Η κυρία Αναστασία Σακελλαρίου ελέγχεται (δηλαδή ευθύνεται) για την απώλεια
1,2 δισ. ευρώ
που επεστράφησαν (κατά λάθος!) στο Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής
Σταθερότητας και τώρα δεν γυρίζουν πίσω, ακόμα κι αν ανάψει το
οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης λαμπάδα (μέρες που είναι) τρεις
φορές στο μπόι της κυρίας Σακελλαρίου.
Κι όμως, η κυρία Αναστασία Σακελαρίου (του κλίματος
Σαμαρά) παραμένει στη
θέση της. Μιλάμε για
1,2 δισ. ευρώ σε μια συγκυρία που και το
τελευταίο
διαθέσιμο ευρώ αξίζει χρυσάφι! Ομως η κυρία Σακελλαρίου και ο παχυλός
μισθός της (από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης) παραμένει στη θέση
της. Εις ό,τι αφορά την «επιστροφή» του 1,2 δισ. στο Ε.Τ.Χ.Σ. (σαν να
λέμε με χρηματαποστολή στο Τιμπουκτού και τρέχα γύρευε να τα ανακτήσεις)
υπάρχουν
δύο τινά: Ή η κυρία Σακελλαρίου έκαμε λάθος (ασυγχώρητο), οπότε
δεν κάνει για αυτήν την δουλειά, ή η κυρία Σακελλαρίου το
έκαμε σκοπίμως, οπότε θα έπρεπε να έχει ήδη
εκδιωχθεί απ’ τη θέση της - ή ακόμα και να
διώκεται για τις ευθύνες της. Τίποτε όμως
εκ των δύο
δεν συνέβη, η κυρία Σακελλαρίου ζει και βασιλεύει. Γιατί; Η αδερφή του
Μεγαλέξαντρου είναι, κι έχει πιει το αθάνατο νερό; Η κυβέρνηση
διαπραγματεύεται, με τη χώρα να ’χει την ψυχή στο στόμα -κινδυνεύει να
«πάθει» πιστωτικό γεγονός για 100 εκατομμύρια- και η κυρία Σακελλαρίου
έστειλε
1,2 δισ. στον αγύριστο; έτσι για πλάκα; Επειδή
έκαμε λάθος (χειρότερο από έγκλημα); Ή μήπως επειδή συνωμότησε κατά της
πατρίδας, διότι έτσι της σφύριξαν να κάνει; Και πώς είναι δυνατόν να
στέκει ατάραχη αυτή και ο μισθός της στη θέση της σαν να μην τρέχει
τίποτα;
Ποιος ή
τι την προστατεύει; Πάντως όχι ο ίδιος θεός με αυτόν στον οποίον προσεύχονται ο άνεργος και ο πεινασμένος.
Η κυβέρνηση
κινδυνεύει να εξαντλήσει τον χρόνο μέσα στον οποίο θα έπρεπε να
επιδείξει την ηθική της διαφορά απ’ όλες της προηγούμενες. Οχι μόνον δεν
γίνονται κινήσεις, συμβολικές έστω, προς αυτήν την κατεύθυνση παρά
ελάχιστες, αλλά συμβαίνουν και πράγματα που κινούνται προς την αντίθετη.
Με τη Διαπλοκή στα
πόστα της, ανθρώπους σαν τον κ.
Στουρνάρα ή την κυρία Σακελλαρίου στα
πόστα τους, το μήνυμα είναι χειρότερο απ’ το αποτέλεσμα και το αποτέλεσμα χειρότερο απ’ το μήνυμα.
Η κυρία Σακελλαρίου (του κλίματος Σαμαρά), ο οποίος μόλις προχθές δήλωνε αμετανόητος στη Βουλή ότι η χώρα «θα έπρεπε να διαθέτει δέκα
Παπασταύρου»,
σηματοδοτεί μια «συνέχεια» του κράτους που θα έπρεπε να έχει κοπεί με
το μαχαίρι. Το προσκλητήριο της νέας κυβέρνησης κοινωνικής σωτηρίας θα
έπρεπε να απευθύνεται σε ό,τι έντιμο και γενναίο διαθέτει ο κάθε κλάδος,
η κάθε τάξη, το κάθε κόμμα , κι όχι να κρατά στη θέση του οποιονδήποτε
και οτιδήποτε συμμετέχει στην εξάρτηση της χώρας απ’ την Ξενοκρατία και
στην υποταγή της στη Διαπλοκή.
Η κυβέρνηση αυτή με
κύριο κορμό την Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μια κυβέρνηση απ’ την
οποίαν οι πολίτες (και ιδίως οι αριστεροί) περιμένουν μια
αριστερή-σοσιαλιστική πολιτική, δεν είναι της ώρας, περιμένουν όμως
όλοι, αριστεροί και δεξιοί, μια πολιτική που θα λύνει αστικά -
δημοκρατικά προβλήματα. Που χρονίζουν. Η χώρα βρίσκεται
σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
Και η σωτηρία της πατρίδας είναι ο υπέρτατος νόμος. Ε, αυτόν τον νόμο
δεν τον υπηρετεί τίποτε απ’ την παθολογία του παρελθόντος όταν
αναπαράγεται μέσα στο νέο πλαίσιο - εκτός κι αν δεν είναι νέο, όπως η
περίπτωση της κυρίας Σακελλαρίου, θα μπορούσε να ισχυρισθεί.
«Ας προσέξουν οι Υπατοι»,
στις γειτονιές, στους τόπους δουλειάς, εκεί, μακριά απ’ τα κλισέ της
δημοσιογραφίας και τη σημειολογία της διακυβέρνησης με τους παλιούς της
κώδικες, ο πολύς κόσμος, οι αριστεροί, αυτοί που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, αυτοί
που άρχισαν να ελπίζουν στον ΣΥΡΙΖΑ έχοντας ψηφίσει οτιδήποτε άλλο, δεν
βλέπουν σπουδαίες αλλαγές να γίνονται γύρω τους. Και ανησυχούν.
Ορισμένοι τείνουν να απογοητευθούν. «Ας προσέξουν οι Υπατοι», διότι
πρόκειται για το μεγαλύτερο και καλύτερο μέρος του λαού. Ανθρωποι που
υποφέρουν τα δικά τους δεινά, αυτά που τους φόρτωσαν οι Δυνατοί,
περιμένοντας να δουν κάτι να αλλάζει, αν όχι πρώτα στη δική τους τη ζωή,
αλλά γύρω τους, στη φορά των πραγμάτων. Ωστε να πάρουν κουράγιο. Και
άλλοι να αγωνιστούν, άλλοι να περιμένουν. Αν όμως όχι μόνον δεν βλέπουν
αλλαγές να γίνονται, αλλά παθολογίες να επαναλαμβάνονται, η κυβέρνηση θα
χάσει και την αποδοχή τους και τη στήριξή τους -
θα την πάρει το ποτάμι.
Οι μέρες είναι κρίσιμες,
και για τις διαπραγματεύσεις και για τη διακυβέρνηση. Αν υπήρχε καιρός,
θα έλεγε κανείς ότι ένα καλό δείγμα γραφής στο κυβερνάν θα ενίσχυε το
διαπραγματεύεσθαι. Ο χρόνος αυτός χάθηκε. Κι έτσι γίνεται ακόμα πιο
επείγον η κυβέρνηση να σημειώσει επιτυχίες και στα δύο, συγκοινωνούντα
άλλωστε, μέτωπα.
Εκτός και αν η κυρία Σακελλαρίου έχει άλλη γνώμη και πάει να στουκάρει ένα ακόμα «τρελό» 1,2 δισ. ευρώ σε άλλο Τιμπουκτού...
