Δεκάδες ερωτήματα χωρίς απαντήσεις

Του ΠΑΣΧΑΛΗ ΚΟΡΩΝΑΙΟΥ. Οι εκατέρωθεν «μπαταριές», κατά τη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή για την υπόθεση των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά και την προμήθεια των υποβρυχίων, ούτε σοφότερους μας έκαναν ούτε οι επιμέρους λεπτομέρειες δίνουν μια νέα τροπή στα γεγονότα.Αντιθέτως, το πολυετές σίριαλ, που ξεκινά λίγο μετά την κρίση στα Ιμια και το πάρτι εξοπλισμών, που ακολούθησε με μεγάλες «μπίζνες» στο όνομα της Εθνικής Αμυνας, προσθέτει διαρκώς ερωτήματα, που κάθε πλευρά είτε επιλέγει να αποσιωπά είτε δίνει αποσπασματικές απαντήσεις. Θα μείνουμε με «απορίες»...

Γιατί οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις αγοράζουν κατά προτίμηση «πρωτότυπα» οπλικά συστήματα, που είναι στα «χαρτιά» και που δεν έχουν δοκιμαστεί στην πράξη; Κατά πόσο αυτή η πρακτική ανεβάζει κατά πολύ την τελική τιμή; Πώς συμβαίνει στις περισσότερες προμήθειες το ελληνικό Δημόσιο να καταβάλλει τόσο μεγάλες προκαταβολές, χωρίς να συνοδεύονται από ρήτρες για την εξέλιξη της παραγγελίας, την παράδοση του υλικού και την καλή λειτουργία; Κατά πόσο οι κατά καιρούς κυβερνήσεις στελέχωσαν τις διευθύνσεις Εξοπλισμών με κομματικά «ημετέρους» για να κάνουν δουλειές; Πώς διασφαλίζουν νομικά τα συμφέροντα του Δημοσίου όταν αυτές οι διευθύνσεις καλούνται να διαπραγματευθούν με εταιρείες-κολοσσούς; Είναι τυχαίο που σχεδόν οι περισσότερες συμβάσεις διασφαλίζουν πλήρως τα συμφέροντα των εταιρειών, αλλά αφήνουν κενά όταν αναφέρονται στο Δημόσιο; Πώς και γιατί διέρρευσε εντέχνως από το Πεντάγωνο ότι το «υποβρύχιο» γέρνει;

Ποιοι δίνουν το «χρίσμα» στους εν Ελλάδι αντιπροσώπους να κάνουν «μπίζνες» και πώς φτιάχτηκαν τα νέα τζάκια; Πώς χρησιμοποίησαν τις κρατικές αμυντικές βιομηχανίες για να ξεπλύνουν ύποπτες πληρωμές, να «ελληνοποιήσουν» προμήθειες, να μοιράσουν δουλειές σε «ημετέρους» και, εν τέλει, να τις φορτώσουν με τεράστια ελλείμματα, που καλείται τώρα να πληρώσει ο φορολογούμενος;

Από πότε τα «αντισταθμιστικά οφέλη» είναι ένοχα για τις ύποπτες διαδρομές των χρημάτων; Πώς δικαιολογείται οι ίδιοι άνθρωποι, που μέχρι πρότινος κομπορρημονούσαν γι' αυτά τα «ωφελήματα», να εμφανίζονται σήμερα ως σωτήρες, που «έκοψαν» με μαχαίρι τους δρόμους για μίζες; Γιατί τόσα χρόνια δεν φρόντισαν να φτιάξουν ένα άλλο πλαίσιο, που θα διασφαλίζει ότι τα χρήματα αυτά θα έπιαναν τόπο; Πώς κατάφερε η Ισπανία, μέσω των αντισταθμιστικών, να αποκτήσει μια αξιοζήλευτη αμυντική βιομηχανία με τεχνολογία αιχμής και «παίζει» σε διεθνή προγράμματα, ενώ στην Ελλάδα φτάσαμε να «πανηγυρίζουμε» που καταφέραμε να συρρικνώσουμε μια αμαρτωλή κρατική αμυντική βιομηχανία;

Αλλά και τα κόμματα, με ποια δεδομένα ασκούν κριτική όταν το κείμενο της «Πολιτικής Εθνικής Αμυνας» εξακολουθεί να είναι απόρρητο; Το απλό ερώτημα, ότι ένα πολιτικό κείμενο πρέπει να είναι και δημόσιο -όπως είναι στις ευρωπαϊκές χώρες- ώστε να ξέρουμε όλοι για τι μιλάμε, δεν σκέφτηκε κανείς από τους πολιτικούς φωστήρες να θέσει; Σε ποια στοιχεία βασίζονται για να ελέγχουν πολιτικά τους αντιπάλους για τις αποφάσεις τους, όταν η πολιτική στην Αμυνα είναι κρυφή και... απροσδιόριστη;

Τουλάχιστον αρκετά από τα παραπάνω θα μπορούσαν να είχαν απαντηθεί, εάν επί της ουσίας υπήρχε απόφαση να αλλάξει το πλαίσιο. Αλλά στην Ελλάδα όλα ανάγονται σε ζήτημα προσώπων...
p.koronaios@eleftherotypia.net