του Charles Lister- Η συριακή εξέγερση είχε ένα εμφανές συστατικό
σουνίτικης τζιχάντ από τις 23 Ιανουαρίου 2012, όταν η Jabhat al-Nusra
ανακοίνωσε την εμφάνισή τους και ανέλαβε την ευθύνη για την πρώτη της
επίθεση: μια βομβιστική επίθεση αυτοκτονίας στη Δαμασκό στις 23
Δεκεμβρίου 2011, η οποία σκότωσε 40 ανθρώπους. Ωστόσο, η Jabhat al-Nusra
στην πραγματικότητα δραστηριποιούνταν κρυφά σε μικρή κλίμακα στη Συρία,
τουλάχιστον από τον Αύγουστο του 2011, χάρη στην απελευθέρωση των
ισλαμιστών κρατουμένων από τις συριακές φυλακές, λόγω μιας σειράς
προεδρικών αμνηστειών τον Μάιο του 2011, στην παρουσία αρκετών
υφιστάμενων τζιχαντιστικών πυρήνων συνδεδεμένων με την Al Qaeda, και
χάρη στην άφιξη του τότε υψηλόβαθμου αξιωματούχου της ISIS, Abu Mohammed
al-Jawlani από την βάση του, τη Μοσούλη στο Ιράκ.
Ως εκ τούτου, από τις αρχές του 2012, μια ταχέως
αναπτυσσόμενη εξέγερση στη Συρία ήδη περιελάμβανε μια βασική συνιστώσα
των σουνιτών τζιχαντιστών, καθώς και έναν αριθμό των γοργά
αναπτυσσόμενων συντηρητικών ομάδων σαλαφιστών, όπως οι Ahrar al-Sham,
Liwa al-Islam, Suqor al-Sham, οι οποίες ιδρύθηκαν όλες από κρατούμενους
που απελευθερώθηκαν από την φυλακή Sednaya το 2011.
Οι λίγες ομάδες FSA που εξελίχθηκαν σε πραγματικούς
αντάρτικους οργανισμούς με μια ευρεία γεωγραφική εμβέλεια, όπως η Kataib
al-Farouq, σύντομα έπεσε θύμα της πολιορκίας της κυβέρνησης και μιας
διαιρεμένης, εξωτερικής δομής υποστήριξης της αντιπολίτευσης, με
μπροστάρηδες τα κράτη του Κόλπου, των οποίων τα συμφέροντα σήμαιναν πως
οι ενέργειές τους πολύ συχνά αποδεικνυόταν αντιφατικές και διχαστικές,
παρά αμοιβαία παραγωγικές. Η ταχεία εξάπλωση των ένοπλων ομάδων σήμαινε
ότι από τα μέσα του 2013, η συριακή εξέγερση περιελάμβανε τουλάχιστον
1.000 λειτουργικά ανεξάρτητες μονάδες, ορισμένες από τις οποίες ήταν
απολύτως εξαρτημένες σε εξωτερική βοήθεια, ενώ άλλες παρέμεναν
περιορισμένες σε εξαιρετικά τοπικά πεδία.
Παρά τον αριθμό των μεγάλων πρωτοβουλιών που
ξεκίνησαν από την εξόριστη αντιπολίτευση της Συρίας στην Τουρκία, σε
συνδυασμό με την οργάνωση “Φίλοι της Συρίας”, δεν είχε προκύψει μια
πραγματικά αποτελεσματική, ένοπλη αντιπολίτευση της Συρίας, με κεντρικό
έλεγχο και δομή. Εν τω μέσω ενός τόσο έντονα χαοτικού περιβάλλοντος, για
να μην αναφέρουμε την τρομακτική βιαιότητα αυτής της παρατεταμένης
σύγκρουσης, οι προοπτικές για μια ανάπτυξη της τζιχάντ, ήταν σταθερά
ισχυρές.
Καθώς δίνεται όλο και περισσότερο προσοχή στην ανάγκη
να βρεθεί μια λύση για τη διαμάχη στη Συρία και στην αντιμετώπιση της
ISIS, της Jabhat al-Nusra και άλλων τζιχαντιστικών ομάδων, είναι
κρίσιμης σημασίας να κατανοήσουμε τις δομές και τις εσωτερικές
δυναμικές, τη συγκεκριμένη ιδεολογική καθοδήγηση και τους στόχους, την
τακτική και την στρατηγική, τα οικονομικά και τους πόρους τους, και τις
περιφερειακές και διεθνείς συνδέσεις τους.
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ: http://www.iiss.org/en/manama%20voices/blogsections/2014-b2cd/md-book-3-lister-assessing-syrias-jihad-6a40
Πηγή:www.capital.gr
