Δύο εβδομάδες
μετά την εκλογική αναμέτρηση της 20/9 διεξάγονται βουλευτικές εκλογές
στην Πορτογαλία στις 4/10, ακολουθούν οι βουλευτικές εκλογές στην
Τουρκία την 1/11 και ο κύκλος κλείνει με τις εκλογές στην Ισπανία στα
τέλη Νοεμβρίου - αρχές Δεκεμβρίου. Και οι τρεις εκτός συνόρων εκλογικές
αναμετρήσεις έχουν ως κοινό παρονομαστή ότι θα επηρεάσουν τις ευρωπαϊκές
και τις περιφερειακές ισορροπίες της χώρας μας όποιο και να είναι το
εκλογικό αποτέλεσμα της 20/9.
Αν στις αρχές του χρόνου ετίθετο το ερώτημα σε ποιο βαθμό το αποτέλεσμα των εκλογών της 25/1 θα επηρεάσει τις εξελίξεις στη Μαδρίτη και στη Λισαβόνα και στον Νότο της Ευρωζώνης συνολικά σήμερα το ζητούμενο είναι σε ποιο βαθμό η επόμενη μέρα των εκλογών στην Πορτογαλία και στην Ισπανία θα έχει θετικές επιπτώσεις για την Αθήνα και αν μαζί με την Ιταλία και τη Γαλλία θα επηρεάσουν την αναζήτηση θεσμικής εμβάθυνσης της Ευρωζώνης με την πρόταση Σοιμπλε από τη μια μεριά για αποδυνάμωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ως προς την εφαρμογή των συνθηκών και την πρόταση Ολάντ από την άλλη για διακυβέρνηση της Ευρωζώνης.
Πέραν των παραπάνω, στις κάλπες της Ιβηρικής Χερσονήσου θα επιβεβαιωθεί ή θα διαψευσθεί η πεποίθηση σε βαθμό βεβαιότητας του Σόιμπλε ότι η σκληρή στάση απέναντι στην Αθήνα το πρώτο εξάμηνο της χρονιάς θα λειτουργήσει ως προληπτικός εκφοβισμός που θα αποτρέψει τους νικητές των εκλογών σε Μαδρίτη και Λισαβόνα να διεκδικήσουν αποκλίσεις από τη μονομερή λιτότητα. Στις εκλογές της 1/11 στην Τουρκία θα απαντηθεί οριστικά το ερώτημα αν ο ανατολικός μας γείτονας θα εισέλθει στην περίοδο του τέλους της παντοδυναμίας Ερντογάν και αν ο επί δεκατρία χρόνια ισχυρός άνδρας της χώρας θα εξακολουθήσει να εξάγει αστάθεια εκτός συνόρων σε μια προσπάθεια να παρατείνει την παραμονή του στην εξουσία.
Θα παραμείνει η προσέγγιση του Ερντογάν με τις ΗΠΑ κατά των τζιχαντιστών στο επίπεδο του τακτικού ελιγμού ή θα καταλήξει από τη δυναμική των εσωτερικών και των περιφερειακών εξελίξεων σε μια συνολική επαναπροσέγγιση με την Ουάσιγκτον ή μήπως οι διιστάμενες απόψεις των δύο πλευρών στο Κουρδικό οδηγήσουν σε νέα όξυνση; Ο ορίζοντας στην Ευρώπη και ειδικότερα στον Νότο της Ευρωζώνης είναι θολός και σε ό,τι αφορά την Τουρκία σκοτεινός. Αν θεωρήσουμε βασική σταθερά το τρίτο μνημόνιο αλλά και την υποχρεωτική διαμόρφωση κυβερνητικής πλειοψηφίας μετά τις εκλογές της 20/9 δεν θα πρέπει να υποτιμήσουμε τις παραπάνω εκτός συνόρων μεταβλητές.
ΕΘΝΟΣ-Γ.ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
Αν στις αρχές του χρόνου ετίθετο το ερώτημα σε ποιο βαθμό το αποτέλεσμα των εκλογών της 25/1 θα επηρεάσει τις εξελίξεις στη Μαδρίτη και στη Λισαβόνα και στον Νότο της Ευρωζώνης συνολικά σήμερα το ζητούμενο είναι σε ποιο βαθμό η επόμενη μέρα των εκλογών στην Πορτογαλία και στην Ισπανία θα έχει θετικές επιπτώσεις για την Αθήνα και αν μαζί με την Ιταλία και τη Γαλλία θα επηρεάσουν την αναζήτηση θεσμικής εμβάθυνσης της Ευρωζώνης με την πρόταση Σοιμπλε από τη μια μεριά για αποδυνάμωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ως προς την εφαρμογή των συνθηκών και την πρόταση Ολάντ από την άλλη για διακυβέρνηση της Ευρωζώνης.
Πέραν των παραπάνω, στις κάλπες της Ιβηρικής Χερσονήσου θα επιβεβαιωθεί ή θα διαψευσθεί η πεποίθηση σε βαθμό βεβαιότητας του Σόιμπλε ότι η σκληρή στάση απέναντι στην Αθήνα το πρώτο εξάμηνο της χρονιάς θα λειτουργήσει ως προληπτικός εκφοβισμός που θα αποτρέψει τους νικητές των εκλογών σε Μαδρίτη και Λισαβόνα να διεκδικήσουν αποκλίσεις από τη μονομερή λιτότητα. Στις εκλογές της 1/11 στην Τουρκία θα απαντηθεί οριστικά το ερώτημα αν ο ανατολικός μας γείτονας θα εισέλθει στην περίοδο του τέλους της παντοδυναμίας Ερντογάν και αν ο επί δεκατρία χρόνια ισχυρός άνδρας της χώρας θα εξακολουθήσει να εξάγει αστάθεια εκτός συνόρων σε μια προσπάθεια να παρατείνει την παραμονή του στην εξουσία.
Θα παραμείνει η προσέγγιση του Ερντογάν με τις ΗΠΑ κατά των τζιχαντιστών στο επίπεδο του τακτικού ελιγμού ή θα καταλήξει από τη δυναμική των εσωτερικών και των περιφερειακών εξελίξεων σε μια συνολική επαναπροσέγγιση με την Ουάσιγκτον ή μήπως οι διιστάμενες απόψεις των δύο πλευρών στο Κουρδικό οδηγήσουν σε νέα όξυνση; Ο ορίζοντας στην Ευρώπη και ειδικότερα στον Νότο της Ευρωζώνης είναι θολός και σε ό,τι αφορά την Τουρκία σκοτεινός. Αν θεωρήσουμε βασική σταθερά το τρίτο μνημόνιο αλλά και την υποχρεωτική διαμόρφωση κυβερνητικής πλειοψηφίας μετά τις εκλογές της 20/9 δεν θα πρέπει να υποτιμήσουμε τις παραπάνω εκτός συνόρων μεταβλητές.
ΕΘΝΟΣ-Γ.ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ