Πάγος στην αξιολόγηση, βάλτωμα του ασφαλιστικού και του
φορολογικού, και μια μακρά κόντρα με το ΔΝΤ (και για το ΔΝΤ) χωρίς να
ανοίγει το κεφάλαιο του χρέους: Είναι η παγίδα του «ελληνικού βάλτου»,
το νέο σενάριο με το οποίο φλερτάρουν οι σκληρές φράξιες των πιστωτών
και διευκολύνει ιδιαιτέρως – εάν δεν υπαγορεύεται και απ’ αυτήν – την
ατζέντα Σόιμπλε.Η νάρκη Ντάισελμπλουμ για την αξιολόγηση
Το μήνυμα έστειλε, ξανά, πρώτος ο «συνήθως ύποπτος» Γερούν Ντάισελμπλουμ: Δήλωσε από το Αμστερνταμ ότι η αξιολόγηση θα διαρκέσει «μήνες και όχι εβδομάδες», έβαλε στα προαπαιτούμενά της το φορολογικό και το Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων κι έσπευσε ταυτόχρονα να φρενάρει και τις συζητήσεις για «βελούδινο διαζύγιο» με το ΔΝΤ. ««Δεν γίνεται πρόγραμμα χωρίς το ΔΝΤ. Το Ταμείο έχει την πρόθεση να επιστρέψει στο προγραμμα και αναμένεται να επιστρέψει με συμμετοχή όχι μόνο ως τεχνικός σύμβουλος αλλά και με συμμετοχή στην χρηματοδότηση, είπε ο επικεφαλής του Eurogroup.
Την… δημιουργική ασάφεια ως προς τον χρόνο της αξιολόγησης φρόντισε να ενισχύσει και η εκπρόσωπος της Κομισιόν Βανέσα Μοκ λέγοντας ότι «δεν είμαστε ακόμη σε θέση να επιβεβαιώσουμε συγκεκριμένη ημερομηνία για την έναρξη της αξιολόγησης», ενώ ευρωπαίος αξιωματούχος προανήγγειλε, μέσω της Suddeutsche Zeitung εντάσεις στο Eurogroup της 14ης Ιανουαρίου κι έδειξε το νέο πεδίο της μάχης λέγοντας ότι «το σημείο τριβής θα είναι ο ρόλος του ΔΝΤ».
Το ευρωπαϊκό κρυφτό πίσω από το «σκληρό ΔΝΤ»
Τα μηνύματα αυτά ενεργοποίησαν τον συναγερμό στο Μαξίμου όπου, ήδη, εδώ και αρκετές ημέρες η αίσθηση είναι πως, ορισμένοι τουλάχιστον, ευρωπαϊκοί κύκλοι επιδιώκουν την σιωπηρή παράταση της ελληνικής κρίσης και το «βάλτωμα» της αξιολόγησης. Οι πληροφορίες από κοινοτικούς παράγοντες δείχνουν ότι δεν πρέπει να αναμένονται αποφάσεις ούτε επί του ασφαλιστικού, ούτε επί της αξιολόγησης στο Eurogroup της 14ης Ιανουαρίου, ευρωπαίοι αξιωματούχοι δηλώνουν άγνοια για την… αυτόνομη κάθοδο του ΔΝΤ στις 18 του μήνα στην Αθήνα και κυβερνητικά στελέχη εκτιμούν ότι αρκετοί εκ των εταίρων στην ευρωζώνη επιδίδονται «σε ένα βολικό κρυφτό πίσω από την σκληρή ατζέντα των απαιτήσεων του Ταμείου».
Το κρυφτό αυτό επιχειρεί να προλάβει ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο οποίος ξεκινά από σήμερα και τη Ρώμη περιοδεία σε έξι ευρωπαϊκές χώρες και συναντήσεις με ισάριθμους ομολόγους του – ανάμεσά τους και με τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στο Βερολίνο. Στόχος του Ευκλείδη Τσακαλώτου είναι να αποσπάσει συγκεκριμένες δεσμεύσεις για την αξιολόγηση και την έναρξη της συζήτησης για το χρέος, αφού παράλληλα δεσμευτεί ο ίδιος ότι θα περάσει από την ελληνική Βουλή το επώδυνο ασφαλιστικό.
Προκειμένου να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, στα μετόπισθεν της Αθήνας η κυβέρνηση επιδίδεται σε επικοινωνιακό μπαράζ για να πείσει περί της δίκαιης δομής του σχεδίου Κατρούγκαλου και, ταυτόχρονα, να «μπετονάρει» την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Στην κατεύθυνση αυτή στοχεύουν οι αλλεπάλληλες συναντήσεις του υπουργού Εργασίας με βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και η σύγκλιση της Κοινοβολευυτικής Ομάδας τη Δευτέρα.
Ο «καλός», ο «κακός» και το χρέος…
Μέχρι στιγμής, δε, το μήνυμα που εκπέμπεται από κυβερνητικούς παράγοντες είναι πως το ασφαλιστικό, τουλάχιστον στην παρούσα μορφή του, δεν θα έχει πρόβλημα να περάσει από τη Βουλή ενδεχομένως και με πλειοψηφία μεγαλύτερη των 153 βουλευτών της συγκυβέρνησης. Ουδείς ωστόσο μπορεί να προβλέψει τι θα συμβεί εάν το κλιμάκιο του ΔΝΤ έρθει στην Αθήνα με αδιαπραγμάτευτες απαιτήσεις για ακόμη πιο βαθιές περικοπές σε νέες και, ενδεχομένως, και σε υφιστάμενες συντάξεις. Και ουδείς εγγυάται ότι οι ευρωπαίοι δεν θα επιχειρήσουν να κρυφτούν πίσω από τους «σκληρούς» του Ταμείου, αφήνοντας την αξιολόγηση να σέρνεται και παραπέμποντας στο – άγνωστο – μέλλον τη μείωση του χρέους.«'Ενας "ελληνικός βάλτος" ίσως βολεύει κάποιους ευρωπαίους και, σίγουρα, διευκολύνει την ατζέντα Σόιμπλε», έλεγε χθες κυβερνητικό στέλεχος.
Και η αλήθεια είναι πως στην ατζέντα αυτή ουδέποτε υπήρξε… ενθουσιασμός για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Η Γερμανία απλώς ανέχθηκε την προοπτική μείωσης του χρέους ως «αναγκαίο κακό» για την υπογραφή του τρίτου Μνημονίου και, κυρίως, για την παραμονή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα. Από τη στιγμή, δε, που και το ίδιο το Ταμείο αποδέχεται πια ως βασικό σενάριο την – λιγότερο ή περισσότερο - ήπια αναδιάρθρωση εγκαταλείποντας κάθε αξίωση για «κούρεμα», η παραμονή του στο ελληνικό πρόγραμμα πολύ περισσότερο βολεύει πια το Βερολίνο παρά την Αθήνα. Πόσο μάλλον εάν το Ταμείο ενδυθεί πλήρως και τον ρόλο του «απόλυτου κακού» τραβώντας σε μάκρος τις αξιολογήσεις και τις εκταμιεύσεις των χρηματοδοτήσεων. Και αφήνοντας την Ελλάδα, άδηλο για πόσο, στην γκρίζα ζώνη της ευρωζώνης…
Το μήνυμα έστειλε, ξανά, πρώτος ο «συνήθως ύποπτος» Γερούν Ντάισελμπλουμ: Δήλωσε από το Αμστερνταμ ότι η αξιολόγηση θα διαρκέσει «μήνες και όχι εβδομάδες», έβαλε στα προαπαιτούμενά της το φορολογικό και το Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων κι έσπευσε ταυτόχρονα να φρενάρει και τις συζητήσεις για «βελούδινο διαζύγιο» με το ΔΝΤ. ««Δεν γίνεται πρόγραμμα χωρίς το ΔΝΤ. Το Ταμείο έχει την πρόθεση να επιστρέψει στο προγραμμα και αναμένεται να επιστρέψει με συμμετοχή όχι μόνο ως τεχνικός σύμβουλος αλλά και με συμμετοχή στην χρηματοδότηση, είπε ο επικεφαλής του Eurogroup.
Την… δημιουργική ασάφεια ως προς τον χρόνο της αξιολόγησης φρόντισε να ενισχύσει και η εκπρόσωπος της Κομισιόν Βανέσα Μοκ λέγοντας ότι «δεν είμαστε ακόμη σε θέση να επιβεβαιώσουμε συγκεκριμένη ημερομηνία για την έναρξη της αξιολόγησης», ενώ ευρωπαίος αξιωματούχος προανήγγειλε, μέσω της Suddeutsche Zeitung εντάσεις στο Eurogroup της 14ης Ιανουαρίου κι έδειξε το νέο πεδίο της μάχης λέγοντας ότι «το σημείο τριβής θα είναι ο ρόλος του ΔΝΤ».
Το ευρωπαϊκό κρυφτό πίσω από το «σκληρό ΔΝΤ»
Τα μηνύματα αυτά ενεργοποίησαν τον συναγερμό στο Μαξίμου όπου, ήδη, εδώ και αρκετές ημέρες η αίσθηση είναι πως, ορισμένοι τουλάχιστον, ευρωπαϊκοί κύκλοι επιδιώκουν την σιωπηρή παράταση της ελληνικής κρίσης και το «βάλτωμα» της αξιολόγησης. Οι πληροφορίες από κοινοτικούς παράγοντες δείχνουν ότι δεν πρέπει να αναμένονται αποφάσεις ούτε επί του ασφαλιστικού, ούτε επί της αξιολόγησης στο Eurogroup της 14ης Ιανουαρίου, ευρωπαίοι αξιωματούχοι δηλώνουν άγνοια για την… αυτόνομη κάθοδο του ΔΝΤ στις 18 του μήνα στην Αθήνα και κυβερνητικά στελέχη εκτιμούν ότι αρκετοί εκ των εταίρων στην ευρωζώνη επιδίδονται «σε ένα βολικό κρυφτό πίσω από την σκληρή ατζέντα των απαιτήσεων του Ταμείου».
Το κρυφτό αυτό επιχειρεί να προλάβει ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο οποίος ξεκινά από σήμερα και τη Ρώμη περιοδεία σε έξι ευρωπαϊκές χώρες και συναντήσεις με ισάριθμους ομολόγους του – ανάμεσά τους και με τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στο Βερολίνο. Στόχος του Ευκλείδη Τσακαλώτου είναι να αποσπάσει συγκεκριμένες δεσμεύσεις για την αξιολόγηση και την έναρξη της συζήτησης για το χρέος, αφού παράλληλα δεσμευτεί ο ίδιος ότι θα περάσει από την ελληνική Βουλή το επώδυνο ασφαλιστικό.
Προκειμένου να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, στα μετόπισθεν της Αθήνας η κυβέρνηση επιδίδεται σε επικοινωνιακό μπαράζ για να πείσει περί της δίκαιης δομής του σχεδίου Κατρούγκαλου και, ταυτόχρονα, να «μπετονάρει» την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Στην κατεύθυνση αυτή στοχεύουν οι αλλεπάλληλες συναντήσεις του υπουργού Εργασίας με βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και η σύγκλιση της Κοινοβολευυτικής Ομάδας τη Δευτέρα.
Ο «καλός», ο «κακός» και το χρέος…
Μέχρι στιγμής, δε, το μήνυμα που εκπέμπεται από κυβερνητικούς παράγοντες είναι πως το ασφαλιστικό, τουλάχιστον στην παρούσα μορφή του, δεν θα έχει πρόβλημα να περάσει από τη Βουλή ενδεχομένως και με πλειοψηφία μεγαλύτερη των 153 βουλευτών της συγκυβέρνησης. Ουδείς ωστόσο μπορεί να προβλέψει τι θα συμβεί εάν το κλιμάκιο του ΔΝΤ έρθει στην Αθήνα με αδιαπραγμάτευτες απαιτήσεις για ακόμη πιο βαθιές περικοπές σε νέες και, ενδεχομένως, και σε υφιστάμενες συντάξεις. Και ουδείς εγγυάται ότι οι ευρωπαίοι δεν θα επιχειρήσουν να κρυφτούν πίσω από τους «σκληρούς» του Ταμείου, αφήνοντας την αξιολόγηση να σέρνεται και παραπέμποντας στο – άγνωστο – μέλλον τη μείωση του χρέους.«'Ενας "ελληνικός βάλτος" ίσως βολεύει κάποιους ευρωπαίους και, σίγουρα, διευκολύνει την ατζέντα Σόιμπλε», έλεγε χθες κυβερνητικό στέλεχος.
Και η αλήθεια είναι πως στην ατζέντα αυτή ουδέποτε υπήρξε… ενθουσιασμός για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Η Γερμανία απλώς ανέχθηκε την προοπτική μείωσης του χρέους ως «αναγκαίο κακό» για την υπογραφή του τρίτου Μνημονίου και, κυρίως, για την παραμονή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα. Από τη στιγμή, δε, που και το ίδιο το Ταμείο αποδέχεται πια ως βασικό σενάριο την – λιγότερο ή περισσότερο - ήπια αναδιάρθρωση εγκαταλείποντας κάθε αξίωση για «κούρεμα», η παραμονή του στο ελληνικό πρόγραμμα πολύ περισσότερο βολεύει πια το Βερολίνο παρά την Αθήνα. Πόσο μάλλον εάν το Ταμείο ενδυθεί πλήρως και τον ρόλο του «απόλυτου κακού» τραβώντας σε μάκρος τις αξιολογήσεις και τις εκταμιεύσεις των χρηματοδοτήσεων. Και αφήνοντας την Ελλάδα, άδηλο για πόσο, στην γκρίζα ζώνη της ευρωζώνης…
