Την προηγούμενη εβδομάδα, τα αδέρφια Castro ανακοίνωσαν το όνομα του ανθρώπου που, όπως είπαν, θα διαδεχθεί τον Raul Castro όταν –ή εάν-αποχωρήσει στο τέλος της νέας πενταετούς θητείας του ως πρόεδρος, θέση στην οποία διορίστηκε μόνος του.Το όνομα είναι Miguel Diaz-Canel. Είναι ένας apparatchik του καλύτερου σοβιετικού στυλ: 30 χρόνια στο Κομμουνιστικό Κόμμα, ξεκινώντας από τις ομάδες νέων. Δεν είναι ιδιαίτερα γνωστός εντός ή εκτός του νησιού, κάτι που μπορεί να αποτέλεσε συστατική επιστολή για τους Castros: οι προηγούμενοι προφανείς κληρονόμοι μερικές φορές δεν ήταν πολύ «ταπεινοί» και έπρεπε να απορριφθούν.
Ασφαλώς, και ο Canel μπορεί επίσης να απορριφθεί, ανά πάσα στιγμή. Δεν έχει καμία βάση εξουσίας, και κανέναν προφανή στενό δεσμό με το Στρατό και τις υπηρεσίες ασφαλείας –κάτι που θα είναι κρίσιμο όταν οι Castros θα είναι νεκροί. Την ημέρα που ο Raul ή ο Fidel τον βαρεθούν, θα είναι η ημέρα που η «ανύψωσή» του θα αναιρεθεί. Θα είναι ενδιαφέρον να δούμε εάν, στη νέα του θέση ως αντιπρόεδρος, θα ανατεθεί στον Canel κανένα πραγματικό καθήκον από τους Castros. Αυτό είναι σαφές: τίποτα από όσα έχει κάνει αυτός ο άνθρωπος στη ζωή του υποδηλώνει ότι πιστεύει στην ελευθερία, τη δημοκρατία ή τα ανθρώπινα δικαιώματα –διαφορετικά οι Castros δεν θα τον επέλεγαν ποτέ.
Εν των μεταξύ, άλλος ένας Κουβανός (πολίτης) είναι στην επικαιρότητα: η Yoani Sanchez. Έχει επιτύχει διεθνούς αναγνώρισης ως μια νέα (37 ετών) blogger, της οποίας το blog «Generation Y» ακολουθείται σε 17 γλώσσες. Ο Πρόεδρος Obama είχε δηλώσει στην Yoani το 2009:
«Συγχαρητήρια για την παραλαβή του βραβείου Maria Moore Cabot Prize από το Πανεπιστήμιο Columbia University Graduate School of Journalism για την κάλυψη της Λατινικής Αμερικής, που προάγει την κατανόηση της Αμερικής. Αξίζετε πολύ αυτό το βραβείο. Απογοητεύτηκα που σας στερήθηκε η δυνατότητα να ταξιδέψετε για να λάβετε το βραβείο αυτοπροσώπως.
Το blog σας παρέχει στον κόσμο ένα μοναδικό παράθυρο στην πραγματικότητα της καθημερινής ζωής της Κούβας. Είναι χαρακτηριστικό ότι το internet έχει προσφέρει σε εσάς και σε άλλους θαρραλέους Κουβανούς bloggers μια διέξοδο για να εκφράζεστε τόσο ελεύθερα, και επικροτώ τις συλλογικές προσπάθειές σας να ενισχύσετε τους συναδέλφους σας Κουβανούς να εκφραστούν μέσω της χρήσης της τεχνολογίας. Η κυβέρνηση και οι άνθρωποι των Ηνωμένων Πολιτειών είναι μαζί σας περιμένοντας με ανυπομονησία την ημέρα που όλοι οι Κουβανοί θα μπορούν ελεύθερα να εκφράζονται δημοσίως χωρίς φόβο και χωρίς αντίποινα».
Προσφάτως επετράπη στην Yoani να ταξιδέψει και μετά από μια επίσκεψη στη Βραζιλία, βρίσκεται τώρα στην Τσεχία. Ευχαριστεί την τσεχική κυβέρνηση για την υποστήριξη των ανθρώπινων δικαιωμάτων στην Κούβα. Επίσης θα πάει και στην Αμερική σε αυτό το ταξίδι. Η Yoani έχει δημοσιεύσει ένα σχόλιο σχετικά με την επιλογή του Diaz-Canel, και είναι εδώ:
«Ο διορισμός του Νο2 στην νομενκλατούρα της Κούβας έχει πιθανώς σχολιαστεί και συζητηθεί περισσότερο εκτός του νησιού παρά εντός. Εν μέρει διότι για αρκετούς μήνες τα εθνικά μέσα ενημέρωσης ήδη άφηναν να εννοηθεί –με συνεχείς αναφορές στον 52χρονο μηχανικό- ότι θα μπορούσε να γίνει ο διάδοχος του Fidel Castro. Επομένως λίγοι εξεπλάγησαν όταν ο πρώην υπουργός Ανώτερης Εκπαίδευσης έγινε από την (προηγούμενη) Κυριακή ο «δελφίνος» του καθεστώτος της Κούβας. Το βιολογικό τους ρολόι έχει βάλει τους διοικούντες (που βρίσκονται ήδη στα 80 τους) της ευρύτερης περιοχής των Αντίλλων, σε ένα σταυροδρόμι: είτε καθορίζουν τώρα την κληρονομιά τους είτε χάνουν για πάντα την ευκαιρία που φαίνεται να υπαγορεύουν τα χέρια της ιστορίας. Επομένως η σειρά της διαδοχής έχει αφεθεί σε έναν πολύ νεότερο. Έχουν βασίσει την επιλογή τους στην εμπιστοσύνη τους αναφορικά με την πίστη και τις ικανότητες διαχείρισης του Diaz-Canel, παγιδευμένοι μεταξύ μιας δέσμευσης στους ανωτέρους του και της πεποίθησης του πόσο περιορισμένη είναι η πραγματική του δύναμη.
Η ιστορία μας αποδεικνύει ότι η συμπεριφορά αυτών των δελφίνων υπό την επιτήρηση των αφεντικών, είναι ένα πράγμα, και είναι κάτι διαφορετικό όταν τα αφεντικά δεν είναι πλέον εκεί γύρω. Μόνο τότε θα ανακαλύψουμε ποιος είναι στην πραγματικότητα αυτός που έγινε το Νο2 της Κούβας. Ωστόσο, έχω ελπίδες ότι η μοίρα της χώρας μας δεν θα αποφασιστεί από αυτό το Council of State, ούτε από αυτό τον πρόεδρο. Έχω ελπίδες ότι η εποχή των φιλοστρατιωτικών μοναρχών, των κληρονόμων τους και του περιβάλλοντός τους, τελειώνει».
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ: http://blogs.cfr.org/abrams/2013/03/01/who-speaks-for-the-people-of-cuba/
