Εν αναμονή της κοινής
ομιλίας Μέρκελ - Ολάντ στην ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου στο
Στρασβούργο, οι διαφορές Γαλλίας - Γερμανίας για το μέλλον της Ευρωζώνης
προβάλλουν κάθε μέρα όλο και πιο ανάγλυφες και διαψεύδουν ή, στην
καλύτερη περίπτωση, αποδυναμώνουν τις προσδοκίες για μια ρεαλιστική
προσαρμογή του Βερολίνου.Στον απόηχο των προβληματισμών για το κατά πόσον η κρίση του προσφυγικού νομιμοποιεί χαλάρωση των δημοσιονομικών στόχων των χωρών του Νότου της Ευρωζώνης, η ανάγνωση ενός και μόνο φύλλου της γαλλικής εφημερίδας «Μοντ» μας δίνει μια δραματική αίσθηση του διχασμού ανάμεσα στη Γερμανία και τη Γαλλία.
Στην πρώτη σελίδα κύριο θέμα είναι ο προϋπολογισμός του 2016, που δεν κάνει σαφείς επιλογές ανάμεσα στην ανάπτυξη και τη λιτότητα, μια μέση γραμμή πλεύσης που έχουν επιλέξει οι Ολάντ - Βαλς και η οποία, απ' ό,τι φαίνεται, έχει εξοργίσει ταυτόχρονα και το Βερολίνο και τους Γάλλους ψηφοφόρους.
Το συμπέρασμα είναι σαφές: Η Γαλλία συνεχίζει να μην μπορεί να προσαρμοσθεί στις απαιτήσεις του δημοσιονομικού συμφώνου, με μια δυναμική χρέους και ελλείμματος που είναι βέβαιο ότι δεν θα προσαρμοσθεί στα αποδεκτά ποσοστά μέχρι την εκπνοή της σχετικής παράτασης που έλαβε το Παρίσι στις αρχές του χρόνου από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Με άλλα λόγια, ας μην προβληματιζόμαστε αν χωράμε στη γερμανική Ευρωζώνη όταν είναι φανερό ότι δεν χωρούν η Γαλλία του Ολάντ και η Ιταλία του Ρέντσι!
Στην αρθρογραφία της εφημερίδας στο ίδιο φύλλο κυριαρχεί το άρθρο του επικεφαλής της Μπούντεσμπανκ, Βάιντμαν, με τίτλο «Να ενισχύσουμε τη δημοσιονομική εποπτεία» στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Ο Γερμανός κεντρικός τραπεζίτης αρχίζει το άρθρο με αναφορά στο «δράμα της Ελλάδας», στην υπερχρέωση των χωρών-μελών της Ευρωζώνης και στην αδύνατη ανάπτυξη, για να νομιμοποιήσει τη συλλογιστική του που βλέπει τη λύση σε περισσότερη πειθαρχία, σε ένα «Μάαστριχτ Plus» όπως λέει χαρακτηριστικά, στην πραγματικότητα όμως έχει κατά νου τη δημοσιονομική παραβατικότητα που πιστοποιήθηκε στους προϋπολογισμούς της Γαλλίας και της Ιταλίας για το 2015.
Ο Βάιντμαν συνηγορεί υπέρ της άποψης Σόιμπλε για αφαίρεση της αρμοδιότητας εποπτείας εφαρμογής των συνθηκών από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τη σύσταση μιας «ανεξάρτητης αρχής» που θα επιβάλλει αυτόματα -χωρίς πολιτική διαβούλευση και διακρατικές ισορροπίες και συμψηφισμούς- κυρώσεις!
Αγνοια κινδύνου, ιδεοληπτική θεολογική αγκύλωση ή σκληρή διαπραγματευτική θέση εκκίνησης; Μάλλον πρόκειται για προειδοποιητική βολή, καθώς οι προβληματισμοί Σόιμπλε θα γίνουν συγκεκριμένη πρόταση την οποία θα προσπαθήσει να προωθήσει στις αρχές του 2016 που αναλαμβάνει την προεδρία της ΕΕ η Ολλανδία ο υπουργός Οικονομικών της χώρας και πρόεδρος του Eurogroup, Ντάισελμπλουμ.
Η «ανεξάρτητη αρχή» που θα καταλογίζει αυτόματα κυρώσεις είναι ένα σαφές μήνυμα του Βερολίνου ότι η δημοσιονομική πειθαρχία στην Ευρωζώνη είναι εκτός πολιτικής συζήτησης και αντιπαράθεσης, δεν επηρεάζεται, δεν νομιμοποιείται και δεν ακυρώνεται από τη λαϊκή ετυμηγορία σε εθνικό αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Τηρουμένων των αναλογιών, η πρόταση Σόιμπλε - Βάιντμαν θυμίζει την κατοχύρωση με συνταγματική διάταξη του ηγετικού ρόλου του Κομμουνιστικού Κόμματος στην ΕΣΣΔ και τους δορυφόρους της, και ακόμη χειρότερα το Σύνταγμα που επέβαλε στην Τουρκία το 1982 η χούντα του Εβρέν, που όριζε ότι τα θέματα που αφορούν την εθνική ασφάλεια είναι εκτός πολιτικής διαβούλευσης και αρμοδιότητας μόνο του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας.
Γ.ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ ΕΘΝΟΣ
