Την περιορισμένη εμβέλεια των αποφάσεων οποιασδήποτε διεθνούς διάσκεψης για τη Συρία πιστοποιούν όλες οι τελευταίες εξελίξεις που χαρακτηρίζονται από την επιτυχή αντεπίθεση των κυβερνητικών δυνάμεων που αποκαθιστούν τον έλεγχό τους στην περιοχή γύρω από την πρωτεύουσα, αλλά και τα μηνύματα της Σαουδικής Αραβίας ότι θα συνεχίσει να ενισχύει ολόπλευρα τους αντικαθεστωτικούς.Στα παραπάνω, θα πρέπει να προστεθεί η ένταση που επικρατεί στον κουρδικό πληθυσμό και από τις δύο πλευρές της τουρκοσυριακής μεθορίου λόγω της απόφασης της Αγκυρας να κατασκευάσει τείχος που θα εμποδίζει τη μετακίνηση των πληθυσμών, αλλά και η πολύ πιθανή σύγκρουση των κουρδικών δυνάμεων της Βορειοανατολικής Συρίας, τόσο με τις τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις, όσο και αυτές της κουρδικής οντότητας στο Βόρειο Ιράκ.
Με δύο λόγια η Συρία παρουσιάζεται να έχει πολλές ομοιότητες με τον Λίβανο στην περίοδο 1975-90, μια παρατεταμένη δηλαδή σύγκρουση με διαλείμματα ανακωχής και εκεχειρίας.
Ετσι όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα, ούτε το καθεστώς Ασαντ φαίνεται να καταρρέει, αλλά ούτε υπάρχει η πολιτική και επιχειρησιακή δυνατότητα για συντριπτικό πλήγμα επί των αντικαθεστωτικών.
Οπως ακριβώς ο Λίβανος στο πρόσθετο παρελθόν, έτσι και η Συρία είναι καταδικασμένη να γίνει, για άγνωστο χρονικό διάστημα, η περιοχή, το πεδίο όπου θα προβάλλονται όλες οι συγκρούσεις στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή, με κυρίαρχη τη μετωπική σύγκρουση Σουνιτικού και Σιιτικού Ισλάμ με επικεφαλής των δύο στρατοπέδων αντίστοιχα τη Σαουδική Αραβία και το Ιράν.
Ετσι μετά το Ιράκ που στην πράξη είναι ένα de facto τριχοτομημένο κράτος, η Συρία θρυμματίζεται και εύλογα προβάλλει το ερώτημα τι θα απομείνει από τα αυθαίρετα σύνορα και τις τεχνητές κρατικές οντότητες που προέκυψαν μετά την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας το 1918 στη βάση συμψηφισμών και συμβιβασμών ανάμεσα στη Βρετανία και τη Γαλλία, που μοίρασαν την περιοχή.
Με δύο λόγια η Μέση Ανατολή έχει μπει στον αστερισμό του θρυμματισμού και της βαλκανοποίησης, την ώρα που στην πράξη έχει τερματισθεί η αμερικανική βούληση και δυνατότητα για παρεμβάσεις τύπου Ιράκ και Αφγανιστάν, και την ώρα που καμιά συσπείρωση Μεγάλων Δυνάμεων δεν μπορεί πέραν της πολιτικής πίεσης να επιβάλει δυναμικά όχι απλά και μόνο μια νέα τάξη πραγμάτων, αλλά ούτε καν μια εκεχειρία μακράς διαρκείας.
Στη Συρία, οι ΗΠΑ, η Ευρώπη, η Δύση συνολικά, διέπραξαν ένα μοιραίο σφάλμα, καθώς άφησαν μια εξέγερση με αίτημα τον εκδημοκρατισμό να εκφυλισθεί σε θρησκευτική-κοινοτική σύγκρουση, ενώ τη ίδια περίοδο διαψευδόταν η προσδοκία ότι το μετριοπαθές Πολιτικό Ισλάμ στην Αίγυπτο ή στην Τυνησία μπορεί να είναι μια επιλογή σταθερότητας μετά την κατάρρευση των διεφθαρμένων κοσμικών καθεστώτων.
Αβέβαιο μέλλον
Η Μέση Ανατολή έχει μπει στον αστερισμό του θρυμματισμού και της βαλκανοποίησης, την ώρα που στην πράξη έχει τερμα-τισθεί η αμερικανική βούληση και δυνατότητα για παρεμβά- σεις τύπου Ιράκ και Αφγανιστάν και την ώρα που καμιά συσπεί- ρωση μεγάλων δυνάμεων δεν μπορεί πέραν της πολιτικής πίεσης, να επιβάλει δυναμικά όχι απλά και μόνο μια νέα τάξη πραγμάτων, αλλά ούτε καν μια εκεχειρία μακράς διαρκείας. ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
