Του Βλάσση ΑγτζίδηΜια δυσάρεστη έκπληξη περίμενε όσους θεωρούσαν ότι το εθνικό
πρακτορείο ειδήσεων ΑΠΕ-ΜΠΕ αποτελούσε κάτι περισσότερο από μια
αναπαραγωγή κοινότυπων ειδήσεων για ενδοελλαδική αναπαραγωγή. Ότι ήταν ο
ιμάντας μεταβίβασης της ελληνικής άποψης, μαζί και ενδιαφερόντων
στιγμιοτύπων, στο διεθνή χώρο Και αυτή η δυσάρεστη έκπληξη προήλθε από
την πρόσφατη «εξαφάνιση» των ξενόγλωσσων σελίδων του στη ρωσική και
αλβανική γλώσσα, διατηρώντας μόνο την αγγλόφωνη και τη γαλλόφωνη σελίδα.Το επίσημο ελληνικό πρακτορείο ειδήσεων ΑΠΕ-ΜΠΕ προήλθε από μια
συνένωση του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων (ΑΠΕ) και του Μακεδονικού
Πρακτορείου Ειδήσεων (ΜΠΕ). Με τη συνένωση επιχειρήθηκε η βελτιστοποίηση
των δομών και η αύξηση της αποτελεσματικότητας. Στόχος του ήταν η
μετάδοση των πληροφοριών και των εκτιμήσεων για την ελληνική και διεθνή
πολιτική ζωή. Όχι μόνο σε χώρες του δυτικού κόσμου, αλλά και σε χώρες
όπου υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για τα ελληνικά πράγματα, όπως είναι
αυτές που έχουν μεγάλες ελληνικές κοινότητες ή μια βαθειά παράδοση
φιλελληνισμού. Όπως επίσης και σε χώρες που άμεσα ενδιαφέρουν την Ελλάδα
–όπως είναι οι όμορες- που η ελληνική εξωτερική πολιτική εκτιμά ότι θα
έπρεπε να ενημερώνονται για τις ελλαδικές εξελίξεις από ένα έγκυρο
πρακτορείο ειδήσεων.
Είναι μάλλον αστείο το γεγονός ότι τη στιγμή που η κυβέρνηση και ο
πρωθυπουργός περνούν την πύλη της Ρωσίας με στόχο τη διαμόρφωση ενός
άλλου πλαισίου στις σχέσεις των δυο χωρών, την ίδια ώρα το εθνικό
πρακτορείο ειδήσεων κατεβάζει τη ρωσική σελίδα μαζί και την αλβανική.
Μια τέτοια πράξη μπορεί να θεωρηθεί μόνο ως έκφραση του Νεοελληνικού
ανορθολογισμού και της αδυναμίας κατανόησης του διεθνούς πλαισίου και
των εθνικών αναγκών. Αντί το εθνικό πρακτορείο ειδήσεων να δημιουργήσει
άμεσα νέες σελίδες στη βουλγαρική, σλαβομακεδονική, τουρκική γλώσσα
προσπαθώντας με τον τρόπο αυτό να επηρεάσει τη γεωπολιτική μας γειτονιά,
επιλέγει την αντιπαραγωγική εσωστρέφεια.
Μια φωτισμένη ηγεσία θα προσπαθούσε στην αντίθετη κατεύθυνση: να
διευρύνει την ειδησεογραφική εμβέλεια του πρακτορείου δημιουργώντας
σελίδες όχι μόνο στις γλώσσες των όμορων κρατών, αλλά και στις γλώσσες
των κοινωνιών, την τουριστική πελατεία των οποίων προσδοκούμε. Όπως
επίσης και των χωρών που πλήθος υπηκόων τους κατοικούν πλέον –υπό
οιοδήποτε καθεστώς- στην Ελλάδα, δημιουργώντας έτσι μια ζήτηση των
ελληνικών ειδήσεων στις πατρίδες τους.
——–
(*) ιστορικός, βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών για τη συγγραφή της ιστορίας της παρευξεινίου ελληνικής Διασποράς
