Σε όλα αυτά μας προέκυψε και το φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης το οποίο μπορεί να έχει οικονομική διάσταση μα φέρει και πλήθος άλλων διαστάσεων, απαντάται δε στο σύνολο του πολιτικού και κοινωνικού φάσματος της ελλαδικής επικράτειας.
Η παρουσία της Κας Σίας Αναγνωστοπούλου ως Υπουργού στο Υπουργείο Εξωτερικών, στο πλευρό του κ. Νίκου Κοτζιά αλλά και η παρουσία προσωπικοτήτων στο Υπουργείο Παιδείας όπως ο Κος Μπαλτάς και ο Κος Κουράκης δείχνουν την προσπάθεια της εξισορρόπησης όλων των τάσεων του ΣΥΡΙΖΑ και τίπτοα άλλο. Πολύ σωστά καταγράφεται η παρουσία τους και η πορεία τους . Ομως απο κείνου του σημείου μέχρι του σημείου να αυτοπαγιδευόμαστε σε λογικές τρίτων η απόσταση είναι αβυσσαλέα.
Μην ξεχνάμε πως ο Δημοκρατικός πατριωτισμός αποτελεί παρακαταθήκη του Ελληνικού πολιτισμού μα συνάμα και ιστορική κατάκτηση της Αριστεράς στον Ελλαδικό χώρο.Αυτή δε την ποτισμένη με το κόκκινο του αίματος χιλιάδων Ελλήνων , την γραμμένη με τό κόκκινο της θυσίας χιλιάδων συντρόφων Συνελλήνων δεν την παραχωρούμε σε κανέναν Σαλτιμπάγκο, και η Αριστερά έχει πολλούς και μην στεκόμαστε στους βολικούς, ή βάζουμε το μαχαίρι στο κόκκαλο ή βγάζουμε το σκασμό.Γιατί αδυνατώ να βρώ διαφορές αναμεσα στην Κα Σία Αναγνωστοπούλου και στον Μίκη Θεοδωράκη λ.χ.
Το περίφημο "αριστερό μνημόνιο" ως όρος έχει πολλές αναγνώσεις, Ας μου επιτραπεί να επισημάνω μία απο αυτές, Προσωπικά δεν θεωρώ καμιά μάχη χαμένη.Από τις ήττες μαθαίνεις τα πιότερα και ετοιμάζεσαι για τις επόμενες. Πολλοί μιλούν για συνθηκολόγηση , επικοινωνιακά έτσι φαίνεται, η πραγματικότητα είναι άλλη, πληγωμένοι μέν, νικημένοι δε, αλλά όρθιοι αν και ματωμένοι, και τίποτα δεν χάθηκε αν εμείς οι ίδιοι δεν το θεωρήσουμε χαμένο.
Να μην ξαναγυρίσουμε στις λογικές ολομελειών οι οποίες γράφουν και ξαναγράφουν την ιστορία στην βάση κοντόθωρων μικροκομματικών λογικών, και μαζι και τις θυσίες ενός ολάκερου λαού, τις ελπίδες και τα οράματα του για ενα καλύτερο.Να μην ξαναγυρίσουμε σε βολικές αλήθειες οι οποίες ήσαν ταυτόχρονα και μισά ψέμματα. οι οποίες και προκάλεσαν ταπεινωτικές ήττες διαχρονικά.Να μην ξαναγυρίσουμε σε λογικές υπερτίμησης και υποτίμησης κατα το δοκούν.Ας αφήκουμε τα ιδεολογικά δεκανίκια του χτες κιας ξαναφτιάξουμε την σχέση μας με το γίγνεσθαι συνδυάζοντας όραμα με πραγματικότητα.Οταν τα προβλήματα χαίρουν εθνικής διάστασης οι λύσεις είναι (και) εθνικού χαρακτήρα.
Και τέλος κάτι τελευταίο, όσα γεύονται οι πιότεροι σήμερα, για πολλούς Ελληνες -παιδιά ενος κατωτέρου θεού- ήσαν καθημερινότητα απο τα γεννοφάσκια τους. Λίγος σεβασμός λοιπόν σε όσους γεννήθηκαν, πάλεψαν και ανδρώθηκαν μέσα μια ζωή οπου οι όροι φτώχεια, εκμετάλλευση, άδικο είχαν καθολική διάσταση, Σχόλιο στο Αρθρο
