Σε εξέλιξη βρίσκεται μια διπλωματική αναδίπλωση της Τουρκίας σε πολλά μέτωπα στην βάση της στρατηγικής του επιτήδιου ουδέτερου γείτονα αλλα και αυτής της "διπλωματικής πόρνης" σε μια προσπάθεια να απεγκλωβιστεί απο τα αδιέξοδα που παρήγαγε η πολιτική των "μηδενικών προβλημάτων" , του "στρατηγικού βάθους" που αποτελούν στην ουσία το προκάλλυμα του τουρκικού νεο-οθωμανισμού βασιζόμενο στην ιδεολογία του παντουρκισμού και πανισλαμισμού.Μέρος αυτής της αναδίπλωσης είναι και ο ελληνοτουρκικός διάλογος .Η ουσία του διαλόγου για την τουρκική διπλωματία εναπόκειται στο να καταγράψει εμφατικά την πρόθεση της Τουρκίας να έχει λόγο σε όλες τις εξελίξεις σε Αιγαίο και Νοτιοανατολική Μεσόγειο και παράλληλα να αποτελέσει ενεργό μέρος των όποιων μελλοντικών εξελίξεων.
Το Κυπριακό ζήτημα διαχρονικά αποτελεί βαρίδι για τον Ελλαδική διπλωματία η οποία επέτυχε κάτι μοναδικό. Την ώρα που ουδείς λογικός πολιτικός νους διαχωρίζει Ελλάδα απο Κύπρο εκείνη επιμένει να μην αντιμετωπίζει την τουρκική πολιτική συνολικά. Ετσι άλλοτε το μετατρέπει σε Νατοϊκό ζήτημα., άλλοτε να του δίνει δικοινοτικό χαρακτήρα, άλλοτε ως μια ακόμα ελληνοτουρκική διαφορά, άλλοτε να αποτελεί προέκταση του εσωτερικού πολιτικού παιχνιδιού και άλλοτε να ακολουθεί την τακτική του Πόντιου Πιλάτου μένοντας παθητικός θεατής των όποιων εξελίξεων. Παράλληλα δε να έχει στραμμένο το βλέμμα της πέραν του Ατλαντικού και να περιμένει το πράσινο φώς απο την Ουάσινγκτον για τις οποίες δράσεις της. Η καχεκτική Ελλαδική διπλωματία (με φωτεινή εξαίρεση τον Γιάννο Κρανιδιώτη) παρέμεινε ως απλός θεατής των εξελίξεων της περισσότερες φορές, αγκιστρώθηκε στον ρόλο της εγγυήτριας δύναμης, και δεν εννοεί να καταλάβει το στρατηγικό βάθος που δίνει η συνεργασία Ελλάδας-Κύπρου σε περιφερειακό και κατ' επέκτασιν σε παγκόσμιο επίπεδο.
Οι Ελλαδικές αστικές ελίτ (οι οποίες στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα απο τα δύο) διαχρονικά ταυτίζουν τα όρια του Ελληνισμού στην Ελλαδική επικράτεια , χάρη σε αυτή την λογική ο Ελληνισμός δεκαετίες μετρά συνεχώς ήττες και συμφορές..Το μόνο παρήγορο είναι πως Ισραήλ και Αίγυπτος προκειμένου να διασφαλίσουν τα γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά τους συμφέροντα, επιχειρούν να προσδώσουν στον άξονα με την Ελλάδα και την Κύπρο διαστάσεις μόνιμης περιφερειακής συνεργασίας πιέζουν την Ελληνική διπλωματία να προχωρεί στα όποια βήματα της.
* «Φύγε απ' εδώ άνθρωπε μ ι κ ρ έ» και «Οίκαδε» - Δύο άρθρα του 1922, που έγραψε ο Γεώργιος Βλάχος στην «Καθημερινή» | Πάρε-Δώσε http://www.pare-dose.net
