ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ Αντικείμενο έντονης πολιτικής εκμετάλλευσης έχουν καταστεί –άθελά τους– οι Εβραίοι της Γαλλίας, εξαιτίας των τουλάχιστον αδέξιων χειρισμών του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπέντζαμιν Νετανιάχου, που θεώρησε καλό να συνεχίσει την προεκλογική του εκστρατεία στο Παρίσι. Η απόφαση του κ. Νετανιάχου να μεταβεί στη γαλλική πρωτεύουσα παρά την εκδηλωθείσα αντίθεση του προέδρου Ολάντ, σε κατ’ ιδίαν τηλεφωνική τους συνομιλία, προκάλεσε τη δυσαρέσκεια του Γάλλου προέδρου, οδηγώντας τον να προσκαλέσει την τελευταία στιγμή και τον Παλαιστίνιο πρόεδρο Μαχμούντ Αμπάς.Η σπουδή του Ισραηλινού πρωθυπουργού να βρεθεί στην πορεία προκλήθηκε από την απόφαση των πολιτικών του αντιπάλων, αλλά υπουργών της κυβέρνησής του, Αβιγκντορ Λίμπερμαν και Ναφτάλι Μπάνετ, ΥΠΕΞ και υπουργού Οικονομικών αντίστοιχα, να παραστούν στην πορεία. Οι δύο ηγέτες ακροδεξιών σχηματισμών διεκδικούν τις συντηρητικές ψήφους στις εκλογές της 17 Μαρτίου στο Ισραήλ και αναμένεται να στερήσουν σημαντικό ποσοστό από το Λικούντ του Νετανιάχου.
Στην πρώτη γραμμή
Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες στο χθεσινό δημοσίευμα της Monde, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός χρησιμοποίησε τους πολυάριθμους άνδρες της προσωπικής του ασφάλειας για να καταλάβει εξέχουσα θέση στην πρώτη γραμμή του «μπλοκ των ηγετών» της πορείας για τη δημοκρατία την Κυριακή στο κέντρο της γαλλικής πρωτεύουσας. Η αγανάκτηση του Φρανσουά Ολάντ οδήγησε τον συνήθως ευγενή και προσηνή Γάλλο πρόεδρο να φροντίσει, ώστε ο κ. Αμπάς να βρεθεί στα αριστερά του, σε ίση απόσταση από εκείνη του κ. Νετανιάχου.
Σαν να μην έφτανε η συμβολική αυτή αγένεια, ο «Μπίμπι» –όπως τον αποκαλούν χαϊδευτικά οι συμπατριώτες του– προέβη σε κάλεσμα για «αλιγιά» (την επάνοδο στη Γη της Επαγγελίας, την οποία δικαιούται κάθε Εβραίος στον κόσμο) απευθυνόμενος στην εβραϊκή κοινότητα της Γαλλίας, μνημονεύοντας την επίθεση στο παντοπωλείο Hypercasher. Η δήλωση αυτή υποχρέωσε τον Γάλλο πρωθυπουργό Μανουέλ Βαλς να προβεί σε διαβεβαιώσεις προς τους Εβραίους συμπολίτες του πως η χώρα παραμένει ικανή να εγγυηθεί την ασφάλειά τους.
Την πιο ηχηρή απάντηση έλαβε, όμως, ο «Μπίμπι» από τους ομοθρήσκους του, μετά τη λήξη της προσευχής για τους νεκρούς, «καντίς», στη Μεγάλη Συναγωγή του Παρισιού το βράδυ της Κυριακής, όταν οι παριστάμενοι Γάλλοι Εβραίοι έψαλαν τη Μασσαλιώτιδα, εθνικό ύμνο της Γαλλίας και όχι τη Χατίκβα, εθνικό ύμνο του Ισραήλ, όπως ανέμενε ο κ. Νετανιάχου. Η έντονη δυσαρέσκεια του Ισραηλινού πρωθυπουργού αποτυπώθηκε καθαρά από τους φακούς των φωτορεπόρτερ.
Το πρωί της Δευτέρας κι ενώ ο «Μπίμπι» απέτιε φόρο τιμής στο σημείο, όπου τέσσερις Γάλλοι Εβραίοι είχαν χάσει τις ζωές τους στο παντοπωλείο, ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Εβραϊκής Επιτροπής, ραββίνος Μενάχεμ Μαργκόλιν, δήλωνε: «Κάθε ένας που αντιλαμβάνεται την ευρωπαϊκή πραγματικότητα, γνωρίζει ότι το κάλεσμα για αλιγιά δεν αποτελεί λύση για την αντισημιτική τρομοκρατία».
Η στάση του Τύπου
Τη στάση του Ισραηλινού πρωθυπουργού καυτηρίασε το σύνολο σχεδόν του Τύπου της χώρας του, με σχολιαστές έγκριτων εντύπων να εκφράζουν τη θλίψη τους για την απόπειρα πολιτικής εκμετάλλευσης από μέρους του Νετανιάχου, πάνω στις σορούς των νεκρών.
Εντύπωση προκαλεί, ωστόσο, η στάση των συνήθως έγκριτων New York Times, που σε χθεσινό τους άρθρο, από τον ανταποκριτή Dan Bilefksy, αναπαράγουν κατά γράμμα και σχεδόν άκριτα την κινδυνολογία του
«Μπίμπι».
Στο ρεπορτάζ του ανταποκριτή και οι τέσσερις ερωτηθέντες από τον δημοσιογράφο Γάλλοι Εβραίοι εκφράζουν τον φόβο τους για συνέχιση της αντισημιτικής τρομοκρατίας, ενώ με τη θέση αυτή συμφωνεί και ο πέμπτος ερωτηθείς, ο διευθυντής της Εβραϊκής Υπηρεσίας στο Ισραήλ, Νατάν Σαράνσκι. Ο κ. Σαράνσκι παραθέτει μάλιστα στατιστικές εκτιμήσεις, προμηνύοντας μεταναστευτικό κύμα προς το Ισραήλ.
Από το ρεπορτάζ του κ. Bilefsky απουσιάζουν οι φωνές αισιοδοξίας της εβραϊκής κοινότητας, που ακούστηκαν καθαρά σε άλλα Μέσα και έφτασαν ακόμη και μέχρι τα αυτιά Ελλήνων ομοθρήσκων τους.
Παρότι το φαινόμενο του αντισημιτισμού δεν είναι δυνατόν να αμφισβητηθεί στη Γαλλία, αλλά και ούτε στην Ελλάδα, η εμμονή των New York Times να διαψεύσουν την εκδηλωθείσα πεποίθηση της πλειονότητας των 500.000 Εβραίων της Γαλλίας ότι έχουν θέση στη χώρα και στην κοινωνία της, είναι το λιγότερο άτοπη.