ΤΗΣ ΦΑΝΟΥΛΑΣ ΑΡΓΥΡΟΥ-Κράτος ασύστολων παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων η ΤουρκίαΗ έκθεση, που φέρει την υπογραφή τεσσάρων διεθνούς κύρους, διαπρεπών Βρετανών νομομαθών και θεσμικών παραγόντων, αποκαλύπτει το «σκοτεινό» πρόσωπο της σημερινής Τουρκίας
Έκθεση 95 σελίδων, με τίτλο «Κράτος Δικαίου και Σεβασμός στα Ανθρώπινα Δικαιώματα στην Τουρκία από τον Δεκέμβριο του 2013», κατακεραυνώνει την Τουρκία ως ένα κράτος ασύστολων παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καταπίεσης της ελεύθερης έκφρασης, σωρείας διακρίσεων εις βάρος των πολιτών, καταπιέσεων και επεμβάσεων στο δικαστικό σώμα, στα Μέσα Ενημέρωσης, τηλεοπτικών, ραδιοφωνικών, έντυπης δημοσιογραφίας, κοινωνικής δικτύωσης και σωρεία άλλων παραβιάσεων. Ότι οι σχεδιαστές του συντάγματος της Τουρκίας το 1982 στόχο είχαν τη δημιουργία ενός κράτους για να προστατεύει το ίδιο το κράτος από τους πολίτες του, αντί να προστατεύει τις ελευθερίες των πολιτών του, ενός κράτους που έδωσε την εντύπωση ότι το ενδιαφέρει περισσότερο να τιμωρεί τους ερευνώντες παρά να ξεριζώνει τη διαφθορά.
Οι συντάκτες της έκθεσης
Η έκθεση ετοιμάστηκε από 4 διακεκριμένα άτομα, 3 άνδρες και μία γυναίκα, όλοι Βρετανοί. Οι τρείς διακεκριμένοι Βρετανοί είναι ο λόρδος Woolfe, πρώην αρχιδικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Βρετανίας, πρώην του Βρετανικού Εφετείου, ο professor Σερ Jeffrey Jowell, διοικητής του κέντρου Bingham για το Κράτος Δικαίου, ο οποίος διατήρησε και διατηρεί διάφορες θέσεις σε πανεπιστήμια ανά τον κόσμο και είναι ηγετική φυσιογνωμία στο θέμα του δημόσιου δικαίου, τιμώμενος το 2011 από τη Βασίλισσα για τις υπηρεσίες του στα ανθρώπινα δικαιώματα, τη δημοκρατία και το κράτος δικαίου στην Ευρώπη, ο Sir Edward Garnier QC, συντηρητικός βουλευτής για την περιοχή Harborough και εν ενεργεία δικηγόρος στο One Brick Court Chambers στο Λονδίνο, ο οποίος διετέλεσε και Γενικός Εισαγγελέας για την Αγγλία και Ουαλία μεταξύ 2010-2012 και η Sarah Palin, δικηγόρος και αυτή στο γραφείο One Brick Court Chambers με ειδικότητα στους νόμους για τα Μέσα Ενημέρωσης και σχετικούς νόμους ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Ερντογάν και διαφθορά
Η έρευνα καλύπτει τις δραστηριότητες της τουρκικής κυβέρνησης από το 2013 μέχρι το 2015. Στις 20 Ιανουαρίου 2015 οι συγγραφείς καλέστηκαν από το Ίδρυμα Δημοσιογράφων και Συγγραφέων στην Τουρκία να διεξάγουν μιαν ανεξάρτητη έρευνα για τις πράξεις και ενέργειες της τουρκικής κυβέρνησης, των ιδρυμάτων της και αξιωματούχων της εναντίον των υποστηρικτών του κινήματος Χισμέτ (του Fethullah Gulen) για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και να εντοπίσουν, όπου είναι δυνατόν, πρότυπα και σχέδια συστηματικών παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Το πόρισμα εκθέτει την Τουρκία για διαφθορά σε υψηλά επίπεδα, επισημαίνοντας ότι ο ίδιος ο Ερντογάν και η οικογένειά του πήραν πρωτοφανή μέτρα λογοκρισίας για να επιβάλουν έλεγχο στις δικαστικές Αρχές. Ως αποτέλεσμα όλων αυτών των παραβιάσεων το Freedom House στην Ουάσινγκτον υποβάθμισε το στάτους της Τουρκίας από μερικώς ελεύθερη σε καθόλου ελεύθερη χώρα στην έκθεσή του για την Ελευθερία του Τύπου 2014, που τονίζει την αυξανόμενη κυβερνητική επέμβαση και αναφέρει ότι η Κομισιόν της ΕΕ το 2012 για την πρόοδο της Τουρκίας σε σχέση με την πορεία ένταξής της περιλάβανε ανησυχίες για τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Τις οποίες επανέλαβε στην έκθεσή της το 2013, όταν και πάγωσε η ενταξιακή της πορεία. Τον Σεπτέμβριο του 2014, γράφουν, οι υπουργοί της ΕΕ παρουσίασαν μια στρατηγική που είχε σκοπό να αναζωογονήσει τη διαδικασία. Οι σχέσεις της Τουρκίας με τους γείτονές της παραμένουν σε ένταση. Η Τουρκία επενέβη στρατιωτικώς στην Κύπρο το 1974 για να εμποδίσει την κατάληψη της Κύπρου από την Ελλάδα και έκτοτε η Τουρκία ενεργεί ως η χώρα κηδεμόνας της «ΤΔΒΚ» (σε εισαγωγικά), την οποία μόνο η Τουρκία αναγνωρίζει.
Σωρεία δικαστικών αποφάσεων
Η έκθεση αριθμεί σωρεία καταδικαστικών αποφάσεων εναντίον της Τουρκίας για τις φυλακίσεις αντιφρονούντων και δημοσιογράφων και καταγράφει ότι η Τουρκία έχει υπογράψει πολλές συνθήκες για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ενώ τονίζει ότι ως μέλος αυτών των συνθηκών η τουρκική δημοκρατία είναι υπόχρεη να σέβεται, να προστατεύει και να προωθεί την εκπλήρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των πολιτών εντός της δικαιοδοσίας της. Αυτό περιλαμβάνει και την ευθύνη, το κράτος να προσφέρει στα θύματα ικανοποιητική θεραπεία και ότι τη θεωρούν άμεσα και νομικά δεσμευμένη να σέβεται τις συνθήκες.
Τέλος, ανακεφαλαιώνοντας οι 4 συγγραφείς τονίζουν ότι το σκάνδαλο διαφθοράς στην Τουρκία τον Δεκέμβριο του 2013, που έφθασε στα πιο υψηλά επίπεδα της κυβέρνησης, και οι δραστηριότητές της, με απευθείας εμπλοκή του Ερντογάν, και όσα αποκαλύπτει η έκθεσή τους, έχουν αντιστρέψει απότομα τη διαδικασία ένταξης της Τουρκίας και αντιπροσωπεύουν μια σοβαρή οπισθοδρόμηση της δημοκρατίας στην Τουρκία και του σεβασμού της προς τα ανθρώπινα δικαιώματα και το Κράτος Δικαίου.
Επομένως, τονίζουν, «η έκθεση μάς βοηθά στην εξασφάλιση αρκετής μαρτυρίας για τεκμηρίωση παραβιάσεων των αρχών του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και άλλων συνθηκών των οποίων είναι μέρος η Τουρκία, που δικαιολογούν νομικά διαβήματα εναντίον της Τουρκίας στο ΕΔΑΔ».
ΦΑΝΟΥΛΑ ΑΡΓΥΡΟΥ
Ερευνήτρια/δημοσιογράφος
Τα περί Συνθήκης Εγγυήσεως...
Αναφέρομαι στο άρθρο του Προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων Γιαννάκη Ομήρου («Σημερινή» και «Φιλελεύθερος» 27.9.2015) για το θέμα της Συνθήκης Εγγυήσεως με αφορμή τις πρόσφατες δηλώσεις του Κυβερνητικού Εκπροσώπου Νίκου Χριστοδουλίδη, μετά τη συνάντηση που είχαν με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη με τον Βρετανό Πρωθυπουργό Ντέιβιντ Κάμερον.
Κατ’ αρχάς θα πρέπει να λεχθεί ότι βρισκόμαστε εν πλήρη άγνοια και ασάφεια ως προς το τι πράγματι λέχθηκε σε σχέση με τη Συνθήκη Εγγυήσεως στο 10 Ντάουνινγκ Στριτ. Ο κ. Νίκος Χριστοδουλίδης έκανε εκείνη την ασαφή δήλωση δίχως να εξηγήσει οτιδήποτε. Δηλαδή, ποιος ήγειρε το θέμα, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης ή ο Βρετανός Πρωθυπουργός και μέσα σε ποιο πλαίσιο; Αν πράγματι συζητήθηκε σοβαρά αυτό το θέμα, δεν είναι άξιον απορίας γιατί στο βρετανικό ανακοινωθέν της Πρωθυπουργικής Κατοικίας για τη συνάντηση δεν αναφέρθηκε λέξη για το θέμα αυτό;
Επομένως, 1) ορθώς επισημαίνει ο κ. Ομήρου ότι «πολύ καλύτερα βέβαια θα ήταν μια επίσημη δήλωση της Βρετανίας». Προς το παρόν, όμως, καμία αναφορά, είτε επίσημη είτε ανεπίσημη, δεν έγινε από πλευράς Βρετανίας. Η αναφορά ήταν μια αόριστη δήλωση του κ. Χριστοδουλίδη, που έμεινε δίχως περιεχόμενο να αιωρείται. Αξιοσημείωτη επίσης η άμεση αντίδραση της Τουρκίας που ακολούθησε τη δήλωση Χριστοδουλίδη και η οποία δεν αναφερόταν καν στη Βρετανία και δη τον Πρωθυπουργό Ντέιβιντ Κάμερον, ο οποίος, κατά τον κ. Χριστοδουλίδη, προέβη στη σχετική αναφορά. Και, επομένως, 2) προς το παρόν δεν μπορούμε να επεκταθούμε στο θέμα, προτού μάθουμε τι ακριβώς λέχθηκε, ποιος πρώτος ήγειρε το θέμα και πώς, γιατί η Συνθήκη Εγγυήσεως έχει προεκτάσεις και δεν περιορίζεται μόνο στον εγγυητικό ρόλο της Βρετανίας.
Τον οποίο, όντως, δεν τήρησε ποτέ και ουδέποτε είχε σκοπό να τηρήσει απαρχής, από την ημέρα που ο Σερ Χιου Φουτ την υπέγραψε στη Λευκωσία στις 16 Αυγούστου 1960 εκ μέρους του Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας και Βορείου Ιρλανδίας, μαζί με τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο και τον Δρα Φαζίλ Κουτσιούκ, εκ μέρους της Κυπριακής Δημοκρατίας, και τους κ.κ. Γ. Χριστόπουλο και Vecdi Turel, εκ μέρους της Ελλάδας και Τουρκίας αντιστοίχως...
