Ενώ ο Πούτιν θεωρεί τον εαυτό του τον μεγαλύτερο πολιτικό αυτών των διεθνών συναντήσεων, οι περισσότεροι από τους πρώην φίλους του στη διεθνή σκηνή ανήκουν στο παρελθόν. Μόνο ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι έχει μείνει κάπως, όντας ακόμη γερουσιαστής και αρχηγός του κόμματος, αλλά μάλλον το άστρο του δεν λάμπει αυτή τη στιγμή. Αυτές τις μέρες, ο Πούτιν δεν αντιμετωπίζεται στο εξωτερικό με το σεβασμό που θεωρεί ότι του αξίζει λόγω της πολιτικής μακροζωίας του.
Η τελευταία ευκαιρία που το διαπίστωσε ήταν το ταξίδι του στο Ανόβερο, τον Απρίλιο, όπου οι γερμανοί συνομιλητές του αντέδρασαν έντονα στην κίνηση των ρωσικών αρχών να κατάσχουν τα δεδομένα από οργανώσεων που χρηματοδοτούνται από τη Γερμανία και δραστηριοποιούνται στη Ρωσία και έδωσαν στον Ρώσο ηγέτη μια ιδέα για το τι σκέφτονται. Πάει η εποχή που ο Πούτιν, γνωρίζοντας τον φόβο της Άνγκελα Μέρκελ για τα σκυλιά, φρόντισε να είναι παρόν το λαμπραντόρ του κατά τη συνάντησή τους. Η Μέρκελ δεν αισθάνεται πλέον ότι πρέπει να κορτάρει τη Ρωσία. Προφανώς το ίδιο και ο Ομπάμα.
Αυτό αποτελεί ήττα για τον Πούτιν, επειδή ο αρχιτέκτονας της «επαναφοράς» πολιτικών δεσμών με τη Ρωσία Μάικλ ΜακΦάουλ, ο οποίος είναι τώρα ο πρεσβευτής των ΗΠΑ στη Μόσχα, συμφωνεί κατ’ιδίαν ότι η πολιτική που επεδίωξε τόσο έντονα έχει πλέον πεθάνει. Το κείμενο της ανακοίνωσης του Λευκού Οίκου για την αναβολή της συνόδου κορυφής είναι σχετικό με το θέμα αυτό. Μιλάει για την έλλειψη προόδου όσον αφορά την αντιπυραυλική άμυνα, τον έλεγχο των όπλων, το εμπόριο και τις εμπορικές σχέσεις, θέματα παγκόσμιας ασφάλειας, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την κοινωνία των πολιτών. Τα προβλήματα αναφέρονται σε όλο το φάσμα της σχέσης που όριζε η λεγόμενη «επαναφορά». Ενώ λίγοι αναμένουν κάποια σημαντική πρόοδο σε κάποιον από αυτούς τους τομείς, η ύπαρξη κοινών επιτροπών και τακτικών συναντήσεων διατήρησε μια ψευδαίσθηση της στρατηγικής σχέσης.
Η πολιτική της επαναφοράς έχει επιφέρει συγκεκριμένα οφέλη στις ΗΠΑ, αν μη τι άλλο τη διέλευση χιλιάδων αμερικανικών στρατευμάτων από τον ρωσικό εναέριο χώρο στην αεροπορική βάση που εκμισθώνει στο Μάνας στο Κιργιστάν (και στη συνέχεια στο Αφγανιστάν). Ελάχιστοι πραγματιστές στον κόσμο της εξωτερικής πολιτικής θεωρούν ευχάριστη τη διάλυση της επαναφοράς. Αλλά αν ο Ομπάμα είναι ένας πρόεδρος που θέλει να επικεντρωθεί σε εκείνους τους τομείς πολιτικής που μπορεί να επηρεάσει προσωπικά, η ανυπομονησία του με τον Πούτιν λέει πολλά για το ποιος πιστεύουν οι ΗΠΑ ότι είναι επικεφαλής. Η απόφαση να παραιτηθεί από τη συνάντηση είναι ένα χτύπημα με στόχο τον Πούτιν προσωπικά. Στερεί από τον ρώσο ηγέτη ένα πολύτιμο στήριγμα, αυτό που λέει στο εγχώριο κοινό του ότι έχει ένα παγκόσμιο ηγέτη με το μεγαλύτερο και το καλύτερο ανάστημα.
Αυτό το καλοκαίρι, αν πιστέψουμε το τελευταίο διαφημιστικό κόλπο, ο Πούτιν ψάρεψε έναν τεράστιο λούτσο στη Σιβηρία, 21 κιλών. Αν ήσασταν ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, θα θέλετε πραγματικά να εμφανιστείτε στην Αγία Πετρούπολη ως το τελευταίο θήραμα αυτού του μεγαλο- κυνηγού;
Antinews.gr
http://www.theguardian.com/profile/davidhearst
