Δύσπνοια σε πιάνει ακούγοντας όλους αυτούς που υπερασπίζονται με πάθος το ευρωπαϊκό μοντέλο. Προσπαθούν να παρουσιάσουν τον στενό κορσέ που έχουν φορέσει στους λαούς οι νεοφιλελεύθερες ηγεσίες και η γραφειοκρατία των Βρυξελλών σαν ένα άνετο και μοδάτο κοστούμι.Υπομονή, μας λένε, τα πράγματα αλλάζουν με αργούς ρυθμούς, η ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι μια συνεχής διαδοχή συμβιβασμών, χρειάζεται χρόνος, μην βιάζεστε, μην πιέζετε, πάνω απ' όλα είναι το κοινό ευρωπαϊκό σπίτι μας. Επιχειρήματα που θα μπορούσαν να πείσουν (και πράγματι έπειθαν) σε καιρούς κανονικούς, σήμερα φαντάζουν αναιμικά, ικανά να επηρεάσουν μόνον αυτούς που ευνοούνται από τη σημερινή κατάσταση και βεβαίως τους λιπόψυχους που θεωρούν επικίνδυνη οποιαδήποτε μορφή αντίστασης.
Ας ρωτήσουν τους άνεργους, τους άστεγους και αυτούς που κάνουν ουρές στα συσσίτια. Ας ρωτήσουν εκείνους- και είναι εκατομμύρια- που απασχολούνται σε επισφαλείς εργασίες με εξευτελιστικές αμοιβές. Ας ρωτήσουν τους εργαζόμενους που ζουν με την αγωνία της απόλυσης. Ας ρωτήσουν τους περιθωριοποιημένους που εγκαταβιώνουν στα γκέτο των μεγαλουπόλεων. Ας ρωτήσουν τους νέους που δεν βλέπουν καμία προοπτική στις χώρες τους και αναγκάζονται να μεταναστεύσουν. Ας ρωτήσουν τέλος τους πολίτες-ανεξάρτητα από πολιτικές προτιμήσεις και ιδεολογικές αναφορές- αν βρίσκουν ελκυστικό και δημοκρατικό τον τρόπο λειτουργίας των θεσμικών οργάνων.
Αυτή η Ευρώπη δεν μπορεί να είναι το κοινό μας σπίτι. Αυτή η Ευρώπη δεν έχει καμία σχέση με ό,τι είχαν στο μυαλό τους οι εμπνευστές του ευρωπαικού εγχειρήματος. Αυτή η Ευρώπη δεν είναι υπερασπίσιμη. Πρέπει να αλλάξει. Όχι με μερεμέτια, αλλά με βαθιές τομές. Διαφορετικά πολύ σύντομα δεν θα υπάρχει.Ήδη ενισχύονται σε πολλές χώρες οι δυνάμεις που ζητούν τη διάλυση της και αγωνίζονται για την επιστροφή στο καθεστώς των εθνών-κρατών. Όσοι δεν το βλέπουν και επιμένουν να ωραιοποιούν τη βάρβαρη πραγματικότητα συστήνοντας υπομονή, είναι αντικειμενικά η πέμπτη φάλαγγα των εχθρών της Ευρώπης.
