Ήδη
από τον Μάρτιο του 2013 ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ
Νταβουτογλου με επιστολή του στον ΟΗΕ (την οποία προηγουμένως είχε
κοινοποιήσει στον Ουάσιγκτον) αναφέρθηκε στη «νέα τάξη πραγμάτων» στην
περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, συνδέοντας τη λύση του Κυπριακού με
την οριστική λύση των ενεργειακών θεμάτων στην περιοχή, με τον
καθορισμό των ΑΟΖ ανάμεσα στην Ελλάδα, την Τουρκία και την ενιαία Κύπρο
(αν είχε στο μεταξύ επιτευχτεί λύση), ή ανάμεσα στην Ελλάδα, την
Τουρκία και τα δύο κράτη στην Κύπρο. Προς τούτο ο κ. Νταβουτογλου
πρότεινε την σύγκλιση τετραμερούς διάσκεψης για το θέμα της οριοθέτησης
της ΑΟΖ στην περιοχή, μέσω του Δικαστηρίου της Χάγης, ή άλλης μορφής
διαιτησίας.Είναι
προφανές ότι αυτή την στιγμή αρχίζει να ξετυλίγεται το κουβάρι και
πάλι, με την ενεργό σύμπραξη του ΟΗΕ και της Ουάσιγκτον και την ασθενική
στάση τόσο της Λευκωσίας όσο και της Αθήνας.
Ο Κύπριος πρόεδρος, αθεράπευτος οπαδός του σχεδίου Ανναν στη θεωρία, που βλέπει ότι στην πράξη τα πράγματα είναι πολύ πιο σκούρα, έχει ζητήσει επανειλημμένως την συνδρομή της Αθήνας για την επανέναρξη της διαδικασίας συνομιλιών. Δεκτική στις πιέσεις- αν πράγματι της έχουν ασκηθεί- η Λευκωσία ζήτησε και πέτυχε από την Αθήνα, να ανακοινώσει στη Νέα Υόρκη το φθινόπωρο, ο πάντα βιαστικός και πολυπράγμων Ευαγγελος Βενιζέλος, την συναίνεση της Αθήνας για συναντήσεις χιαστί της Αθήνας με την τουρκοκυπριακή «κοινότητα» και της Άγκυρας με την ελληνοκυπριακή «κοινότητα» σε μια προσπάθεια επανέναρξης του «διαλόγου» για την επίλυση του Κυπριακού.
Έτσι το πρώτο στάδιο της πρότασης Νταβουτογλου αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά, με την Αθήνα, επιδεικνύουσα κωμική αφέλεια ή προκλητική πολυπραγμοσύνη, να προωθεί η ίδια το όνειρο της Άγκυρας για τετραμερή στο Κυπριακό.
Το μπλοκάρισμα
Δεν παρηλθε βεβαίως πολύς χρόνος για να διαπιστώσει η καλόπιστη, «φιλοΑνανική», αλλά πλήρως αδύναμη κυπριακή κυβέρνηση ότι η Άγκυρα, δια της τουρκοκυπριακής πλευράς δεν έχει κανένα λόγο να συναινέσει εξ αρχής στη μια και ενιαία κυριαρχία της νήσου, (δηλαδή τη διατήρηση της Κυπριακής Δημοκρατίας) και αντιθέτως επιμένει ότι η έννοια της κυριαρχίας και το περιεχόμενο της θα είναι το αποτέλεσμα της νέας διαπραγμάτευσης, όταν αυτή ξεκινήσει. Εξ ου και το παρόν μπλοκάρισμα στην διαμόρφωση και υπογραφή «Κοινού Ανακοινωθέντος» για την έναρξη των συνομιλιών εκ νέου με την συνδρομή όμως και της Αθήνας και της Άγκυρας αυτή τη φορά.
Έτσι, το μπαλάκι από τη Λευκωσία πέταξε και πάλι χθες στην Αθήνα, με τον κ. Βενιζέλο να αοριστολογεί «εποικοδομητικώς» μπροστά στον κ. Νταβούτογλου για το Κοινό Ανακοινωθέν,το οποίο, αν συνταχθει, θα είναι η βάση προ-συμφωνημένης λύσης και όχι βεβαίως έναρξης διαπραγματεύσεων για την εξεύρεση λύσης.
Οι βιαστικοί στην Αθήνα για τη λύση του Κυπριακού θα πρέπει να το σκεφθούν πλέον δυο και τρεις φορές. Και τούτο γιατί η πρόταση Νταβουτογλου στον ΟΗΕ- που δεν αντικρούστηκε από την Αθήνα- στοχεύει στη νέα τάξη πραγμάτων στην περιοχή, με την οριστική λύση των ενεργειακών θεμάτων, δια του καθορισμού των ΑΟΖ Ελλάδας Τουρκίας, αφού προηγουμένως έχει διευθετηθεί οριστικώς το κυπριακό ζήτημα.
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Ελλάδα αύριο-Σαββατοκύριακο»
