Πού σταματάει το μπαλάκι;

«The buck stops here», σε ελεύθερη μετάφραση «το μπαλάκι σταματάει εδώ». Η επιγραφή αυτή κρεμόταν πάνω από το γραφείο του Τρούμαν στον Λευκό Οίκο από την άνοιξη του 1945 μέχρι τον Ιανουάριο του 1953. Ο πολιτικός από το μακρινό Μισούρι τόνιζε το αυτονόητο, ότι ο πρόεδρος δεν έχει περιθώριο, πρόσχημα ή άλλοθι για μετάθεση ευθυνών. Αν μπείτε στο γραφείο του Μάριο Ντράγκι στη Φρανκφούρτη, ευτυχώς δεν θα δείτε παρόμοια επιγραφή, καθώς ο κεντρικός τραπεζίτης της Ευρωζώνης από τότε που ανέλαβε τα ηνία της ΕΚΤ τον Νοέμβριο του 2011 ερμηνεύει διασταλτικά τις αρμοδιότητές του και πολλές φορές επί της ουσίας καταπατά τους περιορισμούς του καταστατικού, αλλά δεν παύει να τονίζει ότι η βασική ευθύνη για την έξοδο από την κρίση αλλά και για το μέλλον της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης ανήκει στις πολιτικές ηγεσίες.

Ετσι το πακέτο Ντράγκι που περιμένουμε στις 22/1, από ό,τι φαίνεται με εκπτώσεις και αστερίσκους για να κατευναστεί το Βερολίνο, δεν θα μπορέσει να μας προστατεύσει από το σπιράλ αποπληθωρισμού αν ο Ολάντ και ο Ρέντσι κατά κύριο λόγο δεν κρεμάσουν στα γραφεία τους την επιγραφή του Τρούμαν: το ωραίο όνειρο χειμερινής νυκτός, ότι ο Ντράγκι θα καθαρίσει για λογαριασμό όλων, δίνοντας στη Μέρκελ το άλλοθι συγκεκαλυμμένης αναδίπλωσης και σε Γαλλία και Ιταλία αλλαγής στην Ευρωζώνη χωρίς σύγκρουση με το Βερολίνο, ήταν πολύ καλό για να είναι αληθινό.

Ευτυχώς, υπό την προϋπόθεση ότι οι επιλογές γίνονται με βάση τον ορθολογισμό, η ακινησία και η έμφοβη αδράνεια των Ολάντ και Ρέντσι προβάλλουν σήμερα να έχουν υψηλότερο κόστος από μία αντιπαράθεση με το Βερολίνο για το μέλλον της Ευρωζώνης - ΕΕ και το ίδιο ισχύει για την αδιάλλακτη θέση της Γερμανίας. Χωρίς πολιτική στήριξη, χωρίς εγκατάλειψη της δημοσιονομικής λιτότητας, πρώτον το πακέτο Ντράγκι κινδυνεύει να καταγραφεί ως άσφαιρη βολή και, δεύτερον, σε ένα όχι πολύ μακρινό μέλλον η Λεπέν μπορεί να είναι πρόεδρος της Γαλλίας και στη Ρώμη να κυβερνά ένας ετερόκλητος θίασος Γκρίλο - Μπερλουσκόνι - Σαλβίνι.

Αν Παρίσι και Ρώμη δεν αρθούν στο ύψος των περιστάσεων για να προσγειώσουν το Βερολίνο στην πραγματικότητα, τη λύση αργά η γρήγορα θα τη δώσουν οι «βάρβαροι», που ο Αλεξανδρινός ποιητής περιγράφει ως «κάποια λύση»: οι αγορές, η κοινωνική ανάφλεξη και η πολιτική αποσταθεροποίηση.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ