Ολα αυτά είχαν ως συνέπεια να είναι σήμερα η εταιρεία σοβαρά τραυματισμένη σε στοιχεία που συνιστούσαν στρατηγικό και ανταγωνιστικό της πλεονέκτημα και συγκεκριμένα στη γενική αλυσίδα των δραστηριοτήτων της, τη λεγόμενη αλυσίδα αξίας (value chain), στους άυλους πόρους σχέσεων και ειδικών ικανοτήτων (υπόληψη, δημόσια εικόνα, τεχνογνωσία), αλλά και κυριολεκτικά γυψωμένη από έλλειψη οικονομικών πόρων.
Παρά τα προβλήματα αυτά, η εταιρεία εξακολουθεί να παραμένει όρθια και να διεκδικεί με αξιοπρέπεια την επιβίωσή της ως οντότητα με προσωπικότητα και ταυτόχρονα να διατηρεί την αποστολή για την οποία δημιουργήθηκε και την οποία στήριξε και αναμφισβήτητα στηρίζει ο ελληνικός λαός. Ακόμη, τώρα, αυτή η τραυματισμένη και κατασυκοφαντημένη εταιρεία μπορεί να αντεπεξέλθει εκτελώντας με επιτυχία υποχρεώσεις τις οποίες θα αναλάβει.
Με τις αναγκαίες δε και κατάλληλες οικονομίες φάσματος (economies of scope) -πράγμα το οποίο ο μέτοχος αναγκάστηκε τώρα να εξετάσει και όχι να επιδιώξει νωρίτερα και εγκαιρότερα-, καθώς και με τη θέσπιση κανόνων και κριτηρίων αξιοκρατίας, στοιχεία τα οποία όχι μόνο θα την εξορθολογήσουν αλλά και θα άρουν επιτέλους την εντός της εταιρείας αέναη εσωστρέφεια, τα ΕΑΣ θα μπορούν να παραμείνουν όχι μόνο ζωντανά αλλά και ικανά να αναπτυχθούν και να προσθέσουν θέσεις εργασίας στη χειμαζόμενη ελληνική κοινωνία.
Στην κατεύθυνση αυτή η εταιρεία δεν έχει την πολυτέλεια να έχει άλλες απώλειες σε έμψυχο δυναμικό, πέραν ενδεχομένως από αζήμιες, στις δυνατότητες και ικανότητες λειτουργίας της εταιρείας, εθελούσιες αποχωρήσεις. Ο κάθε εργαζόμενος, τολμώ να πω, είναι πλέον αναντικατάστατος για τις γνώσεις και τις εμπειρίες που κατέχει και τις οποίες κατέκτησε σε βάθος χρόνου, με πολύ κόπο, με κινδύνους και κάποιες φορές πληρώνοντας βαρύ τίμημα.
Η εταιρεία δεν παράγει «καραμέλες» και το δέον είναι αυτές οι γνώσεις και εμπειρίες, που αποτελούν εθνικό κεφάλαιο, να μεταφερθούν προγραμματισμένα και επιμελώς στο νέο αίμα που πρέπει να μπει στην εταιρεία.
Η κατεύθυνση αυτή προσδίδει όραμα και αποστολή, στοιχεία απαραίτητα και αναγκαία για την επιτυχημένη λειτουργία κάθε επιχείρησης και οργανισμού, είτε δημόσιου είτε ιδιωτικού. Δεν μπορούν να ισοπεδωθούν όλα στη βάση μιας στενής λογιστικής λογικής. Η Ελλάδα και οι Ελληνες πρέπει να κρατηθούν όρθιοι και αξιοπρεπείς και όχι ενδεείς και με σκυμμένο το κεφάλι. Τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα μπορούν να διασωθούν και να αναπτυχθούν, αρκεί να υπάρχει ισχυρή, σταθερή και αδιαπραγμάτευτη πολιτική βούληση.
Στο ασφυκτικό περιβάλλον που έχει διαμορφωθεί, τυχόν επιπρόσθετες υποχωρήσεις ή σκοπιμότητες θα οδηγήσουν είτε στο θάνατο είτε στη μετατροπή της εταιρείας σε μια ασπόνδυλη και απρόσωπη οντότητα, σε μια δήθεν αμυντική βιομηχανία που το μόνο που θα μπορεί να κάνει θα είναι να εκτελεί, κατά τις οδηγίες και τις υποδείξεις, μόνο εργασίες χαμηλής προστιθέμενης αξίας, δηλαδή ένα «φασονάδικο», πράγμα που ισοδυναμεί ουσιαστικά με θάνατο.
Η Ελλάδα ιστορικά έχει βιώσει στο πετσί της στο παρελθόν, βιώνει και διαπιστώνει και σήμερα ότι «δεν είναι εύκολες οι θύρες όταν η χρεία τες κουρταλεί». Υπό αυτές τις συνθήκες η απεμπόληση εργαλείων και μέσων διασφάλισης της εθνικής σου ασφάλειας, της ευημερίας σου, των ιερών και των οσίων σου, δεν συνιστά απλά αβελτηρία, αλλά εθνική αυτοχειρία. Και τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα με ιστορία πλέον των 140 ετών εμπίπτουν σε αυτά τα εργαλεία και μέσα.
