Αναδημοσίευση από τη «Ναυτεμπορική».
Πολλά λέγονται στο προσκήνιο και περισσότερα συζητούνται στο παρασκήνιο για την οικονομική ευμάρεια των ανθρώπων που έχουν την πολιτική ευθύνη για την πορεία της χώρας. Ωστόσο, ατεκμηρίωτοι υπαινιγμοί δεν έχουν σχεδόν καμία πρακτική αξία. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο η εξέταση των περιουσιακών στοιχείων των πολιτικών όφειλε να έχει ενδιαφέρον. Αλλά...
Ανακοινώθηκαν χθες, όπως κάθε χρόνο, τα ετήσια στοιχεία για το «πόθεν έσχες» των πολιτικών, χωρίς ωστόσο να μπορέσει να ισχυριστεί κανείς ότι η ανάγνωση των δεδομένων που δόθηκαν στη δημοσιότητα τον κατέστησε πολύ σοφότερο σχετικά με τα όσα έχουν συμβεί στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό τα τελευταία χρόνια.Μια παράθεση αριθμών, διαμερισμάτων, κατοικιών, αγροτεμαχίων, καταθέσεων και άλλων σχετικών περιουσιακών στοιχείων, που δεν συγκινούν κανέναν, ούτε καν τους λογιστές που συνέταξαν τις δηλώσεις, αφού σχεδόν τα πάντα δείχνουν τόσο ξεκάθαρα και τακτοποιημένα, που απέχουν πολύ από το να συνιστούν επαγγελματική πρόκληση για έναν ειδικό φοροτεχνικό.
Αν εξαιρέσει κανείς το γεγονός ότι χθες η ανακοίνωση των στοιχείων «συνέπεσε» με την άσκηση ποινικής δίωξης κατά του πρώην υπουργού Γιάννου Παπαντωνίου για ανακριβές «πόθεν έσχες», είναι σαφές ότι η υπόθεση της δημοσιοποίησης των περιουσιακών στοιχείων των πολιτικών διατηρεί τη μορφή που έχει πάρει: μιας ανιαρής παράστασης χωρίς κανένα περιεχόμενο και κυρίως χωρίς θεατές.
Δεν είναι μόνο η κριτική που συνεχώς -και όχι αδικαιολόγητα- ασκείται, ότι η όλη διαδικασία καταγράφει απλώς το «έσχες», χωρίς να ασχολείται με το «πόθεν», αλλά και το γεγονός ότι ο τρόπος που εφαρμόζεται μοιάζει περισσότερο με μια μέθοδο απόκτησης «άλλοθι» και λιγότερο -όπως όφειλε να είναι- με δημόσια αναγγελία και τεκμηρίωση της ορθής χρήσης των εξουσιών και ευκαιριών που πηγάζουν από την ενασχόληση με τα κοινά.
Επιπλέον, η εικόνα της ευταξίας που μεταδίδεται από την εξέταση των στοιχείων τα οποία δημοσιοποιούνται δείχνει να έρχεται σε αντίθεση με τις υποθέσεις σκανδάλων που έφτασαν στη Δικαιοσύνη.Δεν ισχυριζόμαστε ότι οι δηλώσεις «πόθεν έσχες» θα πρέπει οπωσδήποτε να αποκαλύπτουν θεαματικά στοιχεία για άνομες πράξεις οι οποίες δεν υπάρχουν. Πιστεύουμε, ωστόσο, ότι αν υπάρχουν άτομα του πολιτικού σκηνικού τα οποία βαρύνονται με τέτοιες πράξεις, αυτές δεν αποκαλύπτονται από τη δήλωση της περιουσιακής κατάστασης των πολιτικών, τουλάχιστον όπως αυτή εφαρμόζεται.Οποιος θέλει, λοιπόν, πραγματικά να αποκαταστήσει την αξιοπιστία του πολιτικού μας συστήματος, ή θα πρέπει να αλλάξει ουσιαστικά τη διαδικασία ή να την καταργήσει για να μην προσφέρει ευκαιρίες νομιμοποίησης.
ΝΙΚΟΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ - nfran@naftemporiki.gr
Πολλά λέγονται στο προσκήνιο και περισσότερα συζητούνται στο παρασκήνιο για την οικονομική ευμάρεια των ανθρώπων που έχουν την πολιτική ευθύνη για την πορεία της χώρας. Ωστόσο, ατεκμηρίωτοι υπαινιγμοί δεν έχουν σχεδόν καμία πρακτική αξία. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο η εξέταση των περιουσιακών στοιχείων των πολιτικών όφειλε να έχει ενδιαφέρον. Αλλά...
Ανακοινώθηκαν χθες, όπως κάθε χρόνο, τα ετήσια στοιχεία για το «πόθεν έσχες» των πολιτικών, χωρίς ωστόσο να μπορέσει να ισχυριστεί κανείς ότι η ανάγνωση των δεδομένων που δόθηκαν στη δημοσιότητα τον κατέστησε πολύ σοφότερο σχετικά με τα όσα έχουν συμβεί στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό τα τελευταία χρόνια.Μια παράθεση αριθμών, διαμερισμάτων, κατοικιών, αγροτεμαχίων, καταθέσεων και άλλων σχετικών περιουσιακών στοιχείων, που δεν συγκινούν κανέναν, ούτε καν τους λογιστές που συνέταξαν τις δηλώσεις, αφού σχεδόν τα πάντα δείχνουν τόσο ξεκάθαρα και τακτοποιημένα, που απέχουν πολύ από το να συνιστούν επαγγελματική πρόκληση για έναν ειδικό φοροτεχνικό.
Αν εξαιρέσει κανείς το γεγονός ότι χθες η ανακοίνωση των στοιχείων «συνέπεσε» με την άσκηση ποινικής δίωξης κατά του πρώην υπουργού Γιάννου Παπαντωνίου για ανακριβές «πόθεν έσχες», είναι σαφές ότι η υπόθεση της δημοσιοποίησης των περιουσιακών στοιχείων των πολιτικών διατηρεί τη μορφή που έχει πάρει: μιας ανιαρής παράστασης χωρίς κανένα περιεχόμενο και κυρίως χωρίς θεατές.
Δεν είναι μόνο η κριτική που συνεχώς -και όχι αδικαιολόγητα- ασκείται, ότι η όλη διαδικασία καταγράφει απλώς το «έσχες», χωρίς να ασχολείται με το «πόθεν», αλλά και το γεγονός ότι ο τρόπος που εφαρμόζεται μοιάζει περισσότερο με μια μέθοδο απόκτησης «άλλοθι» και λιγότερο -όπως όφειλε να είναι- με δημόσια αναγγελία και τεκμηρίωση της ορθής χρήσης των εξουσιών και ευκαιριών που πηγάζουν από την ενασχόληση με τα κοινά.
Επιπλέον, η εικόνα της ευταξίας που μεταδίδεται από την εξέταση των στοιχείων τα οποία δημοσιοποιούνται δείχνει να έρχεται σε αντίθεση με τις υποθέσεις σκανδάλων που έφτασαν στη Δικαιοσύνη.Δεν ισχυριζόμαστε ότι οι δηλώσεις «πόθεν έσχες» θα πρέπει οπωσδήποτε να αποκαλύπτουν θεαματικά στοιχεία για άνομες πράξεις οι οποίες δεν υπάρχουν. Πιστεύουμε, ωστόσο, ότι αν υπάρχουν άτομα του πολιτικού σκηνικού τα οποία βαρύνονται με τέτοιες πράξεις, αυτές δεν αποκαλύπτονται από τη δήλωση της περιουσιακής κατάστασης των πολιτικών, τουλάχιστον όπως αυτή εφαρμόζεται.Οποιος θέλει, λοιπόν, πραγματικά να αποκαταστήσει την αξιοπιστία του πολιτικού μας συστήματος, ή θα πρέπει να αλλάξει ουσιαστικά τη διαδικασία ή να την καταργήσει για να μην προσφέρει ευκαιρίες νομιμοποίησης.
ΝΙΚΟΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ - nfran@naftemporiki.gr
