Αν και η συμμετοχή στη συριακή σύγκρουση τζιχαντιστών -με διαφορετικούς βαθμούς σύνδεσης με την Αλ Κάιντα και προερχόμενων συχνά από ξένες χώρες- προκαλούσε εξαρχής ανησυχίες, αυτές είχαν μπει σε δεύτερη μοίρα μέσα στη γενικότερη ορμή για την ανατροπή του Ασαντ και τον ενθουσιασμό για τις νίκες στα πεδία των μαχών. Καθώς ο πόλεμος δυσκολεύει για τους αντάρτες, οι εσωτερικές μάχες εξουσίας αναδεικνύονται σε μείζονα παράγοντα υπονόμευσης του αγώνα τους.
Δολοφονίες διοικητών
Οι βίαιες συγκρούσεις της περασμένης εβδομάδας, που κατέληξαν στη δολοφονία δύο διοικητών των ανταρτών από ενόπλους του «Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ και της Ανατολής» (ΙΚΙΑ, πρώην «Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και της Συρίας», οργάνωση που σχηματίστηκε από παρακλάδια της Αλ Κάιντα στις δύο χώρες και άλλαξε το όνομά της τον Απρίλιο), άνοιξαν στόματα. Οι πιο μετριοπαθείς ομάδες κατηγορούν πλέον δημοσίως τους τζιχαντιστές ότι επιδιώκουν να σφετεριστούν την εξέγερση. Ο ίδιος ο επικεφαλής του Ελεύθερου Συριακού Στρατού (FSA), της κύριας στρατιωτικής οργάνωσης των ανταρτών που λειτουργεί ως ομπρέλα για δεκάδες ταξιαρχίες και έχει την υποστήριξη της Δύσης, ξεσπάθωσε εναντίον του ΙΚΙΑ χαρακτηρίζοντας τα μέλη του εγκληματίες. «Δεν θέλουμε ξένους μαχητές, θέλουμε να φύγουν από τη Συρία», δήλωσε ο στρατηγός Σαλίμ Ιντρίς σε συνέντευξη στο δίκτυο Αλ Αραμπίγια.
Και οι λόγοι αυτής της αποκήρυξης είναι πολύ συγκεκριμένοι. Οι τζιχαντιστές προσπαθούν να επιβάλουν τη δική τους αυστηρή ερμηνεία του Ισλάμ στις περιοχές που ελέγχουν προβαίνοντας σε βιαιότητες που αποξενώνουν τον τοπικό πληθυσμό: οι συνοπτικές εκτελέσεις, τα δημόσια μαστιγώματα και οι μαζικές συλλήψεις έχουν ξεσηκώσει τους ντόπιους εναντίον τους μειώνοντας την υποστήριξή τους για τον αγώνα εναντίον του Ασαντ. Η περίπτωση του 15χρονου Μοχάμεντ Κατάα, που εκτελέστηκε εν ψυχρώ μπροστά στους γονείς του στο Χαλέπι για βλασφημία, και το επακόλουθο κύμα λαϊκής διαμαρτυρίας είναι ενδεικτικά της ρήξης αυτής. Παράλληλα, οι εξτρεμιστές έχουν εξαπολύσει εκστρατεία κατάληψης κρίσιμων πόρων από πηγάδια και πετρελαιοπηγές μέχρι φούρνους, επιδιώκοντας να εξασφαλίσουν τη στήριξη-υποταγή των κατοίκων και να εδραιώσουν τον έλεγχό τους για την επόμενη μέρα. Η αίσθηση ότι όλα γίνονται για τον έλεγχο των φυσικών πόρων και των ζωτικών περασμάτων επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι οι διενέξεις δεν περιορίζονται μόνο στη σύγκρουση μεταξύ μετριοπαθών κι εξτρεμιστών στο Νότο αλλά έχουν εκδηλωθεί και στο Βορρά, ανάμεσα σε κουρδικές και αραβικές ομάδες που ανταγωνίζονται για τον έλεγχο περιοχών κατά μήκος των συνόρων με την Τουρκία.
Απώλειες εδαφών
Διαμορφώνεται έτσι ένα εξαιρετικά επικίνδυνο σκηνικό για τους αντάρτες, οι οποίοι, πρώτον, αποδυναμώνονται από τα εσωτερικά μέτωπα και παράπλευρες συγκρούσεις την ώρα που χάνουν έδαφος έναντι των κυβερνητικών δυνάμεων, δεύτερον, βλέπουν τη λαϊκή υποστήριξη για την εκστρατεία τους να φθίνει λόγω των ωμοτήτων των εξτρεμιστών και, τρίτον, βλέπουν τις πιθανότητες εξοπλισμού τους από τη Δύση να εξανεμίζονται ακριβώς λόγω του φόβου (ή του προσχήματος) των Δυτικών ότι τα όπλα θα πέσουν στα χέρια των εξτρεμιστών.Οι δηλώσεις του εκπροσώπου του FSA, Λοάι αλ Μικντάντ, αποκαλύπτουν την κορύφωση των εντάσεων: «Νομίζω ότι πρέπει να βγουν δημοσίως και να πουν στο συριακό λαό για ποιο λόγο βρίσκονται στη Συρία», είπε για τους τζιχαντιστές: «Είναι για να πολεμήσουν τον Μπασάρ αλ Ασαντ ή για να επιβάλουν μια συγκεκριμένη ατζέντα στο συριακό λαό; Δεν τους βλέπουμε πια ποτέ στα πεδία των μαχών. Τους βλέπουμε μόνο σε απελευθερωμένες περιοχές, είτε δίπλα σε πετρελαιοπηγές είτε να προωθούν συγκεκριμένες επιδιώξεις». Επιδιώξεις που αποτελούν σοβαρό λόγο ανησυχίας και για τη Δύση.
(Πηγές: Ass.Press-www.guardian.co.uk)