«Ψυχολογικοί είναι οι λόγοι. Ο Φώτης δεν άντεξε ότι στην μακρά πολιτική του διαδρομή όλοι του έπλεκαν το εγκώμιο αναγνωρίζοντάς τον ως έναν από τους πλέον έντιμους και υπεύθυνους πολιτικούς και ξαφνικά τον τελευταίο χρόνο άρχισε να δέχεται μια τρομακτική αμφισβήτηση ακόμη και μέσα από την Αριστερά, που ο χαρακτήρας του δεν μπόρεσε να αντέξει. Πολύ περισσότερο όταν η εξόφθαλμη αθέτηση των θέσεων που πάντα πρέσβευε, του προκάλεσε σταδιακά ένα οξύτατο συνειδησιακό πρόβλημα από το οποίο θέλησε να λυτρωθεί».
Μπορεί να σας φανεί περίεργο αλλά ο πρόλογος που μοιάζει με ψυχαναλυτική διάγνωση είναι η σύνοψη της ταυτόσημης απάντησης που έδωσαν τρεις εκ των στενότερων συνεργατών του κ. Κουβέλη, όταν η «Κ» τους ζήτησε να εξηγήσουν τους λόγους της απροσδόκητης απεμπλοκής της ΔΗΜΑΡ από το κυβερνητικό σχήμα. Σημειωτέον δε, ότι και οι τρεις συμφώνησαν ότι το λουκέτο της ΕΡΤ ήταν η αφορμή και όχι η αιτία. Ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ φέρεται να είχε ήδη αρχίσει να σκέφτεται ως σωτήρια λύση την κυβερνητική του έξοδο ήδη από το «άδειασμα» που του επιφύλαξε ο κ. Αντ. Σαμαράς στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο. Διότι, όπως λένε οι συνεργάτες του, τότε συνειδητοποίησε ότι μη μπορώντας να επιβάλει την άποψή του ακόμη και για ένα «εξωμνημονιακό» θέμα που είναι ταμπού για την Αριστερά, δικαίωνε απολύτως την απαξιωτική κριτική του ΣΥΡΙΖΑ ότι «η ΔΗΜΑΡ είναι το ψευτοαριστερό άλλοθι της νεοφιλελεύθερης Ν.Δ.».
Γι’ αυτό άλλωστε και η πεποίθηση των συνεργατών του είναι ότι και ο κ. Σαμαράς -συνειδητά ή μη- συνετέλεσε καθοριστικά στη διαφυγή της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση. Οι ίδιοι θυμούνται τις συζητήσεις που είχαν στην Αγ. Κωνσταντίνου αμέσως μετά τις δεύτερες εκλογές, όπως και την απάντηση που είχε δώσει ο Φώτης Κουβέλης στην εισήγηση κάποιων στελεχών του «να μη συνεργαστεί με έναν άνθρωπο που έχει αποδείξει ότι είναι πολιτικά αδίστακτος». «Δεν τον ξέρετε τον Σαμαρά, έχω συνεργαστεί μαζί του κι είναι ευθύς και έντιμος» φέρεται να είχε απαντήσει ο κ. Φώτης Κουβέλης προς έκπληξη των παρισταμένων. Σημειωτέον δε ότι μέχρι προ διμήνου την ίδια άποψη διετύπωνε για τον πρωθυπουργό, ενώ κατά πληροφορίες ήταν πάμπολλες οι φορές που οι δύο ηγέτες συνομιλούσαν επί μακρόν στο τηλέφωνο για διάφορα θέματα, χωρίς να ανακοινώνεται στον Τύπο.
Μετά, ωστόσο, την αιφνίδια απόρριψη του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου από το Μαξίμου, ο κ. Κουβέλης απέφευγε οποιοδήποτε σχόλιο για τον κ. Σαμαρά. Και κυρίως μετά την έσχατη προσπάθειά του να τον μεταπείσει τονίζοντάς του ότι είναι αδιανόητο να αθετεί δεσμεύσεις που έχουν συμφωνηθεί από τους τρεις αρχηγούς. Μετά δε και τη δημόσια αναφορά του προέδρου της ΔΗΜΑΡ ότι η Ν.Δ. είναι εκείνη που υπαναχώρησε από τις δεσμεύσεις της, οι τηλεφωνικές συνομιλίες αραίωσαν και σταδιακά οι σχέσεις των δύο ανδρών άρχισαν να γίνονται απολύτως τυπικές, γεγονός που επίσης φέρεται να επέδρασε στην οριστική απόφαση του κ. Κουβέλη. Πόσω μάλλον μετά τις εξελίξεις στην ΕΡΤ, αλλά και το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός ακόμη και μετά το λουκέτο συνέχισε να ανακοινώνει αποφάσεις για τις οποίες ουδόλως ενημέρωνε τη ΔΗΜΑΡ αγνοώντας επιδεικτικά τις ενστάσεις της.
Κάπως έτσι φτάσαμε στην έκρηξη Κουβέλη, ο οποίος την προηγούμενη Τρίτη φέρεται να είπε τη φράση «του τα έδωσα όλα του Σαμαρά και με πούλησε. Επιδιώκει τις εκλογές και το σχέδιό του είναι να μας επιρρίψει την αποκλειστική ευθύνη και να μας συνθλίψει». Τότε ακριβώς πρέπει μέσα του να οριστικοποιήθηκε η απόφαση της εξόδου, ασχέτως αν οι συνεργάτες του την πληροφορήθηκαν κατόπιν «εορτής» και ύστερα από τις διαρκείς μεταπτώσεις στις αξιώσεις της ΔΗΜΑΡ για την ΕΡΤ.
Ας σημειωθεί, τέλος, και τούτο. Ο κ. Βενιζέλος μέχρι την τελευταία στιγμή άφηνε τον κ. Κουβέλη να καταλάβει ότι τυχόν δική του κυβερνητική έξοδος θα επιφέρει αναπόφευκτα και τη δική του. Το γεγονός ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ όχι μόνον παρέμεινε στο κυβερνητικό σχήμα, αλλά καταλόγισε στον κ. Κουβέλη πολιτική ανευθυνότητα, επιβεβαιώνει το γνωστό ρητό ότι «εμπιστοσύνη στην πολιτική και φιλίες δεν υπάρχουν»...
