Αναμένεται η πρώτη στην Ιστορία σύνοδος κουρδικών πληθυσμών. Στόχος, να διαχειριστούν τον ενεργειακό θησαυρό του χώρου τους
Τριγμούς στο εύθραυστο οικοδόμημα
που στήθηκε στη Μέση Ανατολή με την υπογραφή της περίφημης Αγγλογαλλικής
Συμφωνίας Σάικς - Πικό (1916), για τη «δίκαιη» διανομή των
πλουτοπαραγωγικών πηγών της περιοχής, προκαλεί η πρόθεση της κουρδικής
οντότητας να αποκτήσει πλέον λόγο στα τεκταινόμενα, με αφορμή την
εμφύλια σύρραξη στη Συρία, αλλά και το αυξημένο ενδιαφέρον των διεθνών
ενεργειακών ομίλων, που πολλές φορές εκπροσωπούν αντικρουόμενα
συμφέροντα, για την εκμετάλλευση του πολύτιμου φυσικού αερίου του
ιρακινού Κουρδιστάν.
Περί τα 30 εκατομμύρια Κούρδοι κατοικούν στην Τουρκία, το Ιράν, το Ιράκ και τη Συρία, σύμφωνα με τους επίσημους αριθμούς που δίνει η αμερικανική κυβέρνηση.
Και τούτο την ώρα που αναμένεται η διεξαγωγή της πρώτης στην Ιστορία συνόδου των κουρδικών πληθυσμών στην πρωτεύουσα του ιρακινού Κουρδιστάν, Ερμπίλ, με σκοπό τη χάραξη ενιαίας πολιτικής στρατηγικής -παρά τις επιμέρους θρησκευτικές ή πολιτικές διαφορές τους- και ενώ η «ιδέα» της δημιουργίας ενός αυτόνομου Κουρδιστάν παραμένει πάντοτε ζωντανή.
Παραβλέποντας κανείς τις προσωπικές φιλοδοξίες του προέδρου της περιφερειακής διοίκησης στο Βόρειο Ιράκ, Μασούντ Μπαρζανί, και την οξεία αντιπαλότητα με τη Βαγδάτη και τον Ιρακινό πρόεδρο, Τζαλάλ Ταλαμπανί, είναι γεγονός ότι ο Κούρδος ηγέτης καλείται να «διαχειριστεί» την αξιοποίηση των σημαντικών αποθεμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου που φιλοξενεί ο ζωτικός του χώρος, το ιρακινό Κουρδιστάν.
Οφείλει όμως να τηρήσει στο πλαίσιο αυτό τις απαιτούμενες ισορροπίες ανάμεσα στις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Ρωσία, την Κίνα, τη Γαλλία και τη Βρετανία, αλλά και την Τουρκία. Η τελευταία δρομολογεί, σε συνεργασία με τις αμερικανικές Exxon Mobil και Chevron, την εμπορική εκμετάλλευση έξι κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στο βόρειο Ιράκ.
Βάρη και αντίβαρα
Η «σύμπραξη» αυτή Ουάσιγκτον-Αγκυρας στο ιρακινό Κουρδιστάν εκτιμάται πως λειτουργεί αποτελεσματικά ως αντίβαρο στη Συρία και στο Ιράν, τη στιγμή που ο Ρώσος πρόεδρος, Βλαντίμιρ Πούτιν, προειδοποιούσε από την πλευρά του την Παρασκευή πως η προσπάθεια ανατροπής των πολιτικών και οικονομικών ισορροπιών στη Μέση Ανατολή -όπως έχουν διαμορφωθεί μέχρι σήμερα με τη συμμετοχή τόσων διαφορετικών παραγόντων- θα πυροδοτούσε ανεξέλεγκτες εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή.
Οι εταιρείες όμως που δραστηριοπούνται στο χώρο της ενέργειας καιροφυλαχτούν, ενδεχομένως για να «κλείσουν» πιο προνομιακά συμβόλαια για τις ίδιες, καθώς στο ιρακινό Κουρδιστάν εντοπίζονται τα πέμπτα μεγαλύτερα απολήψιμα πετρελαϊκά αποθέματα στον κόσμο, ενώ η Συρία διαθέτει τα μεγαλύτερα διαπιστωμένα αποθέματα πετρελαίου της Ανατολικής Μεσογείου.
Σύμφωνα με έκθεση της ΒΡ, το ιρακινό Κουρδιστάν δύναται να «δώσει» έως και 45 δισ. βαρέλια πετρελαίου.Σε κάθε περίπτωση παρούσες στη Συρία είναι η ρωσική Gazprom και η κινεζική κρατική εταιρεία πετρελαίων, China National Offshore Oil Corporation (CNOOC), ενώ στο βόρειο Ιράκ, εκτός των αμερικανικών (Chevron, Exxon Mobil), τουρκικών (Ανώνυμη Εταιρεία Πετρελαίων Τουρκίας, ΤΡΑΟ και της θυγατρικής της TPIC) και ρωσικών εταιρειών (Gazprom, Rosneft), δραστηριοποιούνται ήδη η γαλλική Total, η κορεατική KoGas και η μαλαισιανή Petronas.
