Το μαύρο στις οθόνες της ΕΡΤ ήταν ενδογενές ατύχημα, το οποίο,
ανεξαρτήτως της αρχικής στόχευσης, εντέλει εκτροχίασε την τρικομματική
συνεργασία και γέννησε μια ασθενή κυβέρνηση. Πέραν του
εσπευσμένου κυβερνητικού ανασχηματισμού, το ατύχημα ΕΡΤ φαίνεται ότι θα είναι
αφετηρία βαθύτερων πολιτικών εξελίξεων. Η αποσκίρτηση της ΔΗΜΑΡ σημαίνει την απαρχή
ριζικών διαφορισμών στην κομματική γεωγραφία και, περαιτέρω, στην πολιτική
ψυχογεωγραφία.
Οι
δυνάμεις που συγκροτούν την παρούσα κυβέρνηση είναι οι δυνάμεις που κυβέρνησαν
τη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες, για καλό και για κακό. Οι πολιτικές επιλογές
ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έφτασαν τη χώρα στο σημείο ρήξης του 2009-10 και οι ίδιοι
λίγο-πολύ άνθρωποι διαχειρίζονται το ναυάγιο έκτοτε. Ο παλαιός δικομματισμός συναιρεμένος θα αποτελέσει πιθανότατα τον ένα
μεγάλο πόλο στο πολιτικό σκηνικό προσεχώς. Οι ιδεολογικές διαφορές,
δυσδιάκριτες ήδη από καιρό, τώρα πλέον έχουν εξαλειφθεί· στη μέλλουσα ρητορική
του νέου δεξιού-κεντροδεξιού πόλου η μόνη συνέχουσα ύλη θα είναι ο
φιλοευρωπαϊκός προσανατολισμός, στο μέτρο βεβαίως που θα εξακολουθήσει να
υπάρχει η ευρωζώνη όπως την ξέρουμε τώρα. Εν πάση περιπτώσει η συναίρεση των
δύο πρώην αντιπάλων στην κυβέρνηση εφαρμογής του μνημονίου προοιωνίζεται την
ανάδυση ενός νέου πολιτικού σχηματισμού, με προσχωρήσεις και τρίτων, νυν
αστέγων. Οι αποχωρήσεις φαίνονται λιγότερο πιθανές. Ιδεολογικά, ο νέος
σχηματισμός θα δέχεται διαρκώς πίεση από την ακροδεξιά, ως εκ τούτου θα είναι
δυσχερής έως αδύνατη η επέκταση προς το κέντρο. Ενδεχομένως να διαμορφωθεί ένας
λόγος οιονεί νεοθατσερικός, με λαϊκιστικές και αυταρχικές αποχρώσεις, πάντως ο
πολιτικός φιλελευθερισμός συρρικνώνεται διαρκώς.
Ο
άλλος πόλος του μεταμνημονιακού-μεταπτωχευτικού δικομματισμού συγκροτείται γύρω
από τον ΣΥΡΙΖΑ. Το μεγαλύτερο μέρος της ΔΗΜΑΡ και ένα μέρος του κερματισμένου
ΠΑΣΟΚ συγκλίνουν ήδη προς τα εκεί. Κεντρώος χώρος δεν υπάρχει, οποιαδήποτε
ανασύστασή του είναι προς το παρόν καταδικασμένη. Ο αριστερός-κεντροαριστερός
πόλος της νέας εποχής έχει να επιλύσει δύσκολα προβλήματα φυσιογνωμίας και
λόγου, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, με απώτατο ορίζοντα τις ευρωεκλογές και τις περιφερειακές εκλογές στα
μέσα του 2014 -ίσως και νωρίτερα. Κυρίως επείγεται να βρει ιδέες και
ζωτικότητα, πρόσωπα και δυνάμεις, ώστε να εμφανιστεί ως επί της ουσίας
κυβερνώσα δύναμη. Κωδικά, τρία είναι τα κρίσιμα ερωτήματα που καλείται να
απαντήσει:
— Πρώτον,
ποια είναι η εθνική συλλογική ταυτότητα, αυτή που θα συνέχει και θα συνεγείρει
τους πολίτες επί ελαχίστης βάσεως, και θα τοποθετεί γεωπολιτικά τη χώρα στο
ασταθές περιβάλλον της.
— Δεύτερον,
ποιο είναι το παραγωγικό μοντέλο με το οποίο θα ανορθωθεί η χώρα και θα
μειωθούν οι στρατιές των ανέργων.
— Τρίτον,
πώς θα επανιδρυθεί το μεταπελατειακό κράτος, με όρους λειτουργικότητας και
ανοιχτής κοινωνίας.
Σε
αυτό το τρίπτυχο εντάσσονται και κρίσιμες απαντήσεις για την ασφάλεια, το
μεταναστευτικό, τη δραστική αξιοποίηση της νεολαίας, τις στρατηγικές αντιμετώπισης
του δημογραφικού κ.λπ.
Ο
νέος αριστερός-κεντροαριστερός πόλος φέρει το βάρος της «μικρής» καταγωγής και
της μεγάλης προσδοκίας, πιέζεται αμείλικτα από τον χρόνο και από πρωτόγνωρες
ιστορικές προκλήσεις. Η προσδοκία είναι διττή: αφ' ενός υλική ανακούφιση, αφ' ετέρου
ηθική-πολιτική αναγέννηση. Αμφότερα δύσκολα, κατεπείγοντα· το δεύτερο ίσως
ακόμη περισσότερο
