Ο εθισμός στη σαχλαμάρα –με επιχείρημα ή άλλοθι ότι «αυτό πουλάει»– έχει προκαλέσει βαριές παθήσεις σε ΜΜΕ που αναζητούν με τέτοια μανία κοινό, οποιοδήποτε κοινό, ώστε καταλήγουν στην παρασκευή ενός πολτού που περιλαμβάνει την επικαιρότητα, «αποσπάσματα» από τις ζωές των αναγνωρίσιμων, κάθε παράξενο που μπορεί να τραβήξει την προσοχή, πολύ γυμνό, πολλά γύρω από το σεξ, πολλά εύπεπτα, εύκολα και ασήμαντα που πλασάρονται ως πληροφόρηση αλλά είναι απλώς υλικό για να προκληθεί η ηδονή της αηδίας – αυτή η αίσθηση που μένει μετά από υπερκατανάλωση junk food.
Αλλά δεν έχει την ίδια απαξία να προβάλλει κανείς ως «είδηση» –μαζί με πολιτικά γεγονότα και διεθνείς εξελίξεις– το καλλίγραμμο σώμα, το γάμο, το διαζύγιο, τη γέννα ενός τηλεοπτικού προσώπου με το να διαφημίζει την εντύπωση που προκάλεσε η κόρη του αρχηγού των νεοναζί μετά τη δίαιτα.
Σταματάει πουθενά η κατρακύλα; Ή είναι τόσο έντονος ο αυτοματισμός που γίνεται ασυγκράτητη η καταβύθιση στο trash – ακόμη και αν πρόκειται για τη δημοκρατία;
Ενώ εξελίσσεται η δίκη της ΧΑ, με τις καταθέσεις της μητέρας και του πατέρα του Παύλου Φύσσα να συγκλονίζουν, προκαλεί φρίκη η αντιμετώπιση με όρους life style των βουλευτών του κόμματος που ανέλαβε την «πολιτική ευθύνη» της δολοφονίας.
Δεν είναι η πρώτη φορά που επιχειρείται, είτε από ανοησία είτε με πρόθεση, ο εξωραϊσμός της οργάνωσης μέσα από την προβολή της «ανθρώπινης πλευράς» της και την περιγραφή των πρωταγωνιστών της ως συνηθισμένων ανθρώπων της διπλανής πόρτας που έχουν ακραίες απόψεις – αλλά (υποτίθεται ότι) συμβαίνουν αυτά σε καιρούς μνημονίων.
Την ηγεσία της ΝΔ διεκδικεί περιφερειάρχης που είχε επιχειρήσει κάποτε την εξίσωση της ΧΑ με το ΠΑΣΟΚ για να αιτιολογήσει την πρόσκληση του κόμματος του Ν. Μιχαλολιάκου στις εκδηλώσεις της 28ης Οκτωβρίου. Η έξαρση του προσφυγικού ζητήματος προσφέρετα. Και χθες, στη Βουλή, ο υποψήφιος της ΧΑ για την αντιπροεδρία της Βουλής πήρε εκτός από τις 18 ψήφους των μελών της ΚΟ του κόμματός του και άλλες 41...
Περίπου 380.000 πολίτες στις τελευταίες εκλογές ψήφισαν ξανά ΧΑ, τρίτη πολιτική δύναμη για τρίτη φορά, ενώ είναι πια γνωστά τα πάντα για τις αντιλήψεις και τη δράση της.
Δεν είναι ούτε «παραπλανημένοι» ούτε «ανίδεοι», η οικονομική δυσκολία και η έλλειψη προοπτικής δεν αποτελεί επαρκή δικαιολογία, η απάντηση βρίσκεται στο σκοτάδι της ψυχής τους, στην ακατέργαστη κακία τους που εκδηλώνεται απέναντι στον «διαφορετικό» με την κάλυψη που τους προσφέρει η ανοχή, η ατιμωρησία, η συγκατάβαση, η ομερτά.
Τι νόημα έχει να ξαναμετρήσει κανείς πόσες ψήφοι ΧΑ βρέθηκαν στις κάλπες των τμημάτων όπου ψηφίζουν τα σώματα ασφαλείας. Πόσοι βουλευτές χαριεντίστηκαν με τους «συναδέλφους» τους της ΧΑ και πόσοι διατύπωσαν δημόσια ομοφοβικές, αντισημιτικές και ρατσιστικές απόψεις χωρίς να υποστούν καμία πραγματική κύρωση. Μήπως δεν είναι η συνωμοσιολογία, ο ανορθολογισμός, ο ακραίος λαϊκισμός, η τρέλα της βίας, η βία της τρέλας, ο εθνικισμός, η δαιμονοποίηση του «άλλου», η κατασκευή «εξωτερικού εχθρού», η πίστη στον «περιούσιο λαό», η έλλειψη παιδείας και πολιτισμού, η επικίνδυνη βλακεία, το έδαφος στο οποίο σέρνεται το φίδι, που μας πλησιάζει μέσα από την οθόνη σε μια προσπάθεια εξοικείωσης – δεν είναι πιο συμπαθητική τώρα που αδυνάτισε;
