Δεύτερον να υπάρξει λύση στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών κανόνων που να επιδρά άμεσα σταθεροποιητικά στην Ελλάδα και εδώ το ζητούμενο προβάλλει ως εξαιρετικά περίπλοκο και θεσμικά και επί της ουσίας. Η Γαλλογερμανική Σύνοδος Κορυφής θα πρέπει λογικά να έχει ως άμεση συνέχεια Σύνοδο Κορυφής είτε της Ευρωζώνης είτε της ΕΕ με τις όποιες τελικές αποφάσεις να λαμβάνονται στο Eurogroup. Εύλογα προκύπτει το ερώτημα πώς όλα τα παραπάνω μπορούν να υλοποιηθούν μέσα στις 48 ώρες εντός των οποίων η Αθήνα ζητά λύση με μόνη διασφάλιση το ότι αν υπάρχει πολιτική βούληση η λύση δεν χάνεται λόγω προθεσμιών.
Στα παραπάνω υπάρχουν πολλά ερωτηματικά για την ουσία και το περιεχόμενο της οποιασδήποτε λύσης: Πώς μπορεί να εξισορροπήσει μια λύση όχι απλά και μόνον στον συμβιβασμό που βρισκόταν στο παρά πέντε πριν η Αθήνα προκηρύξει το δημοψήφισμα αλλά που να εμφανίζει ταυτόχρονα την πλευρά των εταίρων μας ότι δεν δίνει στην Ελλάδα αποκλίσεις από την πειθαρχία που ισχύει συνολικά, αλλά και την κυβέρνηση ότι πέτυχε κάτι καλύτερο από τις προτάσεις που απέρριψε πριν από την αποχώρηση από το τραπέζι της διαπραγμάτευσης.
Επιπλέον το συντριπτικό ποσοστό υπέρ του Οχι καθιστά ακόμη πιο δυσχερή την αποδοχή ακόμη και της τελευταίας πρότασης που είχε υποβάλει η Αθήνα. Σε επίπεδο δηλώσεων η συντριπτική πλειοψηφία των εταίρων έχει διαψεύσει τα σενάρια για Grexit και άφησε ανοικτή την πόρτα στις διαπραγματεύσεις. Ενα είναι βέβαιο: το επικοινωνιακό και ουσιαστικό κόστος του συμβιβασμού θα είναι μεγαλύτερο κυρίως για την ελληνική πλευρά.
kapopoulos@pegasus.gr