Αυτή η ενεργειακή συμφωνία αντιπροσωπεύει μια ουσιαστική ευκαιρία για την Ιταλία ώστε να γίνει ένας ευρωμεσογειακός κόμβος για την ενέργεια. Στην πραγματικότητα, είναι μέρος μιας βασικής εθνικής και ευρωπαϊκής στρατηγικής ότι, μαζί με τον πρόσφατο ΤΑΡ στόχο έχει τη διαφοροποίηση των ενεργειακών εταίρων. Η ιταλική προσέγγιση στους ξένους εταίρους εμφανίζει τη δέσμευση της χώρας για την επανέναρξη της ανάπτυξης και ένα ευρωπαϊκό ενδιαφέρον να τονώσει τις περιφερειακές ενιαίες πολιτικές. Πραγματικά, η ενεργειακή στρατηγική θα είναι μία από τις βασικές προτεραιότητες που θα καθορίσουν την ευρωπαϊκή ατζέντα στη διάρκεια της ιταλικής προεδρίας, στο β΄ μισό του 2014.
Αν και η σφυρηλάτηση επιχειρηματικών δεσμών ήταν ο κύριος στόχος της συνάντησης, οι δύο ηγέτες δεν έχασαν την ευκαιρία να συζητήσουν διεθνή θέματα: πρώτα και κύρια, την πρόσφατη συμφωνία για τα πυρηνικά του Ιράν. Στη διάρκεια της κοινής συνέντευξης Τύπου, ο Netanyahu επαναδιατύπωσε την κριτική για τον περιορισμό των κυρώσεων, προειδοποιώντας ότι τα αντισταθμιστικά μέτρα πρέπει να ληφθούν το συντομότερο δυνατό ώστε να μην χαθούν οι προσπάθειες που έχουν καταβληθεί μέχρι σήμερα. Σύμφωνα με τον πρωθυπουργό Letta, η Ιταλία εξετάζει τη συμφωνία με προσοχή και «η ιρανική στρατιωτική αποπυρηνικοποίηση είναι ένας κοινός στόχος της διεθνούς κοινότητας», ο οποίος πρέπει να επιδιωχθεί με «ειρηνικά και διπλωματικά μέσα». Επιπλέον, στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου ο Ιταλός πρωθυπουργός εξέφρασε τις θέσεις του για τις εξελίξεις στην ειρηνευτική διαδικασία στη Μέση Ανατολή, ελπίζοντας ότι το 2014 θα είναι η χρονιά της λύσης, τόσο για τους Παλαιστίνιους όσο και για τη σταθερότητα στην περιοχή.
Σε διεθνές επίπεδο, και οι δύο πρωθυπουργοί μοιράστηκαν τις ανησυχίες για τις καταστάσεις στη Λιβύη και τη Συρία. Τίποτα οριστικό δεν ελέχθη, αλλά είναι σαφές πως, αναφορικά με τη Συρία, υπάρχει μια άμεση ανάγκη για την επιβολή του ψηφίσματος του ΟΗΕ κατά της χρήσης χημικών όπλων.
Τους τελευταίους μήνες, η Ιταλία φαίνεται να έχει καταβάλει πολλή προσπάθεια για να ενισχύσει τον διεθνή της ρόλο. Η νέα προσέγγιση της ιταλικής κυβέρνησης μετακινεί την Ιταλία στη σωστή κατεύθυνση: η Ιταλία θέλει να είναι ενεργή τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Είναι αδιαμφισβήτητο ότι η Ιταλία υπήρξε μία από τις πρώτες χώρες που αποκατέστησε τις διπλωματικές σχέσεις με το Ιράν και ζήτησε την εμπλοκή της στο διαπραγματευτικό τραπέζι στη Γενεύη για τη Συρία. Ακόμη και η πρόσφατη διακυβερνητική συνάντηση με τη Ρωσία, μαρτυρεί μια ιταλική επιθυμία να επιβεβαιώσει τον εαυτό της ως ένας θεμελιώδης παράγοντας στη διεθνή σκηνή, ιδιαίτερα σε ένα ευρύτερο περιφερειακό πλαίσιο που κινείται από τη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή στις ανατολικές ευρωπαϊκές χώρες.
Μια ένδειξη του ανανεωμένου ρόλου της Ιταλίας ως διεθνής παράγοντας είναι ότι η Ρώμη γίνεται ο τόπος όπου συζητιούνται καίρια διεθνή και ευρωπαϊκά θέματα. Δεν ήταν πολύ πριν όταν η ιταλική πρωτεύουσα φιλοξένησε τη συνάντηση μεταξύ του Netanyahu και του John Kerry. Χωρίς αμφιβολία, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με εντυπωσιακές αλλαγές τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Σε ένα τόσο πολύπλοκο σενάριο, η Ιταλία τώρα εμφανίζεται ως ένας βασικός παράγοντας εξωτερικής πολιτικής.
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ: http://www.ecfr.eu/blog/entry/rome_view_italy_and_israel
