Μεταξύ Μόσχας και «Νησιού των Ιπποτών», κινούμενος, πάντως, φρόντισε με
δηλώσεις του να εμφανίσει περίπου ως στημένη την εν εξελίξει διαδικασία
αποκρατικοποίησης του λιμανιού της Θεσσαλονίκης, της ΤΡΑΙΝΟΣΕ και της
εταιρείας συντήρησης σιδηροδρομικού τροχαίου υλικού (ROSCO) όπου ως
γνωστόν οι Ρώσοι διεκδικούν πακέτο.
Εδωσε, λοιπόν, μια συνέντευξη στο πρακτορείο ΙΤΑΡ ΤΑΣΣ, της πατρίδας του, όπου αφού υπογράμμισε το ενδιαφέρον για την αγορά του λιμανιού και των σιδηροδρόμων, ισχυρίστηκε ότι η τράπουλα του διαγωνισμού είναι «σημαδεμένη», καθώς όπως ισχυρίστηκε χωρίς να παραθέσει στοιχεία, οι Αμερικανοί πιέζουν τους Ελληνες να μην τα δώσουν στους Ρώσους. «Πρέπει να βλέπουμε τα πράγματα με ρεαλισμό. Η πίεση από την πλευρά των ΗΠΑ είναι ισχυρότατη, δεν αποκλείω ότι οι Ελληνες εταίροι μας μπορεί και να το ξανασκεφτούν», είπε.
Γνωρίζει άραγε κάτι συγκεκριμένο επ’ αυτού ο «κολλητός» του Πούτιν, ή σπεύδει να πιέσει κι εκείνος για λογαριασμό της ρωσικής πλευράς ενόψει της κλήσης από το ΤΑΙΠΕΔ, των οκτώ εταιρειών και κοινοπραξιών, μεταξύ αυτών και οι «Ρωσικοί Σιδηρόδρομοι» να υποβάλουν τις προσφορές τους έως τα τέλη Δεκεμβρίου;
Το συγκεκριμένο πακέτο με φιλέτο το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, ξεφεύγει πολύ από τα στενά επιχειρηματικά πλαίσια και εμπλέκεται στο γενικότερο γεωπολιτικό παιχνίδι στην περιοχή. Οι Ρώσοι θέλουν το λιμάνι και μαζί και τους σιδηρόδρομους ως παρακαμπτήρια διαδρομή στα στενά του Βοσπόρου που είναι και κοστοβόρα και χρονοβόρα, για τη μεταφορά φορτίων ενώ σε ενδεχόμενη μεγάλη κρίση η Τουρκία, παρά τα προβλεπόμενα της συνθήκης του Μοντρέ, κανείς δεν μπορεί να διασφαλίσει ότι δεν θα ανεβοκατεβάσει τις «μπάρες».
Για το ΝΑΤΟ και τη Δύση γενικότερα το λιμάνι της Θεσσαλονίκης αποτελεί νευραλγικό στρατιωτικό δίαυλο στη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Ειδικά τώρα με την ουκρανική κρίση, η οποία μπορεί να πυροδοτήσει απρόβλεπτες εξελίξεις αλλά και την προοπτική ενός νέου Ψυχρού Πολέμου, ο ρόλος του αναβαθμίζεται.
Θα αφήσουν λοιπόν, οι σύμμαχοι να πέσει στα χέρια των Ρώσων, ένα τέτοιο «εργαλείο» έστω και αν οι τελευταίοι δώσουν κάτι παραπάνω σε χρήμα; Πολύ δύσκολα και γι’ αυτό φωνάζει ήδη ο Γιακούνιν.
Εδωσε, λοιπόν, μια συνέντευξη στο πρακτορείο ΙΤΑΡ ΤΑΣΣ, της πατρίδας του, όπου αφού υπογράμμισε το ενδιαφέρον για την αγορά του λιμανιού και των σιδηροδρόμων, ισχυρίστηκε ότι η τράπουλα του διαγωνισμού είναι «σημαδεμένη», καθώς όπως ισχυρίστηκε χωρίς να παραθέσει στοιχεία, οι Αμερικανοί πιέζουν τους Ελληνες να μην τα δώσουν στους Ρώσους. «Πρέπει να βλέπουμε τα πράγματα με ρεαλισμό. Η πίεση από την πλευρά των ΗΠΑ είναι ισχυρότατη, δεν αποκλείω ότι οι Ελληνες εταίροι μας μπορεί και να το ξανασκεφτούν», είπε.
Γνωρίζει άραγε κάτι συγκεκριμένο επ’ αυτού ο «κολλητός» του Πούτιν, ή σπεύδει να πιέσει κι εκείνος για λογαριασμό της ρωσικής πλευράς ενόψει της κλήσης από το ΤΑΙΠΕΔ, των οκτώ εταιρειών και κοινοπραξιών, μεταξύ αυτών και οι «Ρωσικοί Σιδηρόδρομοι» να υποβάλουν τις προσφορές τους έως τα τέλη Δεκεμβρίου;
Το συγκεκριμένο πακέτο με φιλέτο το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, ξεφεύγει πολύ από τα στενά επιχειρηματικά πλαίσια και εμπλέκεται στο γενικότερο γεωπολιτικό παιχνίδι στην περιοχή. Οι Ρώσοι θέλουν το λιμάνι και μαζί και τους σιδηρόδρομους ως παρακαμπτήρια διαδρομή στα στενά του Βοσπόρου που είναι και κοστοβόρα και χρονοβόρα, για τη μεταφορά φορτίων ενώ σε ενδεχόμενη μεγάλη κρίση η Τουρκία, παρά τα προβλεπόμενα της συνθήκης του Μοντρέ, κανείς δεν μπορεί να διασφαλίσει ότι δεν θα ανεβοκατεβάσει τις «μπάρες».
Για το ΝΑΤΟ και τη Δύση γενικότερα το λιμάνι της Θεσσαλονίκης αποτελεί νευραλγικό στρατιωτικό δίαυλο στη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Ειδικά τώρα με την ουκρανική κρίση, η οποία μπορεί να πυροδοτήσει απρόβλεπτες εξελίξεις αλλά και την προοπτική ενός νέου Ψυχρού Πολέμου, ο ρόλος του αναβαθμίζεται.
Θα αφήσουν λοιπόν, οι σύμμαχοι να πέσει στα χέρια των Ρώσων, ένα τέτοιο «εργαλείο» έστω και αν οι τελευταίοι δώσουν κάτι παραπάνω σε χρήμα; Πολύ δύσκολα και γι’ αυτό φωνάζει ήδη ο Γιακούνιν.
