Δεύτερον, την ίδια περίοδο, μια ομάδα ακτιβιστών της Αριστεράς, η οποία εισήλθε στην πολιτική δράση μέσα από τους κόλπους της οργάνωσης «Dev Sol», έλαβε μια σημαντική απόφαση. Σύμφωνα με τον Ντουρσούν Καράτας και τους συντρόφους του, η κοινωνική και πολιτική επανάσταση στην Τουρκία δεν επρόκειτο να έρθει μέσα από την πολιτική δράση. Με βάση αυτό το σκεπτικό, ο κ. Καράτας και οι σύντροφοι του πρότειναν την μετεξέλιξη της οργάνωσης «Dev Sol» σε μια ένοπλη ομάδα, η οποία θα διεξήγε έναν επαναστατικό πόλεμο σύμφωνα με τα πρότυπα της κουβανέζικης επανάστασης. Το συγκεκριμένο σκεπτικό – σχέδιο άνοιξε το 1978 τον δρόμο για την δημιουργία της οργάνωσης «Επαναστατικό, Λαϊκό, Απελευθερωτικό Κόμμα – Μέτωπο (DHKP-C)».
Το στρατιωτικό πραξικόπημα του 1980 έπληξε το γόητρο και την δράση του DHKP-C. Χιλιάδες ακτιβιστές του φυλακίστηκαν, κακοποιήθηκαν και κάποιοι από αυτούς δολοφονήθηκαν. Κάποιοι σύντροφοι τράβηξαν τον δρόμο της ξενιτιάς. Δια μέσου της Ελλάδας και των Βαλκανίων, εκατοντάδες αντάρτες της οργάνωσης αναζήτησαν καταφύγιο στην Ευρώπη. Εκεί βίωσαν τις κοινωνικές επιπτώσεις της κατάρρευσης του σοβιετικού μπλοκ. Μπροστά στα μάτια τους είδαν να καταρρέει ένα όραμα, στο οποίο είχαν πιστέψει και είχαν αφιερώσει τα νιάτα τους. Η «μαύρη δεκαετία του 80΄» στέρησε πολλά από τους αντάρτες και τις οικογένειες τους. Έρωτες, πατρίδα, οικογένεια, ιδέες, οράματα, χιλιάδες επαναστατικά κείμενα… Όλα έμειναν αιωρούμενα… Στο βωμό του αίματος μιας στρατιωτικής χούντας…
Στις αρχές της δεκαετίας 90΄, η παλαιά φρουρά του DHKP-C πραγματοποίησε τα πρώτα βήματα προς την κατεύθυνση της αναδιοργάνωσης. Εκείνη την περίοδο, ο τουρκικός στρατός γνώριζε την μια ήττα μετά την άλλη μπροστά στις δυνάμεις του ΡΚΚ. Η συγκεκριμένη εξέλιξη αναπτέρωσε το ηθικό πολλών ανταρτών. Οι επιτυχίες του ΡΚΚ και η χαλάρωση των αντιδημοκρατικών μέτρων της χούντας άνοιξαν τον δρόμο για την επαναδραστηριοποίηση πολλών τουρκικών Αριστερών οργανώσεων –παρανόμων και νομίμων-. Μια από αυτές τις οργανώσεις υπήρξε και το DHKP-C. Ύστερα από μια σύντομη περίοδο εσωτερικών αναταραχών, η οργάνωση κατάφερε να ανασυντάξει τις δυνάμεις της στην Ευρώπη (κυρίως στις χώρες όπου υπάρχει μεγάλη παρουσία Τούρκων πολιτών) και στα γκέτο των τουρκικών πόλεων, όπου οι Κούρδοι και οι Αλεβίδες αποτελούν την πλειοψηφία του ντόπιου πληθυσμού. Εκείνη την περίοδο έλαβε χώρα και μια άλλη αξιοσημείωτη εξέλιξη. Διάφορες μυστικές υπηρεσίες της Δύσης προσέγγισαν τα μέλη της οργάνωσης και βολιδοσκόπησαν τα «περιθώρια συνεργασίας» με το DHKP-C.
Στο δεύτερο μισό της δεκαετίες 90΄, το DHKP-C βρέθηκε κατά διαστήματα στο προσκήνιο της τουρκικής επικαιρότητας με μια σειρά δολοφονιών Τούρκων επιχειρηματιών, πολιτικών, αστυνομικών, στρατιωτικών κ.ο.κ. Παράλληλα, η οργάνωση κατέβαλλε προσπάθειες για να διατηρήσει ζωντανή την δράση της στα γκέτο των τουρκικών πόλεων. Αυτή την περίοδο, η ηγεσία της οργάνωσης έδωσε μεγάλη έμφαση στην στρατολόγηση νέων ατους κόλπους διάφορων εθνικών και θρησκευτικών ομάδων της Τουρκίας. Παράλληλα, προχώρησε στην δημιουργία «δίαυλων» επικοινωνίας με το ΡΚΚ.
Στα τέλη του 2012, σε μια περίοδο που ο εμφύλιος στην Συρία λάμβανε νέες, δραματικές διαστάσεις, η ηγεσία του DHKP-C έλαβε μια σημαντική απόφαση. Κατά την άποψη της, η κυβέρνηση της Συρίας βρισκόταν αντιμέτωπη με μια μεγάλη ιμπεριαλιστική επίθεση. Στην συγκεκριμένη επίθεση πρωταγωνιστικό ρόλο διαδραμάτιζαν οι ΗΠΑ και η κυβέρνηση της Τουρκίας. Η κυβέρνηση του Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένα «μέσο» (ένα εργαλείο) του δυτικού ιμπεριαλισμού για την ανασυγκρότηση της Μέσης Ανατολής σύμφωνα με τις «ορέξεις» των καπιταλιστών. Σε αυτή την διαμάχη, η Συρία και όλοι οι λαοί, οι οποίοι δέχονται επιθέσεις από τους καπιταλιστές ήταν οι «φυσικοί σύμμαχοι» των λαών της Τουρκίας.
Με βάση λοιπόν, το παραπάνω σκεπτικό, ξεκινώντας από τα τέλη του 2012, το DHKP-C ήρθε στο προσκήνιο της τουρκικής επικαιρότητας με μια σειρά βομβιστικών επιθέσεων. Την περίοδο Σεπτέμβριος – Δεκέμβριος 2012, το DHKP-C επιτέθηκε κατά της αστυνομίας της Κωνσταντινούπολης. Στις 1 Φεβρουαρίου 2013, η οργάνωση πραγματοποίησε βομβιστική επίθεση στην πρεσβεία των ΗΠΑ στην Άγκυρα. Την συγκεκριμένη επίθεση ακολούθησαν μια σειρά βομβιστικών επιθέσεων κατά της τουρκικής κυβέρνησης.
Η επίθεση κατά της αμερικανικής πρεσβείας στην Άγκυρα σήμανε κόκκινο συναγερμό στις ηγεσίες των τουρκικών και ξένων μυστικών υπηρεσιών. Αμέσως μετά από αυτή την επίθεση, η τουρκική αστυνομία προχώρησε στην σύλληψη εκατοντάδων οπαδών της οργάνωσης. Και καθώς συνέβαιναν όλα αυτά, τις προηγούμενες ημέρες, η ελληνική ακτοφυλακή εντόπισε το σκάφος με τα εκρηκτικά του DHKP-C στα περίχωρα της Χίου.Οργάνωση DHKP-C λοιπόν… Μια ένοπλη δράση με περιφερειακές και διεθνείς διαστάσεις… Το σίγουρο είναι ότι η συγκεκριμένη ιστορία θα έχει συνέχεια την επόμενη περίοδο…
http://www.kathimerini.com.cy/
