Το πρώτο δημοσίευμα, που αθροίζει διμερή δάνεια, εγγυήσεις και έμμεσες αξιώσεις, αθροίζει στην πιο συντηρητική, περιοριστική και άρα ευνοϊκή για το Βερολίνο εκδοχή ποσό ύψους περίπου 50 δισ. ευρώ, την ώρα που σύμφωνα με δημοσίευμα των «Financial Times» η διάσωση της χρεοκοπημένης Ουκρανίας μπορεί να στοιχίσει στην ΕΕ και κυρίως στη Γερμανία μεγαλύτερο ποσό συν τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό στο σύνολο της ΕΕ, που θα προκαλέσει μια λόγω Ουκρανίας αναβάθμιση της αποτρεπτικής - παρεμβατικής αξιοπιστίας των δυνάμεων του ΝΑΤΟ.
Το δεύτερο δημοσίευμα περιγράφει ενδεχόμενη επιλογή της Γερμανίας να επιβάλει ή να εξωθήσει την Αθήνα σε Grexit ως αυτοκτονία της γερμανικής πολιτικής στη διαχείριση της κρίσης στην Ευρωζώνη.
Πολύ απλά, σύμφωνα με την «Die Welt», μετά από ενδεχόμενη ελληνική αποχώρηση από την Ευρωζώνη, το Βερολίνο για να πείσει τις Αγορές ότι δεν θα υπάρξει ντόμινο, θα πρέπει να κάνει υποχωρήσεις μη αντιστρέψιμης αλληλεγγύης και αμοιβαιοποίησης του κινδύνου.
Ετσι ό,τι πέτυχαν ο υπουργός Οικονομιών Σόιμπλε και ο επικεφαλής της Μπούντεσμπανκ, Βάιντεμαν, επιβάλλοντας στον επικεφαλής της ΕΚΤ Ντράγκι να προχωρήσει στην ποσοτική χαλάρωση μέσω των κεντρικών τραπεζών κάθε χώρας-μέλους, θα κατέρρεε σαν χάρτινος πύργος. Με δύο λόγια, η Ελλάδα θα ήταν μια πανάκριβη Ιφιγένεια, καθώς την επομένη της θυσίας της, αντί να πνεύσει ούριος άνεμος, οι Αγορές θα απαιτούσαν την αμοιβαιοποίηση του κινδύνου στο σύνολο της Ευρωζώνης. Αλλωστε, η μεθόδευση ποσοτικής χαλάρωσης μέσω κεντρικών τραπεζών έχει ήδη ερμηνευθεί ως φόβος της Γερμανίας να εγγυηθεί το μη βιώσιμο δημόσιο χρέος της Ιταλίας.
Το Grexit θα έφερνε τη Γερμανία μπροστά στην ώρα της αλήθειας, που προσπαθεί από την επαύριον της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης που ξέσπασε τον Σεπτέμβριο του 2008 να αποφύγει: Να εμπλακεί σε μια μη αντιστρέψιμη επιτάχυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, εντός της οποίας θα συρρικνωθεί η ηγεμονική επικυριαρχία που έχει εγκαθιδρύσει επί των εταίρων της εντός μιας Ευρωζώνης που δεν καλύπτεται με πολιτική ενοποίηση.
Μια κατάρρευση της Ελλάδας θα ήταν η τρίτη στρατηγική ήττα της ενιαίας Γερμανίας στη «γηραιά ήπειρο»:Τον Ιούνιο του 1991 εξεβίαζε τους εταίρους της στην τότε ΕΕ των «12» για αναγνώριση της ανεξαρτησίας της Σλοβενίας - Κροατίας συνδέοντας την αποδοχή του τελεσιγράφου της με τη Συμφωνία του Μάαστριχτ. Περιέπλεξε τη σύγκρουση στη Γιουγκοσλαβία πέραν των δυνατοτήτων και της βούλησης των «12» να παρέμβουν και άνοιξε τον δρόμο για την παρέμβαση των ΗΠΑ. Ιδιο σκηνικό και στην Ουκρανία το 2013, που με ευθύνη του Βερολίνου ετέθη μπροστά στο δίλημμα Ρωσία ή ΕΕ. Εστειλε κυβερνητικούς αξιωματούχους στην πλατεία Μεϊντάν και, όταν αναζήτησε συμβιβασμό, οι ΗΠΑ είχαν πάρει στα χέρια τους τη διαχείριση της κρίσης.
Το Grexit είναι ακόμη πιο εφιαλτικό από τα ολέθρια λάθη στη Γιουγκοσλαβία και στην Ουκρανία, γιατί δεν θα καταγραφεί στην περιφέρεια αλλά εντός της ΕΕ και του σκληρού της πυρήνα, εντός της Ευρωζώνης.
kapopoulos@pegasus.gr
