Αμυνα για το παρόν και το μέλλον

Από την ΚΥΡΑ ΑΔΑΜ

Και στραβός είναι ο γιαλός της και στραβά αρμενίζει η κυβέρνηση. Μεσούσης της διαπραγμάτευσης με την τρόικα, εν μέσω ενδοκυβερνητικών τριβών για το ποιο στέλεχος ξέρει καλύτερα τα νούμερα (!!!), και ενώ το επόμενο διάστημα το Κοινοβούλιο θα κληθεί να υπερψηφίσει τον προϋπολογισμό του κράτους -που ισοδυναμεί με ψήφο εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση-, η δικομματική κυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ ζήτησε ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή στις 6 Οκτωβρίου.

Η πολιτική αυτή κίνηση, που παγίως επιστρατεύεται όταν αρχίζουν τα δύσκολα για κάθε κυβέρνηση, είναι αρκούντως πρωτότυπη. Η κυβέρνηση δεν κατονόμασε ούτε για τους τύπους τούς χειρισμούς που προτίθεται να κάνει και για τους οποίους ζητά την ψήφο εμπιστοσύνης. Θα τερματίσει το Μνημόνιο; Θα ξεκινήσει τη συζήτηση για τη διαχείριση του εξωτερικού χρέους; Θα διώξει το ΔΝΤ; Θα προχωρήσει σε φοροελαφρύνσεις, όσο και αν η τρόικα χτυπιέται κάτω; Θα παρουσιάσει άλλο δείγμα πολιτικής;
Οι κυβερνητικές δηλώσεις -και κυρίως οι διαρροές- δεν χρησιμοποιούν παρά μόνον κατ' ελάχιστον τους παραπάνω λόγους, για τους οποίους η κυβέρνηση έχει μπει στα «ζόρικα».
Αντιθέτως, επιμένουν, μετ' επιτάσεως μάλιστα, ότι η κυβέρνηση ζητά την ψήφο εμπιστοσύνης για «λόγους πολιτικής σταθερότητας».Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση παραδέχεται ότι η αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ είναι αρκούντως δυνατή και αποτελεσματική, ώστε να εξαναγκάζεται η κυβέρνηση να κατονομάζει λόγους σταθερότητας (της) για την ψήφο εμπιστοσύνης. 

Υπενθυμίζεται εξ άλλου ότι το Βερολίνο της κ. Μέρκελ δεν έχει παραλείψει ποτέ να ζητήσει επιτακτικά τη διατήρηση της πολιτικής σταθερότητας, προτού αποφασίσει να στηρίξει τον κ. Σαμαρά στην πορεία του μέσα στο Μνημόνιο μέχρι τώρα και ίσως την απεμπλοκή (;) από αυτό στο μέλλον, υπό όρους βεβαίως. Η διατήρηση της πολιτικής σταθερότητας όμως είναι νόμισμα με δύο όψεις: αφορά την πολιτική σταθερότητα της χώρας, αφορά όμως και τη διατήρηση της πολιτικής συνοχής των εταίρων της κυβέρνησης, αλλά και των βουλευτών των δύο κομμάτων. 

Μέσα στην παραζάλη που δημιούργησαν οι πολύ υψηλοί, αλλά ασαφείς και πρόχειρα υπολογισμένοι στόχοι για την απεμπλοκή (;) από το Μνημόνιο στο τέλος του χρόνου και του βιώσιμου (;) χρέους από εδώ και πέρα, η κυβέρνηση τρέχει να μαζέψει την κακοφωνία βουλευτών και, κυρίως, υπουργών της. Παραλλήλως, δίνεται η ευκαιρία στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ να καταστείλει για ένα διάστημα «τα αντάρτικα» εναντίον του μέσα στο ίδιο του το κόμμα. 

Η ψήφος εμπιστοσύνης για την πολιτική σταθερότητα, έτσι ώστε να αποφευχθούν πρόωρες εκλογές μέχρι το τέλος του χρόνου, αλλά και να υπάρξει «συντεταγμένη πορεία» μέχρι τον Φεβρουάριο, για την έναρξη των διαδικασιών εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, είναι ένα αμυντικό όπλο της κυβέρνησης, καθώς είναι φανερό ότι δεν ελέγχει πλέον τη ροή των πολιτικών εξελίξεων. Ακολουθώντας εδώ και ένα μήνα την τακτική του ΣΥΡΙΖΑ με την καλλιέργεια μεγάλων προσδοκιών και ανατροπών, που είναι ανέφικτες σε σύντομο χρονικό διάστημα, η κυβέρνηση έχασε και αυτή το μικρό βηματισμό της και άρχισε τα άλματα στο μέλλον.Και τώρα προσπαθεί τα θεωρητικά άλματα να τα κάνει βήματα στο έδαφος.
Δυστυχώς, πολύ δύσκολο. 
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ