Η συνέντευξη που ο Ταλάτ παραχώρησε στο ΣΙΓΜΑ και στη «Σ» είναι ξανά αρκούντως αποκαλυπτική της τεχνοτροπίας των Τούρκων. Τίποτε διαφορετικό δεν είπε από τον Έρογλου, όσον αφορά τις προοπτικές επίλυσης του προβλήματος. Και ο Ταλάτ μίλησε κατά της έκδοσης κοινού ανακοινωθέντος, που απέρριψε ο Έρογλου. Δεν χρειάζεται, είπε, να εκδοθεί ανακοινωθέν που θα προσδιορίζει επακριβώς για τι θα συζητήσουν οι δύο πλευρές επειδή, είπε, τα κοινά ανακοινωθέντα δεν αποτελούν τη βάση για συνομιλίες.
Ο Ταλάτ είναι εξίσου απορριπτικός με τον Έρογλου. «Με κοινά ανακοινωθέντα», είπε, «τίποτε δεν μπορεί να γίνει». Επιμένει και αυτός σε κυριαρχία των συνιστώντων κρατιδίων. Αναφέρεται στις λεγόμενες «πραγματικότητες επί του εδάφους». Δεν εμπιστεύεται την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σε τι διαφέρει από τον κατοχικό Έρογλου που θεωρεί ότι ανήκει στη σχολή σκέψης του Ντενκτάς; Σε τίποτε δεν διαφέρει, απλώς δικοί μας και ειδικά το ΑΚΕΛ επιχείρησαν να τον εμφανίσουν, αφελώς, ως έναν… σύντροφο, με τον οποίο ο Δ. Χριστόφιας πίστευε πως θα μπορούσε να καταλήξει σε λύση.
Ψευδαισθήσεις και αυταπάτες. Η πολιτική των Τούρκων δεν αλλάζει επειδή αλλάζουν τα πρόσωπα των ηγετών τους. Η Τουρκία, από το 1956, επίσημα, κωδικοποίησε την εθνική πολιτική της επί του Κυπριακού για την επανάκτηση της Κύπρου. Θεωρεί το νησί ως μέγιστης στρατηγικής και τώρα γεωπολιτικής σημασίας για τα εθνικά συμφέροντά της και ιδιαίτερα για την επιβολή της ως περιφερειακής ή και ηγεμονικής δύναμης στην περιοχή της Αν. Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής.
Η ελληνική πλευρά, διά του Ν. Αναστασιάδη, επιμένει πως δεν πρόκειται να συρθεί ξανά σε συνομιλίες και σε διάλογο κωφών αν δεν συντρέξουν συγκεκριμένες προϋποθέσεις, που να ξεκαθαρίζουν πάνω σε ποιους άξονες θα κινηθούν οι πιθανές συνομιλίες. Αυτοί οι άξονες πόρρω απέχουν και συγκρούονται με τις τουρκικές θέσεις. Ο Πρόεδρος υπέβαλε πρόταση για την Αμμόχωστο, που θα μπορούσε, διά της επιστροφής της στους νόμιμους κατοίκους της, να φουσκώσει τα πανιά για την οικονομική ανασυγκρότηση όλης της Κύπρου. Η Τουρκία εντάσσει το θέμα της περίκλειστης πόλης σε μια συνολική διευθέτηση, εμμένοντας σε τουρκικές εγγυήσεις και απαιτώντας ίσο διαμοιρασμό του φυσικού μας πλούτου. Υπ’ αυτές τις προϋποθέσεις πώς είναι δυνατόν να εξευρεθεί βιώσιμη και λειτουργική λύση, που να αντέξει στον χρόνο και στις δοκιμασίες εκατέρωθεν πιθανών αμφισβητήσεων; Όσα ο κατοχικός Ταλάτ είπε, εκφράζουν με άλλα λόγια την ίδια τουρκική πολιτική που διατυπώνει, κατ’ εντολήν της Τουρκίας, ο κατοχικός Έρογλου.
Να μην ξεχνάμε ότι είναι ο Ταλάτ που είχε αναφερθεί στο κατάλοιπο εξουσίας πριν από τρία σχεδόν χρόνια, με αποτέλεσμα να προκαλέσει την οργή του Δ. Χριστόφια. Όπως δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο τέως Πρόεδρος έκανε κινήσεις για να… βοηθήσει τον σύντροφο Ταλάτ αλλ’ αυτός, πιστός στις εντολές της Άγκυρας, δεν συναίνεσε. Λέγει ότι με τον Χριστόφια έφτασαν «πολύ κοντά σε λύση» και ότι το μοναδικό πρόβλημα ήταν το περιουσιακό. Αν έφτασαν κοντά σε λύση, γιατί δεν κατέληξαν; Τι και ποιος τους εμπόδισε; Τους εμπόδισε η τουρκική αρπακτικότητα και στοχοθεσία, που αποβλέπει στην κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αν οι Τούρκοι πραγματικά ήθελαν λύση, το Κυπριακό θα είχε λυθεί πριν από δεκαετίες.
http://www.sigmalive.com/
