Η σειρά της Ιταλίας

Ποιο μήνυμα θα προκύψει από τις τοπικές εκλογές μεθαύριο σε επτά περιφέρειες και σε περισσότερους από χίλιους δήμους στην Ιταλία; Την απάντηση την έχει δώσει προκαταβολικά ο πρωθυπουργός της χώρας Μ. Ρέντσι, που πρώτος ερμήνευσε το αποτέλεσμα των τοπικών εκλογών στην Ισπανία ως μήνυμα ευρύτερης ευρωπαϊκής εμβέλειας, καθώς το συνέδεσε με τις εκλογές της 22ας Ιανουαρίου στην Ελλάδα αλλά και με την προεδρική εκλογή στην Πολωνία όπου επικράτησε ο ευρωσκεπτικιστής δεξιός Ντούντα.Ο Ρέντσι δεν είναι σχολιαστής, ούτε αναλυτής. Με την παρέμβασή του λίγες μέρες πριν από τις τοπικές εκλογές στην Ιταλία θέλησε να κάνει την εικόνα του πιο σύνθετη ή μάλλον να της δώσει δύο όψεις, σαν τον θεό Ιανό της αρχαίας Ρώμης. Η μία όψη είναι ο σκληρός μεταρρυθμιστής, φερέγγυος και αποτελεσματικός στα μάτια του Βερολίνου και των Βρυξελλών, που περνά από τη Βουλή νομοσχέδια που περικόπτουν την κοινωνική προστασία και απορυθμίζουν τις εργασιακές σχέσεις.

Η άλλη άποψη είναι ο μεταμοντέρνος αριστερός με διεθνείς ορίζοντες και κοινωνική ευαισθησία που παράλληλα με την αξιοπιστία του στην καγκελαρία και στην Κομισιόν θέλει να αξιοποιήσει τη διόγκωση της κινηματικής ριζοσπαστικής Αριστεράς για να βελτιώσει τη διαπραγματευτική του θέση, να καταστήσει την επιλήψιμη τακτική του πολιτικού εκκρεμούς αρετή: Αν μπορείς να είσαι συνομιλητής και της Μέρκελ και του Ιγκλέσιας και ταυτόχρονα να ηγείσαι της χώρας που είναι η τρίτη οικονομία της Ευρωζώνης, τότε είσαι ένας υπολογίσιμος μεσολαβητής-ενδιάμεσος που ζητάς ως προμήθεια μια χαλάρωση της προσαρμογής της χώρας σου.

Ο Ρέντσι δεν φοβάται τόσο τη διασπασμένη-διχασμένη σε αγώνες διαδοχής Φόρτσα Ιτάλια του Μπερλουσκόνι, ούτε τη ακροδεξιά ρατσιστική Λέγκα του Βορρά του Σαλβίνι που τροφοδοτεί ένα αντιδεξιό σύνδρομο. Η μεγάλη πρόκληση και αγωνία του δεν είναι άλλη από το σε ποιο βαθμό ένα μήνυμα αντισυστημικής ψήφου από την Ισπανία θα δώσει ώθηση και θα διογκώσει τα ποσοστά του Κινήματος των Πέντε Αστέρων του Μπέπε Γκρίλο.

Η ισορροπία του Ιταλού πρωθυπουργού ανάμεσα στην καγκελαρία στο Βερολίνο και τα δημαρχιακά μέγαρα στη Μαδρίτη και τη Βαρκελώνη είναι ένας ελιγμός υψηλού κινδύνου, καθώς μπορεί να έχει υψηλό κόστος στην αξιοπιστία του και προς τις δύο πλευρές αλλά και στο εσωτερικό της Ιταλίας, όπου θα πριμοδοτούσε την απαξίωση της πολιτικής και θα ενίσχυε την αντισυστημική ψήφο στην καρναβαλική εκδοχή που προτείνει ο πρώην σατιρικός τηλεπαρουσιαστής.
kapopoulos@pegasus.gr
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ