τα επίπεδα του αμυντικού σχεδιασμού και της νέας δομής, σταθμίζοντας την ορθή εκτίμηση της πραγματικής απειλής και την εθνική στρατηγική της χώρας». Αυτός είναι ο ρόλος των Ενόπλων μας Δυνάμεων, που με αυτοθυσία και παρά τις «αιματηρές» περικοπές που έχουν υποστεί –ιδίως το στρατιωτικό προσωπικό–, περιφρουρούν με υψηλό αίσθημα ευθύνης, ζήλο και αυταπάρνηση τα συμφέροντα της χώρας και την εδαφική της κυριαρχία, διασφαλίζοντας παράλληλα κάθε στιγμή τον επιχειρησιακό έλεγχο του Αιγαίου.
Για ποιο λόγο αναφέρθηκα εκείνη την ημέρα στο θέμα της εθνικής ασφάλειας; Πρώτον, για να ευχαριστήσω και δημοσίως τους αξιωματικούς, τους υπαξιωματικούς και το προσωπικό των Ενόπλων μας Δυνάμεων για τον καθημερινό, ηρωικό αν θέλετε, αγώνα που δίνουν για να εγγυηθούν την εθνική μας ακεραιότητα. Γι’ αυτόν το λόγο τόνισα χαρακτηριστικά στη Βουλή πως «δεν είναι καθόλου υπερβολή να σας πως ότι μιλάμε για τη χειμαζόμενη στρατιωτική οικογένεια».
Αναφέρθηκα για έναν ακόμη λόγο στο θέμα της εθνικής ασφάλειας: Για να ξεκαθαρίσω πως παρά τη δημοσιονομική προσαρμογή, η Ελλάδα είναι ένα ανεξάρτητο κράτος, το οποίο πράγματι καλείται να διορθώσει τα κακώς κείμενα του παρελθόντος, να κάνει περικοπές, να εξορθολογίσει και να εξυγιάνει τον δημόσιο τομέα, αλλά συγχρόνως να περιφρουρήσει την εδαφική του ακεραιότητα. Και αναφέρθηκα στην «ενεργό απειλή» εξ Ανατολών για να υπενθυμίσω πως στην Ελλάδα, λόγω της γεωγραφικής της θέσης, υπάρχουν διαφορετικά γεωπολιτικά δεδομένα από ό,τι λ.χ. στην Ελβετία, το Λιχτενστάιν ή τη Νορβηγία. Είναι, επιπροσθέτως, καίριος και ειρηνευτικός ο ρόλος που καλείται να παίξει η χώρα ως εγγυητής της σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου, ιδίως μετά τις πρόσφατες εξελίξεις στη Βόρειο Αφρική και τη Μέση Ανατολή. Ολα αυτά δεν μπορούμε να τα αγνοήσουμε.
Αυτή η ιδιαίτερη γεωπολιτική θέση της Ελλάδας απαιτεί ιδιαίτερη ευαισθητοποίηση σε θέματα εθνικής ασφάλειας. Τι υπερτόνισα λοιπόν σε αυτή την ομιλία μου πέραν του αυτονοήτου; Πρόσθεσα, επίσης, ότι «σήμερα έχουμε υποχρέωση αυτό το ικανό αμυντικό σύστημα και τα οπλικά συστήματα που το συνοδεύουν, να τα συντηρήσουμε και τα να διατηρήσουμε. Τα σίδερα όμως αυτά δεν θα ήταν τίποτα αν δεν υπήρχε η δύναμη της ψυχής των στελεχών μας».
Πώς θα ήταν δυνατό να αγνοήσουμε και να μην επιβραβεύσουμε, ως κυβέρνηση, την αυτοθυσία των στελεχών των Ενόπλων μας Δυνάμεων, που προσφέρουν τα μέγιστα στην πατρίδα παρά τη σημαντική μείωση των αποδοχών τους; Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχει ήδη ανακοινώσει τη μη περαιτέρω μείωση των μισθών και των συντάξεών τους, παρότι αυτή προβλεπόταν στο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Προσαρμογής 2013-2016.
Αυτά είπα στη Βουλή και μίλησα πρωτίστως ως Ελληνας πολίτης που αγαπάει, σέβεται και τιμά την πατρίδα του και μετά ως υφυπουργός Εθνικής Αμυνας, ο οποίος –από την ολιγόμηνη θητεία του στο ΥΠΕΘΑ– ήθελε να διαβεβαιώσει τον ελληνικό λαό ότι μπορεί να νιώθει ασφαλής, γιατί η δύναμη της ψυχής των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων μπορεί και υπερκαλύπτει ακόμη και αυτές τις περικοπές στις οποίες αναγκαστήκαμε να προβούμε. Είναι αναμφίβολα οι σύγχρονοι ήρωες της πατρίδας μας και τους οφείλουμε όλοι ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Οσο για εκείνους που έσπευσαν να χαρακτηρίσουν τις δηλώσεις μου υπερβολικές, θα τους απαντήσω με μία ρήση του Αμερικανού προέδρου Τόμας Τζέφερσον: «Το τίμημα της ελευθερίας είναι η συνεχής επαγρύπνηση».
* Ο κ. Αθανάσιος Δαβάκης είναι υφυπουργός Εθνικής Αμυνας.
