Το ερώτημα είναι απλό:
αν η συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου ήταν, στο μέτρο του δυνατού, μια
καλή συμφωνία για την ελληνική πλευρά, όπως λέει η ελληνική κυβέρνηση,
και αν ταυτοχρόνως η κυρία
Μέρκελ ζητά την εφαρμογή της συμφωνίας επειγόντως, τότε πού είναι το πρόβλημα;
Πιθανόν
στις λεπτομέρειες, εκεί που συνήθως κρύβεται ο διάβολος, θα μου πείτε!
Μεγάλο το δίκιο σας και πάω πάσο, διότι ούτε άσσο στο μανίκι διαθέτω,
ούτε plan B ή άλλο τι παρόμοιο.
Ομως,
επανέρχομαι στο ερώτημα (απ’ τους γρίφους ξεκολλάω δύσκολα, καθ’ ότι
τυγχάνω και μειωμένης αντίληψης περί τις δημιουργικές ασάφειες): αν η
συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου ήταν μια καλή συμφωνία για την ελληνική
πλευρά και αν, απ’ την άλλη, η κυρία Μέρκελ επιμένει ότι πρέπει αυτή η
συμφωνία να εφαρμοσθεί επειγόντως, τότε βρισκόμαστε σε μια κατάσταση
win-win, απ’ αυτές που φχαριστιότανε πολύ ο
Γιωργάκης ώσπου win-win, win-win και win-win να χώσει τη χώρα στο Μνημόνιο...
Εκτοτε οι υποθέσεις μας
«κρίνονται στη Ρώμη», δηλαδή στο Βερολίνο.
«Η Ρώμη εξετάζει», «Η Ρώμη αποφασίζει», «Η Ρώμη διατάσσει», «Η Ρώμη κλείνει και ανοίγει υποθέσεις»
- αυτό το καθεστώς έσπασε ο ΣΥΡΙΖΑ με την εκλογική νίκη της 25ης
Ιανουαρίου 2015 κι απ’ αυτό το καθεστώς παλεύει ως τώρα να απεγκλωβίσει
τη χώρα. Κι
αυτήν την προσπάθεια θέλει πρώτα απ’ όλα να
τσακίσει το Βερολίνο.
Κοπετός στη Γερμανία για το ταξίδι
Τσίπρα στη Μόσχα, ανησυχία για τις συνομιλίες
Λαφαζάνη,
διότι το Βερολίνο μπορεί να έχει σχέσεις με τη Μόσχα, αλλά η Αθήνα
απαγορεύεται. Μπορεί το Βερολίνο να συνδέεται με τη Μόσχα περί την
ενέργεια και να σκοτώνεται μαζί της για το Κίεβο, αλλά όλα αυτά
κινούνται στη σφαίρα της υψηλής γεωπολιτικής, τι δουλειά έχουν μαζί της
οι ψιλοί; ποιος είναι ο κ.
Κοτζιάς και μπορεί να ’χει λόγο για τις «κυρώσεις εναντίον της Μόσχας»;
Από πότε
η Αθήνα
μπορεί να παίρνει αποφάσεις για τους αγωγούς, τις έρευνες για τους
υδρογονάνθρακες, τους πόρους και τα λιμάνια της; (σ.σ.: είπα λιμάνια και
ο συνειρμός με
τον ΟΛΠ είναι αναπόφευκτος. Ας προσέξει
η κυβέρνηση τα σχετικά πάρε-δώσε με τους Κινέζους, διότι όχι μόνον το
προεκλογικό της πρόγραμμα έλεγε τα αντίθετα, διότι όχι μόνον Συριζαίοι
και κομμουνιστές συνδικαλιστές έχουν ανέβει στα κάγκελα, διότι όχι μόνον
θα πετάνε οι Πειραιώτες τους Συριζαίους στη θάλασσα για δόλωμα στους
γαύρους, αλλά και διότι ο κ.
Δρίτσας -που προσωπικώς
μου είναι βαθύτατα συμπαθής- δεν θα έχει πού να πιει το τσιπουράκι του
ενώπιον θεού και ανθρώπων απ’ το Σούνιο ως την Ελευσίνα.)
Κατά τα άλλα, η κυβέρνηση αρχίζει να
κινείται.
Ο κ . Τσίπρας εξαγγέλλει σήμερα τα πρώτα μέτρα για μια πρώτη βελτίωση
στον πολύπαθο τομέα της υγείας. Το νομοσχέδιο για την ΕΡΤ (που είχε
πάρει μια παράδοξη μετάθεση για τον Μάιο) εν τέλει έρχεται στη Βουλή
αυτές τις ημέρες και πάντως πριν από το Πάσχα. Με την ευκαιρία, ελπίζω
ότι η κυβέρνηση θα δώσει το
στίγμα της εν σχέσει με τα άντρα της Διαπλοκής, εις ό,τι αφορά τις τηλεοπτικές
άδειες και τα
θαλασσοδάνεια.
Σημαντικό -άκρως- είναι και το νομοσχέδιο για την
απαγόρευση των πλειστηριασμών
πρώτης κατοικίας που έρχεται κι αυτό κατ’ αυτάς στη Βουλή. Το
νομοσχέδιο για τις φυλακές και την ανθρωπιστική αντιμετώπιση των
κρατουμένων είναι επίσης σημαντικό,
αλλά εκκρεμούν και πρέπει
ταχέως να πάρουν την άγουσα για το Κοινοβούλιο τα νομοσχέδια για τον
ΕΝΦΙΑ, τον
ΦΠΑ, το
αφορολόγητο των 12.000 ευρώ κι όλα εκείνα τα μέτρα που θα ενισχύσουν
τη στήριξη της κυβέρνησης απ’ τον λαό, έτσι ώστε το Βερολίνο να πεισθεί ότι η Αθήνα
κυβερνά και δεν κυβερνάται.
Το Βερολίνο δεν είναι
«Ρώμη»
και δεν θα γίνει ποτέ, εκτός και αν το επιχειρήσει διά πυρός και
σιδήρου (οπότε και πάλι θα συντριβεί, αλλά αυτό θα είναι μια άλλη
τραγική -ίσως η τραγικότερη όλων των τραγωδιών- ιστορία). Εν καιρώ
ειρήνης όμως, το Βερολίνο, όσο κι αν προσπαθήσει, δεν θα τα καταφέρει να
γίνει Δ’ Ράιχ - ήδη η
αφροσύνη του
έχει καταφέρει να ξυπνήσει μνήμες, ακόμα και φρικτούς φόβους, ήδη το
έχει παρακάνει, ήδη οι Ευρωπαίοι καθώς και όλο και περισσότεροι Γερμανοί
έχουν αρχίσει να
αφυπνίζονται. Οταν η Γερμανία διέλυε
τη Γιουγκοσλαβία, πλην Ελλήνων, ελάχιστοι από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους
ήταν υποψιασμένοι. Σήμερα, με την πλουτοκρατική Γερμανία να σπρώχνει
την Ενωση σε περιπέτειες ως τα προάστια της Μόσχας και τις γερμανικές
τράπεζες να οργανώσουν κατά το δοκούν τον βίο των ανθρώπων, οι
περισσότεροι Ευρωπαίοι είναι πλέον όχι μόνον υποψιασμένοι, αλλά και
καχύποπτοι. Οσο για εμάς και τα καθ’ ημάς,
η Εξεταστική Επιτροπή για τις ευθύνες περί το Μνημόνιο που εξήγγειλε η κυβέρνηση ήταν
εκ των ων ουκ άνευ.
Και η κριτική που γίνεται απ’ τη διαπλοκή (ότι εξετάζονται τα έργα
της... διαπλοκής μόνο απ’ το 2009 και ύστερα) είναι πονηρή. Αποσκοπεί
στη διάχυση των ευθυνών. Ολοι γνωρίζουμε (κι από την Εξεταστική Επιτροπή
και αυτό θα αποδειχθεί) ότι επί
Σημίτη ετέθησαν τα θεμέλια της... ανατίναξης. Ολοι γνωρίζουμε για το
«2004», όπως και για την κυβέρνηση
Καραμανλή, για τα θαλασσοδάνεια στους κρατικοδίαιτους, τα ελλείμματα και τη διαφθορά. Θέματα
στα οποία η
συνέχεια του κράτους υπήρξε
άψογη. Ομως για να ξηλωθεί το πουλόβερ η αναζήτηση των ευθυνών πρέπει να αρχίσει από
εκείνους που
υπέταξαν τη χώρα στα μνημόνια και στη συνέχεια
διαχειρίσθηκαν τη σκλαβιά της υπέρ των δανειστών της. Παπανδρέου, Βενιζέλος, Παπαδήμος, Καρατζαφέρης, Σαμαράς, Κουβέλης, μηχανισμοί όπως η ΕΛΣΤΑΤ, όλα πρέπει να εξετασθούν. Και αν οι πράξεις τους βγάλουν στο φως
ευθύνες και των προγενέστερων, και
αυτοί να κληθούν απ’ τη Βουλή και στη συνέχεια, αν χρειασθεί, από τη Δικαιοσύνη.
Αν αυτή η κυβέρνηση σπάσει το απόστημα
της ασυλίας και του ακαταδίωκτου όσων πολιτικών έχουν
αποδεδειγμένα βλάψει το κράτος, την πατρίδα, τον λαό, το έθνος και τις εργαζόμενες τάξεις, θα έχει επιτελέσει έργο
επαναστατικό.
Απελευθερωτικό για τον λαό.
Αν για την τραγωδία μας να ζούμε υπό καθεστώς Υποτέλειας, Διαπλοκής και Διαφθοράς επέλθει η
Καθάρσις διά της απονομής
Δικαιοσύνης,
τότε και μόνον τότε θα μπορέσει η ελληνική κοινωνία να κάνει ένα νέο ξεκίνημα...
