Ενώ η Αθήνα αρκείται στην
«προφορική» δέσμευση του Ισραήλ ότι κατά τη διαμόρφωση του ενεργειακού
χάρτη στην περιοχή θα έχει αναβαθμισμένο ρόλο, όπως και η Λευκωσία, το
ίδιο σχεδιάζει ήδη τις εγκαταστάσεις φυσικού αερίου των κοιτασμάτων
«Λεβιάθαν» και «Ταμάρ», υπό το άγρυπνο όμως βλέμμα κολοσσών εταιρειών
τόσο των ΗΠΑ όσο και της Ρωσίας
Με όλα τα ζητήματα της λεγόμενης «υψηλής» και «χαμηλής» πολιτικής να παραμένουν ανοικτά, ολοκληρώθηκε «μετά βαΐων και κλάδων» η επίσκεψη του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά στο Ισραήλ.
Την ώρα που ασκούνται ασφυκτικά πιέσεις, κυρίως στη Λευκωσία, προκειμένου να προκύψει άμεσα λύση στο Κυπριακό, και ενώ αναμένεται -μετά τις 20 Οκτωβρίου σε κάθε περίπτωση- το Ισραήλ να ανακοινώσει την οδό μέσω της οποίας σκοπεύει να «στείλει» στην Ευρώπη το φυσικό του αέριο, ενισχύεται το ρωσικό επιχειρηματικό ενδιαφέρον για την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών στη μη οριοθετημένη Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη του Λιβάνου και η ισραηλινή κυβέρνηση εξακολουθεί να αναζητεί εταίρους και την αφορμή για να στραφεί κατά του Ιράν.
Συνεπώς, το «παιχνίδι» βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη στην Ανατολική Μεσόγειο, ενώ η Αθήνα αρκείται στην «προφορική» δέσμευση του Ισραήλ ότι κατά τη διαμόρφωση του ενεργειακού χάρτη στην περιοχή θα ληφθούν υπόψη οι ελληνικές επιδιώξεις για αναβάθμιση του γεωστρατηγικού ρόλου της Ελλάδας και της Κύπρου.
Ισραηλινό σχέδιο
Το Ισραήλ έχοντας πάντοτε προτεραιότητα την ασφάλεια των εγκαταστάσεων και στόχο το φυσικό αέριο να τροφοδοτήσει την ευρωπαϊκή ενεργειακή αγορά, επεξεργάζεται τους εξής τρόπους για να αξιοποιήσει το φυσικό αέριο των κοιτασμάτων «Λεβιάθαν» και «Ταμάρ»:
1 με την κατασκευή υποθαλάσσιου αγωγού που θα καταλήγει στην Τουρκία και στη συνέχεια στην Ευρώπη,
2 με την κατασκευή σταθμού αποθήκευσης φυσικού αερίου σε υγροποιημένη μορφή (LNG) στην Κύπρο,
3 με την κατασκευή πλωτών μονάδων LNG στη δική του ΑΟΖ ή στης Κύπρου,
4 με την κατασκευή υποθαλάσσιου αγωγού που θα καταλήγει στο ίδιο το Ισραήλ και από εκεί θα μεταφέρεται στο λιμάνι της Ακαμπα, στην Ιορδανία,
5 με την κατασκευή υποθαλάσσιου αγωγού που θα καταλήγει στην Κύπρο και στη συνέχεια θα συνδέεται με την Κρήτη και ύστερα με την ηπειρωτική Ελλάδα.
Τον τελευταίο λόγο όμως θα έχει σε κάθε περίπτωση ο ιδιωτικός τομέας και δη οι επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στο χώρο της ενέργειας στη ζώνη της Ανατολικής Μεσογείου.Η λύση που θα δοθεί θα πρέπει να είναι κατ' αρχήν από οικονομική άποψη βιώσιμη και τούτο διότι στην παρούσα χρονική συγκυρία οι εταιρείες κινούνται -σχεδόν αποκλειστικά- με βάση τις συνθήκες της αγοράς.
Τα οφέλη για την Κύπρο και το πλεόνεκτημα που θα αποκτήσει έναντι της Τουρκίας -ειδικά τώρα που επίκειται η επανέναρξη του διαλόγου για το Κυπριακό και απαιτείται η ταχεία επίλυσή του- είναι αδιαμφισβήτητα σημαντικά.
Εμπλοκή ΗΠΑ - Ρωσίας
Ομως η εμπλοκή των Ηνωμένων Πολιτειών είναι δεδομένη, ειδικά όταν την προθυμία τους να αναλάβουν την εξερεύνηση του βυθού του Λιβάνου -μαζί με ακόμη 42, μεταξύ των οποίων οι αμερικανικές ExxonMobil και Chevron- έχουν επιδείξει οι ρωσικές εταιρείες Gazprom, Rosneft, Lukoil και Novatek.
Οσο για το Ιράν, δεν θεωρείται διόλου συμπτωματική η επιλογή του Ισραηλινού πρωθυπουργού, Μπενιαμίν Νετανιάχου, να επισημάνει, παρουσία του Ελληνα ομολόγου του, με την ολοκλήρωση μάλιστα της πρώτης συνεδρίασης του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας-Ισραήλ, ότι πρέπει να αυξηθεί η πίεση εις βάρος της Τεχεράνης.
«Δούναι και λαβείν» είναι η αρχή των διεθνών σχέσεων και στην προκειμένη περίπτωση η αποδυναμωμένη Αθήνα διεκδικεί μερίδιο τη στιγμή που αναμετρώνται οι γίγαντες.
