Ίσως τα πράγματα να μην είναι τόσο απλά όσο παρουσιάζονται. Ίσως να μην πρόκειται για τρεις μανιακούς που έχουν δολοφονικές διαθέσεις και θέλουν να στραγγαλίσουν τον ελληνικό λαό για να ικανοποιήσουν τα άγρια ένστικτά τους. Υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να συμβαίνει κάτι άλλο.
Σύμφωνα με πολλές ενδείξεις και πληροφορίες, η κατάρρευση στα έσοδα δημιουργεί μια πολύ μεγάλη τρύπα που στο τέλος του μήνα μπορεί να ανέρχεται στο ένα δισ ευρώ. Επίσης, η αποπληρωμή των κρατικών οφειλών προς τους ιδιώτες για κάποιο μυστήριο λόγω δεν προχωράει ομαλά και εικάζεται βασίμως ότι μπορεί το σύνολο των κρατικών χρεών να έχει αυξηθεί αντί να μειωθεί, όπως υποτίθεται ότι θα συνέβαινε με την πολυδιαφημισμένη σούπερ-δόση.
Την ίδια ώρα, οι αποκρατικοποιήσεις δεν προχωρούν, γιατί υπάρχει συνωστισμός συμφερόντων που αναμετρώνται στο παρασκήνιο και η κυβέρνηση δεν θέλει να δυσαρεστήσει κανέναν αλλά και δεν γίνεται να τους ικανοποιήσει όλους ταυτόχρονα.
Αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας -που είναι κάτι πολύ σημαντικότερο από τις αποκρατικοποιήσεις γιατί φέρνει θέσεις εργασίας- δεν υπάρχει, η μοναδική παραχώρηση με μακροχρόνιο leasing, αυτή της Κασσιόπης στην Κέρκυρα, με το που ανακοινώθηκε κατέληξε στο ΣτΕ.
Και το σημαντικότερο: Τα πρόστιμα από τη σύλληψη της φοροδιαφυγής, ακόμη και όταν βεβαιώνονται, δεν εισπράττονται. Από την έρευνα επί της περίφημης λίστας Λαγκάρντ δεν έχει προκύψει έσοδο ούτε ενός ευρώ για το δημόσιο ταμείο, όπως συμβαίνει και με όλες τις άλλες λίστες που έχουν φτάσει στα χέρια των αρμόδιων αρχών -καταθετών στο Λίχντενστάιν και στο Λουξεμβούργο, αγοραστών ακινήτων Λονδίνου και Βερολίνου κ.ο.κ.
Αν είσαι κάτοικος Θεσσαλονίκης και πας σε μια ΔΟΥ Αθήνας δεν μπορείς να πάρεις, για παράδειγμα, φορολογική ενημερότητα αφού το taxisnet δεν μπορεί να σε βρει. Με αυτό το ηλεκτρονικό σύστημα έχει προγραμματιστεί να γίνουν οι διασταυρώσεις μεταξύ δηλώσεων εισοδήματος και κινητής/ακίνητης περιουσίας για να χτυπηθεί η φοροδιαφυγή. Στο ερώτημα γιατί δεν αναβαθμίστηκε για να γίνει λειτουργικό και αποτελεσματικό στέρεη απάντηση δεν δίνεται.
Δημόσιοι υπάλληλοι που είχαν τεθεί σε καθεστώς εφεδρείας, αφού συμπλήρωσαν το 18μηνο επέστρεψαν κανονικά στη θέση τους, γιατί κανείς αρμόδιος δεν πήρε άλλη απόφαση, το νέο μέτρο της διαθεσιμότητας πέφτει στα δικαστήρια, ενώ υπουργοί και δήμαρχοι αρνούνται να στείλουν λίστες και, παράλληλα, με νέου τύπου πατέντες (συμβάσεις έργου και ορισμένου χρόνου, δελτία παροχής υπηρεσιών) γίνονται προσλήψεις στον ευρύτερο δημόσιο τομέα με τρικομματική συμφωνία και κάλυψη.
Μέσα σε όλα, προστατεύουμε και τους επίορκους, αξιοποιώντας διάφορα παράθυρα του νόμου, την κωλυσιεργία στη συγκρότηση των πειθαρχικών συμβουλίων, κάθε δυνατότητα τέλος πάντων, για λόγους αρχής, επειδή η αγελάδα (του Δημοσίου) είναι ιερή, ιερή και η κοπριά της.
Οι τοποθετήσεις σε διοικήσεις οργανισμών γίνονται με τον παραδοσιακό τρόπο, δηλαδή μοιράζονται οι θέσεις αναλογικά στα τρία κόμματα που τακτοποιούν κολλητούς και μαχητές του παραταξιακού αγώνα.
Εννοείται ότι οι τιμές δεν πέφτουν, επομένως το κόστος ζωής δεν μειώνεται. Το κοινωνικό κράτος βρίσκεται σε διάλυση με φοβερά αποτελέσματα, όπως το να κόβονται τα προνοιακά επιδόματα σε ανθρώπους με σοβαρή αναπηρία (και αυτό είναι ένα μόνο παράδειγμα).
Προβλήματα που δύσκολα μπορεί να περιγράψει κανείς με ακρίβεια υπάρχουν και σε σχέση με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών που κρατούν κλειστές τις κάνουλες του δανεισμού με αποτέλεσμα να βρίσκεται σε ασφυξία ο ξέπνοος επιχειρηματικός κόσμος (όσος έχει απομείνει ενεργός).
Στις διαρθρωτικές αλλαγές καταγράφεται εντυπωσιακή ακινησία, σε σχέση με το άνοιγμα της αγοράς εμπαιγμός, η λεγόμενη μεταρρυθμιστική δυναμική εξαντλείται στην πραγματοποίηση απανωτών κυβερνητικών συσκέψεων και εξαγγελιών όσων τελικά δεν γίνονται.
Τα προγράμματα του ΕΣΠΑ απευθύνονται -ποιος ξέρει γιατί- κυρίως σε όσους έχουν να βάλουν δικά τους κεφάλαια, άρα δεν γίνεται να βοηθηθούν αυτοί που βρίσκονται ένα βήμα πριν το λουκέτο, και διάφορα κοινοτικά προγράμματα στήριξης της απασχόλησης έχουν χαθεί στους δαιδάλους της γραφειοκρατίας.
Με αυτά τα δεδομένα, είναι μάλλον απλοϊκό να θεωρήσει κανείς ότι η Τρόικα εκδικείται και τιμωρεί επειδή, λόγω νεοφιλελεύθερης ιδεοληψίας, επιθυμεί την τέλεια ελληνική καταστροφή, που άλλωστε παράγεται και χωρίς ξένη συνδρομή, με τις δικές μας δυνάμεις.
Το σενάριο λέει ότι μέχρι τις γερμανικές εκλογές του Σεπτεμβρίου θα έχουμε “ήρεμα νερά”. Κανείς δεν θέλει να ανοίξει πάλι το κεφάλαιο ελληνική κρίση, ενώ μετά μπορεί να εκδοθεί ευρωομόλογο, να μας κουρέψουν το χρέος που κατέχουν οι θεσμικοί πιστωτές, να αλλάξει η συνταγή και να ανασάνουμε. Ακόμη και αν -σε ευρωπαϊκό επίπεδο- πάνε όλα όπως τα θέλουμε, αυτό δεν μπορεί να σώσει την ελληνική οικονομία από τα ελλείμματα, τις τρύπες, το κράτος-κουρελού, την ανυπαρξία παραγωγικής βάσης, σταδιακά (λόγω brain drain) και παραγωγικών δυνάμεων.
Ποιος θα μας χρηματοδοτήσει ξανά και πότε; Θα πάρουμε εύκολα το καλοκαίρι ή το φθινόπωρο άλλο “πακέτο” αν μας χρειαστεί; Το “κούρεμα” θα προσφερθεί ως δώρο, χωρίς άλλα μέτρα; Και τι είδους μέτρα λιτότητας μπορούν πλέον να παρθούν;
Ακόμη και αν δεχτούμε ότι η Τρόικα είναι το τέρας που θέλει να μας κατασπαράξει, υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να μην προλάβει, να τα καταφέρουμε μόνοι μας, νωρίτερα και εθνικά υπερήφανα.
