Εγκαταλείποντας το Αφγανιστάν, η Γαλλία σταδιακά μεταφέρει τα στρατεύματα εκστρατείας της σε μια πολύ πιο ενδιαφέρουσα γι΄αυτήν ήπειρο – την Αφρική. Μετά τη στρατιωτική επιχείρηση που διεξήγαγε το πρώτο εξάμηνο στο Μαλί, το Δεκέμβριο άρχισε νέα – στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία.
Εκφραζόμενο υπέρ της δημιουργίας στρατιωτικής συμμαχίας των κρατών της Αφρικής, με στόχο το σβήσιμο των ενόπλων συγκρούσεων που ξεσπούν τακτικά εκεί, το Παρίσι προφανώς θέλει να εξασφαλίσει και να εδραιώσει τη θέση του «επιμελητή» αυτής της συμμαχίας στις χώρες της πρώην Γαλλικής Αφρικής. Οι Αφρικανοί ειρηνευτές μέχρι σήμερα δεν είναι επαρκώς καταρτισμένοι, εκπαιδευμένοι και εξοπλισμένοι. Είναι λογικό το ότι προς το παρόν είναι δύσκολο να επιλυθούν χωρίς τους Γάλλους οι σοβαρές συγκρούσεις στις πρώην γαλλικές αποικίες.

Ωστόσο ενώ στις αρχές του καλοκαιριού τα αποτελέσματα της επιχείρησης στο Μαλί φαίνονταν ελπιδοφόρα, κατά τα τέλη του έτους εξακριβώθηκε ότι το κύριο πρόβλημα δεν επιλύθηκε. Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής επιχείρησης η γαλλική πλευρά με κάθε τρόπο προσπαθούσε να αποτρέψει οποιεσδήποτε συγκρούσεις του στρατού του Μαλί με τους αυτονομιστές Τουαρέγκ. Κατά τη διάρκεια των πολεμικών επιχειρήσεων κατά των ισλαμιστών οι Τουαρέγκ δήλωσαν την ουδετερότητά τους και προθυμία για συνομιλίες με τη νέα κυβέρνηση της χώρας. Όμως στα τέλη Νοεμβρίου ο αυτονομιστική οργάνωση «Εθνικό κίνημα για την απελευθέρωση της Αζαουάντ (MNLA) δήλωσε ότι βγαίνει από τη συμφωνία με την κυβέρνηση του Μαλί για την κατάπαυση του πυρός.

Ο Ρομπ Πρινς του Πανεπιστημίου του Ντένβερ αξιολογεί την κατάσταση ως εξής: «Ένα πράγμα είναι - με τη βοήθεια του γαλλικού στρατού να εκδιωχθούν οι ισλαμιστές από το μεγαλύτερο μέρος του βόρειου Μαλί, και εντελώς άλλο - να αρχίσουν να αντιμετωπίζουν μεγαλύτερα προβλήματα - της ακραίας φτώχειας, των εθνοτικών εντάσεων, της καταπίεσης, της διαφθοράς, των αδύναμων θεσμικών οργάνων του κράτους και των αδυναμιών των υποδομών».

Είναι ολοφάνερο ότι η ρίζα του κακού στο Μαλί βρίσκεται πολύ πιο βαθιά από τις θρησκευτικές και εθνοτικές έριδες. Ουσιαστικά παρόμοια κατάσταση έχει διαμορφωθεί και στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία. Λίγο καλύτερη είναι η κατάσταση και των γειτόνων της στο Τσαντ, το Κονγκό και το Σουδάν. Είναι άγνωστο αν η παγκόσμια κοινότητα θα μπορέσει να βοηθήσει τις εκατοντάδες χιλιάδες άτομα, που βρίσκονται στα πρόθυρα μιας ανθρωπιστικής καταστροφής. Τα χρήματα που έχουν μαζευτεί από τον ΟΗΕ για την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας σε αυτές τις χώρες, προς το παρόν είναι προφανώς ανεπαρκή. Είναι προφανές το γεγονός ότι οι ευρισκόμενοι σε απόγνωση και εξοργισμένοι άνθρωποι θα αναζητούν ακόμη πολύ καιρό την αιτία των συμφορών τους στους γείτονες βάσει της εθνικής και θρησκευτικής προέλευσης.

Προς το παρόν η Γαλλία έχει επωμιστεί μόνο το καθήκον της διασφάλισης της ασφάλειας των κεντρικών δομών αυτών των χωρών. Όμως από τη Γαλλία, αδιαμφισβήτητα, θα χρειαστούν επενδύσεις στην καταστραμμένη οικονομία. Και ακόμα και σε περίπτωση υλοποίησης του πιο αισιόδοξου σεναρίου, η λήψη μερισμάτων από το «νέο μοίρασμα της Αφρικής» είναι πράγμα του πολύ απομακρυσμένου μέλλοντος. Προς το παρόν το Παρίσι το περιμένουν μόνο έξοδα και πονοκέφαλος από τα αφρικανικά προβλήματα.

* Οι απόψεις της Σύνταξης μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου.
Βαντίμ Φερσόβιτς