Τα μέτρα που, όπως φαίνεται, θα υπογράψει η κυβέρνηση θα είναι επώδυνα, υφεσιακά, αντιπαραγωγικά. Επί παραδείγματι, η αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών (4% εργοδότης, 1% ο ασφαλισμένος, που είχε καταργήσει ακόμα και η κυβέρνηση Σαμαρά) θα επιφέρει μείωση και όχι αύξηση στα ασφαλιστικά ταμεία. Ομως ας μην μπούμε στα μέτρα ένα-ένα και στις λεπτομέρειές τους (την κρυψώνα του Διαβόλου) κι ας περιμένουμε την αποκρυστάλλωσή τους - Κυριακή κοντή γιορτή, που ούτε Κυριακή θα ’ναι, ούτε γιορτή.
Η κυβέρνηση αυτή διαπραγματεύθηκε και ουδείς, εκτός κι αν είναι φανατικός ή κακόπιστος, μπορεί να την κατηγορήσει για το αντίθετο. Η στρατηγική όμως που ακολούθησε (όπως και οι κατά καιρούς εναλλαγές στην τακτική της), αν κρίνουμε εκ του αποτελέσματος, απέτυχαν. Ή, για να εκφραστώ πιο σωστά, απέτυχαν στα περισσότερα και πέτυχαν στα λιγότερα. Η κυβέρνηση έχασε μια μάχη σοβαρή - ικανή να κρίνει τον πόλεμο εν τω συνόλω του. Και την πάτησε, διότι ακριβώς φέρθηκε σαν να μην βρισκόταν η χώρα σε πόλεμο και μάλιστα με θηρία. Η κυβέρνηση έκανε επίδειξη καλών προθέσεων (που ενίοτε άγγιζαν τα όρια του «κατευνασμού») κι έτρωγε τα τελεσίγραφα, τις υπαγορεύσεις και τους εκβιασμούς σαν τα γκολ που τρώει τελευταίως η Εθνική Ελλάδος. Ομως η κριτική κι αφού οι διαπραγματεύσεις τελειώσουν είναι μεν δουλειά του ΣΥΡΙΖΑ στο εσωτερικό του, όμως είναι και δουλειά του λαού. Διότι η ζωή των πολιτών είναι στον πάγκο του χασάπη, διότι οι «κόκκινες γραμμές» που απομένουν, έχουν να κάνουν με μισθούς και συντάξεις κι όχι με την καινοφανή άποψη ορισμένων Συριζαίων της νεοπαγούς Ενωτικής Κίνησης ότι «η μόνη (σ.σ.: !!!) κόκκινη γραμμή είναι να μην υπάρξει αριστερή παρένθεση».
Αριστερή παρένθεση δεν θα γίνει η κυβέρνηση, αν ανακτήσει το αυτεξούσιον της χώρας. Αν ρυθμίσει το χρέος, έτσι ώστε να καταστεί εξυπηρετήσιμο (ένα χρέος για το οποίο ουδόλως φταίει ο λαός) και αν διαμορφωθεί μια νέα δανειακή σχέση χωρίς Μνημόνιο - χωρίς δηλαδή νομοθετικές υπαγορεύσεις. Ετσι ώστε με νομοθετικές πρωτοβουλίες μέσα στο πλαίσιο της εθνικής ανεξαρτησίας και μέσα σε εύλογο χρόνο να μπορέσει η κυβέρνηση, όσα σήμερα «έφαγε αμάσητα», να τα αναδομήσει αύριο. Κι όσο πιο γρήγορα γίνεται! - διότι όλα όσα μας φορτώνουν στην καμπούρα μας οι δανειστές-δυνάστες είναι υφεσιακά και αντιπαραγωγικά. Σκοπίμως.
Ωστε ή να υποταχθεί τελείως η Ελλάδα εντός ευρώ (και να γίνει Ειδική Οικονομική Ζώνη) ή να καταστραφεί εκτός ευρώ, προκαλώντας τον τρόμο στα υπόλοιπα μελλοθάνατα κράτη. Συνεπώς, αυτό που κυρίως μένει στην κυβέρνηση είναι: α) να περισώσει τώρα ό,τι μπορεί (περί τα εργασιακά, τον ΦΠΑ και την αντιμετώπιση της κρίσης στο επίπεδο της ακραίας φτώχειας) και β) να φανεί ειλικρινής -απολύτως ειλικρινής- απευθυνόμενη στο φιλότιμο των Ελλήνων. Χωρίς ευφημισμούς, χωρίς υπεκφυγές, χωρίς επικοινωνιακά κόλπα, να εξηγήσει στον λαό, μετά τη συμφωνία, την κατάσταση του έθνους. Και τα μέτρα που θα λάβει για να βγει η χώρα απ’ το σπιράλ του θανάτου. Μέτρα άμεσα, γρήγορα και αποτελεσματικά. Απ’ τη γεωργική παραγωγή, έως τον δευτερογενή και τριτογενή τομέα καθώς και την οριζόντια διασύνδεσή τους. Μάλιστα υπερφαλαγγίζοντας έξυπνα και αποτελεσματικά όλους τους φραγμούς που οι ενωσιακές υπαγορεύσεις και απαγορεύσεις υψώνουν για να κρατήσουν τη χώρα καθηλωμένη στο πλέγμα της υποτέλειας και της υπανάπτυξης.
Το μέλλον θα χρειασθεί plan B. Και C και D. Αν όλοι έχουμε καταλάβει κάτι, είναι ότι στο εξής η χώρα θα πρέπει να ’ναι προετοιμασμένη για όλα. Για όλα. Κι όσοι θέτουν «εκτός νόμου» (υποκύπτοντας στην επικοινωνιακή τρομοκρατία) οποιαδήποτε συζήτηση, για οποιοδήποτε ενδεχόμενο, μόνον επιζήμιοι είναι...
Ο ΣΤΑΘΗΣ ΣΤΟΝ ΕΝΙΚΟ
