Θανάσης Αθανασίου Θα
ήταν ασόβαρη, περίεργη και αψυχολόγητη, αν όχι ανόητη, η περαιτέρω
κλιμάκωση της έντασης στην περιοχή, από πλευράς Τουρκίας και η πρόκληση
θερμού επεισοδίου με την Κυπριακή Δημοκρατία.
Φαίνεται ότι δεν τη συμφέρει την Τουρκία να προχωρήσει περισσότερο,
διότι, ναι μεν το 1974 επινόησε την «ειρηνική επέμβαση για την
αποκατάσταση της τάξης και την ασφάλεια των τουρκοκυπρίων», όμως σήμερα,
λόγω διαφορετικών δεδομένων και συνθηκών, δε θα μπορούσε να προβάλει
παρόμοιο ισχυρισμό. Θα ήταν γελοίο. Ως εγγυήτρια δύναμη και «μητέρα
πατρίδα» των τουρκοκυπρίων, θα είχε δικαιολογία να εισβάλει, μόνο στην
περίπτωση που οι τουρκοκύπριοι αντιμετώπιζαν άμεση απειλή κατά της ζωής,
από τους ελληνοκύπριους ή την Ελλάδα (ηγεσία), πράγμα που δεν
συμβαίνει. Ούτε (στρατιωτική) χούντα υπάρχει, ούτε οι ελληνοκύπριοι
αποτελούν απειλή για τους τουρκοκύπριους.
Παρόλα αυτά, η Τουρκία ισχυρίζεται ότι κινδυνεύει η ευημερία των τουρκοκυπρίων, διακυβεύονται τα οικονομικά τους δικαιώματα στην κυπριακή ΑΟΖ και ότι θα καρπωθεί το όφελος μόνο η ε/κ πλευρά. Όμως, η Τουρκία δε θα μπορούσε να επιτεθεί σε μια μικρή και ανίσχυρη χώρα όπως η Κύπρος, με πρόφαση και δικαιολογία οικονομικούς μόνο παράγοντες (φυσικό πλούτο). Δεν αγνοώ ότι για το χρήμα μπορούν να γίνουν πολλά, όμως αυτή η περίπτωση μοιάζει διαφορετική και ήδη η Τουρκία έχει γενοκτονίες στο ιστορικό της.
Επιπλέον, η προς ένταξη Τουρκία αντιλαμβάνεται ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δεν είναι διατεθειμένη ούτε έχει τη δυνατότητα να εμπλακεί σε μια τέτοια περιπέτεια και για αυτό άλλωστε εξαντλεί όλα τα νομικά και διπλωματικά μέσα που έχει στη διάθεση της για να απαντήσει στις τουρκικές προκλήσεις. Δεδομένης λοιπόν και της έκρυθμης κατάστασης, η οποία επικρατεί στο εσωτερικό της Τουρκίας, η Άγκυρα δε θα διακινδύνευε περεταίρω διασυρμό, αστάθεια και διεθνή κατακραυγή.
Βέβαια, πάντα «παίζει» το ενδεχόμενο της προβοκάτσιας, όμως και πάλιν θεωρώ ότι είναι δύσκολο. Σε περίπτωση δικοινοτικών φασαριών, θα ήταν δυνατόν, για παράδειγμα, να κλείσουν τα οδοφράγματα και ως εκ τούτου θα χωρίζονταν εκ νέου οι δυο κοινότητες και θα αφαιρείτο από την Τουρκία η αφορμή επίρριψης ευθυνών στους ελληνοκύπριους. Θα ήταν πρόδηλη η απάνθρωπη στάση της Τουρκίας.
Επίσης δε θα μπορούσε να προβάλει ως αφορμή τον ισχυρισμό ότι «οι ε/κ σφετερίζονται την περιουσία των τ/κ και πάω να τη διεκδικήσω με όπλα», διότι αφενός η Κυπριακή Δημοκρατία κατέστησε παγκοσμίως σαφές ότι το Φυσικό Αέριο ανήκει στο κράτος, δηλαδή σε όλους τους Κύπριους και αφετέρου, η Τουρκία δε θα μπορούσε να διαχειριστεί το νέο κύμα των εναντίον της επιπτώσεων.Δεδομένης της διεθνούς καταδίκης, έστω και «χλιαρής», πλην της ρώσικης αντίδρασης, που είναι έμπρακτη και αρκετά σθεναρή, η Τουρκία, κακά τα ψέματα βρίσκεται στριμωγμένη στη γωνία. Ελλάδα, Ρωσία , Αίγυπτος, Ισραήλ, ΕΕ στο σύνολο, Ιταλία, ακόμη και ΗΠΑ-Αγγλία, καταδίκασαν ουσιαστικά τις τουρκικές προκλήσεις διά της αναγνώρισης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η Τουρκία, στην παρούσα φάση, θυμίζει ένα κακομαθημένο παιδάκι, που εμμένει σε μια άποψη, όπως διαμορφώθηκε από τα συμφέροντα του, ακόμη και όταν όλοι οι υπόλοιποι στρέφονται εναντίον του. Ξέρει ότι έχει άδικο, παρόλα αυτά επιμένει, επιδιδόμενη σε μια προσπάθεια να μεταπείσει κάποιους από εκείνους που καταδίκασαν (άμεσα ή έμμεσα) τις ενέργειες της, μετερχόμενη το βάθος του πολιτικού της υπόβαθρου, τα συμφέροντα που πηγάζουν από αυτό και την επιρροή που μπορεί να ασκήσει. Το γεγονός όμως ότι επιμένει τόσο έντονα, δείχνει ότι πιθανόν να καταβάλλει απέλπιδες προσπάθειες να παρασύρει τη διεθνή κοινή γνώμη, δημιουργώντας της αμφιβολίες του τύπου: «Μα καλά, για να επιμένει τόσο πολύ και τόσο έντονα η Τουρκία, μπορεί να έχει και κάποιο δίκαιο» ή απλώς καθιστά σαφές ότι δεν πρόκειται να υπαναχωρήσει από τις αξιώσεις της, που να φακκά χαμέ ούλλος ο πλανήτης.
Ωστόσο, γνωρίζει πολύ καλά η Τουρκία ότι δεν δύναται να πείσει για τις «αγαθές» της προθέσεις, όμως προσπαθεί για το "καλύτερο". Το όχημα της Άγκυρας είναι βεβαίως γνωστό και «παραδοσιακό»:
Η εκμετάλλευση των τουρκοκυπρίων.Αξίζει, κατά τη γνώμη μου, να επισημανθεί το γεγονός ότι καμία χώρα δεν καταδίκασε την Τουρκία ως χώρα στο σύνολο της, αλλά τις παράνομες ενέργειες, στις οποίες προέβη, σε σχέση με τις παραβιάσεις της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αναγνώρισαν παράλληλα, οι ξένοι, το δικαίωμα των κρατών στην άσκηση των κυριαρχικών τους δικαιωμάτων.Δεν περιμένει κανείς ότι ο διεθνής παράγοντας θα καταδικάσει ανοικτά μια κακή Τουρκία, η οποία φοβερίζει τους ελληνοκύπριους. Κάτι τέτοιο δύσκολα μπορεί να συμβεί, αφού οι ξένες χώρες διαχωρίζουν τα πεδία διαφωνιών τους με την Τουρκία, με βάση τα συμφέροντα που έχουν από την Άγκυρα, δείχνοντας της παράλληλα ότι «στο Ά και το΄Β ζήτημα έχουμε πρόβλημα μαζί σου. Κατά τα άλλα καλά».
Παρόλα αυτά, η Τουρκία ισχυρίζεται ότι κινδυνεύει η ευημερία των τουρκοκυπρίων, διακυβεύονται τα οικονομικά τους δικαιώματα στην κυπριακή ΑΟΖ και ότι θα καρπωθεί το όφελος μόνο η ε/κ πλευρά. Όμως, η Τουρκία δε θα μπορούσε να επιτεθεί σε μια μικρή και ανίσχυρη χώρα όπως η Κύπρος, με πρόφαση και δικαιολογία οικονομικούς μόνο παράγοντες (φυσικό πλούτο). Δεν αγνοώ ότι για το χρήμα μπορούν να γίνουν πολλά, όμως αυτή η περίπτωση μοιάζει διαφορετική και ήδη η Τουρκία έχει γενοκτονίες στο ιστορικό της.
Επιπλέον, η προς ένταξη Τουρκία αντιλαμβάνεται ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δεν είναι διατεθειμένη ούτε έχει τη δυνατότητα να εμπλακεί σε μια τέτοια περιπέτεια και για αυτό άλλωστε εξαντλεί όλα τα νομικά και διπλωματικά μέσα που έχει στη διάθεση της για να απαντήσει στις τουρκικές προκλήσεις. Δεδομένης λοιπόν και της έκρυθμης κατάστασης, η οποία επικρατεί στο εσωτερικό της Τουρκίας, η Άγκυρα δε θα διακινδύνευε περεταίρω διασυρμό, αστάθεια και διεθνή κατακραυγή.
Βέβαια, πάντα «παίζει» το ενδεχόμενο της προβοκάτσιας, όμως και πάλιν θεωρώ ότι είναι δύσκολο. Σε περίπτωση δικοινοτικών φασαριών, θα ήταν δυνατόν, για παράδειγμα, να κλείσουν τα οδοφράγματα και ως εκ τούτου θα χωρίζονταν εκ νέου οι δυο κοινότητες και θα αφαιρείτο από την Τουρκία η αφορμή επίρριψης ευθυνών στους ελληνοκύπριους. Θα ήταν πρόδηλη η απάνθρωπη στάση της Τουρκίας.
Επίσης δε θα μπορούσε να προβάλει ως αφορμή τον ισχυρισμό ότι «οι ε/κ σφετερίζονται την περιουσία των τ/κ και πάω να τη διεκδικήσω με όπλα», διότι αφενός η Κυπριακή Δημοκρατία κατέστησε παγκοσμίως σαφές ότι το Φυσικό Αέριο ανήκει στο κράτος, δηλαδή σε όλους τους Κύπριους και αφετέρου, η Τουρκία δε θα μπορούσε να διαχειριστεί το νέο κύμα των εναντίον της επιπτώσεων.Δεδομένης της διεθνούς καταδίκης, έστω και «χλιαρής», πλην της ρώσικης αντίδρασης, που είναι έμπρακτη και αρκετά σθεναρή, η Τουρκία, κακά τα ψέματα βρίσκεται στριμωγμένη στη γωνία. Ελλάδα, Ρωσία , Αίγυπτος, Ισραήλ, ΕΕ στο σύνολο, Ιταλία, ακόμη και ΗΠΑ-Αγγλία, καταδίκασαν ουσιαστικά τις τουρκικές προκλήσεις διά της αναγνώρισης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η Τουρκία, στην παρούσα φάση, θυμίζει ένα κακομαθημένο παιδάκι, που εμμένει σε μια άποψη, όπως διαμορφώθηκε από τα συμφέροντα του, ακόμη και όταν όλοι οι υπόλοιποι στρέφονται εναντίον του. Ξέρει ότι έχει άδικο, παρόλα αυτά επιμένει, επιδιδόμενη σε μια προσπάθεια να μεταπείσει κάποιους από εκείνους που καταδίκασαν (άμεσα ή έμμεσα) τις ενέργειες της, μετερχόμενη το βάθος του πολιτικού της υπόβαθρου, τα συμφέροντα που πηγάζουν από αυτό και την επιρροή που μπορεί να ασκήσει. Το γεγονός όμως ότι επιμένει τόσο έντονα, δείχνει ότι πιθανόν να καταβάλλει απέλπιδες προσπάθειες να παρασύρει τη διεθνή κοινή γνώμη, δημιουργώντας της αμφιβολίες του τύπου: «Μα καλά, για να επιμένει τόσο πολύ και τόσο έντονα η Τουρκία, μπορεί να έχει και κάποιο δίκαιο» ή απλώς καθιστά σαφές ότι δεν πρόκειται να υπαναχωρήσει από τις αξιώσεις της, που να φακκά χαμέ ούλλος ο πλανήτης.
Ωστόσο, γνωρίζει πολύ καλά η Τουρκία ότι δεν δύναται να πείσει για τις «αγαθές» της προθέσεις, όμως προσπαθεί για το "καλύτερο". Το όχημα της Άγκυρας είναι βεβαίως γνωστό και «παραδοσιακό»:
Η εκμετάλλευση των τουρκοκυπρίων.Αξίζει, κατά τη γνώμη μου, να επισημανθεί το γεγονός ότι καμία χώρα δεν καταδίκασε την Τουρκία ως χώρα στο σύνολο της, αλλά τις παράνομες ενέργειες, στις οποίες προέβη, σε σχέση με τις παραβιάσεις της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αναγνώρισαν παράλληλα, οι ξένοι, το δικαίωμα των κρατών στην άσκηση των κυριαρχικών τους δικαιωμάτων.Δεν περιμένει κανείς ότι ο διεθνής παράγοντας θα καταδικάσει ανοικτά μια κακή Τουρκία, η οποία φοβερίζει τους ελληνοκύπριους. Κάτι τέτοιο δύσκολα μπορεί να συμβεί, αφού οι ξένες χώρες διαχωρίζουν τα πεδία διαφωνιών τους με την Τουρκία, με βάση τα συμφέροντα που έχουν από την Άγκυρα, δείχνοντας της παράλληλα ότι «στο Ά και το΄Β ζήτημα έχουμε πρόβλημα μαζί σου. Κατά τα άλλα καλά».
