Αρχικά, ήταν σχεδόν βέβαιο ότι η Ελλάδα θα χρεοκοπούσε εντός Μαρτίου.
Μετά, «διέρρευσε» ως νέα ημερομηνία... θανάτου η 9η Απριλίου. Τις
τελευταίες ημέρες, δίνεται μια μικρή παράταση κάπου ως τα τέλη του μήνα
και πάντως για μετά το Πάσχα. Η χώρα και οι πολίτες της, πάντως, θα
παραμείνουμε επί ξύλου κρεμάμενοι, περιμένοντας τη στιγμή του
«Τετέλεσται» και με ελάχιστες πιθανότητες Ανάστασης.Σύμφωνα με τους ειδικούς, αυτή η μοιραία στιγμή θα έρθει όταν η κυβέρνηση δεν καταφέρει -ή δεν θελήσει- να πληρώσει μια δόση προς τους δανειστές της. Τότε, όπως σημειώνουν περίλυποι και ανήσυχοι, θα σημάνει αυτομάτως το καμπανάκι του «πιστωτικού γεγονότος». Οι αγορές και οι επενδυτές θα αναφωνήσουν με μία φωνή «χρεοκοπία» και το φως θα σβηστεί πάνω από την όμορφη αλλά κακόμοιρη Ελλάδα.
Όμως, μέχρι να φτάσουμε ως εκεί (αν φτάσουμε) και προκειμένου να μην βρεθεί κανείς μας αμήχανος μπροστά στις αμείλικτες ερωτήσεις των παιδιών, ας θέσουμε το ερώτημα: με τι ακριβώς μοιάζει μια χρεοκοπημένη χώρα; Ιδού, λοιπόν:
Χρεοκοπημένη είναι μια χώρα με εκατοντάδες κενά κρεβάτια στα νοσοκομεία, επειδή οι ενέργειες που απαιτούνται για να λειτουργήσουν θεωρούνται «μονομερείς». Όπου μερικές εκατοντάδες μεγαλογιατροί συνεχίζουν να ζητούν χιλιάρικα σε φακελάκι για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, τη στιγμή που υπερπολλαπλάσιοι συνάδελφοί τους και νοσηλευτές δίνουν καθημερινά ηρωικές μάχες για να σώσουν ζωές, υπό άθλιες συνθήκες, χωρίς καν να πληρώνονται τις εφημερίες τους.
Χρεοκοπημένη είναι μια χώρα της οποίας οι πρωτοδιοριζόμενοι δάσκαλοι και καθηγητές εργάζονται σε σχολειά που στερούνται βασικών υποδομών, ενίοτε και θέρμανσης, ενώ αναγκάζονται να ξενητευτούν για χρόνια στην επαρχία και να τα βγάλουν πέρα με 600 ευρώ. Εκεί που λείπουν χιλιάδες οργανικές θέσεις, ενώ οι αναπληρωτές και ωρομίσθιοι βιώνουν την αθλιότητα της απληρωσιάς και της ανασφάλειας.
Χρεοκοπημένη είναι μια χώρα την οποία εγκαταλείπουν μαζικά οι νέοι της για το εξωτερικό, μιας και εδώ η ανεργία ξεπερνά το 60%. Που μαζί τους φεύγουν τα καλύτερα μυαλά, αφού το σύστημα τους επιφυλάσσει αμοιβές πείνας και ελάχιστες δυνατότητες εξέλιξης, έχοντας καταρρακώσει οτιδήποτε δημόσιο, στο όνομα της δημοσιονομικής πειθαρχίας και αξιολόγησης, αλλά και της εξυπηρέτησης της «πελατείας».
Χρεοκοπημένη είναι μια χώρα που είδε στη διάρκεια των «πέτρινων χρόνων» της κρίσης τους φτωχούς της να πληρώνουν 337% παραπάνω φόρους, όταν οι πλούσιοί της επιβαρύνθηκαν κατά 9%. Που είδε τον αριθμό των εξαθλιωμένων να αυξάνεται δραματικά, αλλά και τον αριθμό των εκατομμυριούχων να αυξάνεται επίσης.
Χρεοκοπημένη είναι μια χώρα όταν το πολιτικό σύστημα συνεχίζει, κατά πλειοψηφία, να κοροϊδεύει κατάμουτρα τους πολίτες και να προσπαθεί να τους χειραγωγήσει με επικοινωνικά τερτίπια. Όταν στο «λίκνο της δημοκρατίας», τη Βουλή, λέγονται πολύ περισσότερα (και διαφορετικά) από αυτά που γίνονται και γίνονται πολύ περισσότερα (και διαφορετικά) από όσα λέγονται.
Χρεοκοπημένη είναι επίσης μια χώρα της οποίας οι κυβερνώντες δεν δίστασαν να κάνουν «σουβλάκι με πίτα» τον τύμβο της Αμφίπολης και τα αρχαιολογικά ευρήματα. Είναι μια χώρα στην οποία οι επικλήσεις μακρινών πολιτισμών δίνουν το μοναδικό άλλοθι πατριωτισμού στους σύγχρονους ξεπεσμένους, τους πρωταγωνιστές των πάσης φύσης «Γιουροβίζιον», τους οπαδούς του θεάματος.
Χρεοκοπημένη είναι και μια χώρα, όμως, που στους δρόμους της κάνει ο καθένας ό,τι γουστάρει, επειδή έτσι αποδεικνύεται «μάγκας». Που περνά με κόκκινο γιατί έτσι φτύνει το κράτος στη μούρη, ρίχνει στάχτη από το παράθυρο σε πεζούς και μηχανόβιους, διπλοπαρκάρει όπου θέλει για να κάνει τη δουλειά του.
Χρεοκοπημένη είναι μια χώρα που η αλληλεγγύη και η αξιοπρέπεια αρχίζουν να σβήνουν και δίνουν τη θέση τους στην ανθρωποφαγία.Για όλα αυτά και άλλα πολλά, η Ελλάδα είναι ήδη μια χρεοκοπημένη χώρα. Ανεξαρτήτως του «πιστωτικού γεγονότος».
ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ-ΗΜΕΡΗΣΙΑ
